Διονύσης Τεμπονέρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κρίση ηγεσίας

«Προσανατολισμός μας πρέπει να είναι η σύμπτυξη δημοκρατικού μετώπου απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Ένα δημοκρατικό μέτωπο που θα εδράζεται σε μια κοινά αποδεκτή προγραμματική συμφωνία εναλλακτικής διακυβέρνησης», επισημαίνει ο Διονύσης Τεμπονέρας, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Τονίζει πως «ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος βρίσκεται σε φάση παρατεταμένης εσωστρέφειας. Όλοι σπεύδουν να προσδιορίσουν τα πρόσωπα και όχι τις πολιτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κρίση ηγεσίας αλλά δεν έχει μόνο αυτό το πρόβλημα. Υπάρχει μεγάλο ιδεολογικοπολιτικό έλλειμμα. Τώρα ζούμε τα συμπτώματα της κρίσης αυτής».
Αναφερόμενος στο επικείμενο καταστατικό Συνέδριο του κόμματος αναφέρει πως «…το συνέδριο αυτό φαίνεται να στοχεύει σε ένα συρρικνωμένο και απολύτως ελεγχόμενο από την ηγεσία κόμμα και λιγότερο να αναλύσει την συγκυρία και τις νέες προκλήσεις. Βεβαίως, όλοι επιθυμούν τον εκσυγχρονισμό του κόμματος αλλά η κατάργηση των οργανώσεων βάσης, η κατάργηση των συλλογικών καθοδηγητικών οργάνων, η χορήγηση υπερεξουσιών στον Πρόεδρο του κόμματος δεν συνάδουν με τις παραδόσεις του χώρου και δεν οδηγούν στην συγκρότηση ενός δημοκρατικά σκεπτόμενου «συλλογικού διανοούμενου». Φοβάμαι ότι η παρούσα ηγεσία είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης».

»Το πακέτο με τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώνει ο Πρωθυπουργός στη Δ.Ε.Θ. μπορούν να δώσουν ανάσες στον κόσμο και δη στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες;
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στην ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό απλά αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ αποτιμά ως «επιβράβευση» την απώλεια των 1.000.000 ψηφοφόρων στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αλαζονεία και την αδιαφορία της για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, με πρώτο και μεγαλύτερο αυτό της ακρίβειας. Αλήθεια, ενώ η μέση ελληνική οικογένεια στενάζει, γιατί η κυβέρνηση αρνείται να μειώσει τους έμμεσους φόρους; Γιατί αρνείται να θεσπίσει πλαφόν στην τιμή του ρεύματος; Ποια μέτρα λαμβάνει ενάντια στα καρτέλ σε ενέργεια, καύσιμα, σούπερ μάρκετ και τράπεζες που επιδίδονται σε «πάρτι» αισχροκέρδειας; Εμφανίζονται ως αυξήσεις, τα ψίχουλα που δίνονται στους συνταξιούχους, ενώ εξαερώνονται από τον πληθωρισμό. Η κυβέρνηση ενώ επι 5 χρόνια αυξάνονται τα ενοίκια, τώρα ξαφνικά, θυμάται να λάβει (αναποτελεσματικά) μέτρα για την κρίση στέγης. Οι μισθωτοί θα δουν ελάχιστη αύξηση καθώς η μείωση του 1% των ασφαλιστικών εισφορών θα αφορά κυρίως επιχειρήσεις και όχι τους εργαζόμενους, που θα έχουν ελάχιστο όφελος. Μεγάλο «κόλπο» ετοιμάζεται και με το επίδομα ανεργίας που μένει να δούμε αν θα συνεχίζει να δίδεται στο ύψος που είναι σήμερα ή αν ο εμπροσθοβαρής χαρακτήρας θα περιορίσει τους δικαιούχους και τα ποσά του επιδόματος. Οι φοροελαφρύνσεις σε αγρότες και επαγγελματίες  αποτελούν κοροϊδία την ώρα που οι μη μισθωτοί έχουν δει το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων τους αλλά και το κόστος παραγωγής, να αυξάνεται κατακόρυφα και η τεκμαρτή φορολόγηση πλήττει τα χαμηλότερα εισοδήματα.

»Η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έχει κάποιο πειστικό εναλλακτικό σχέδιο τουλάχιστον για την οικονομική και κοινωνική πολιτική;
Επανειλημμένα έχουν κατατεθεί προτάσεις για σημαντικά ζητήματα ιδίως από την περίοδο της πανδημίας και μετά. Οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση οφείλει να στηρίζεται στο τρίπτυχο: ενίσχυση εισοδήματος, μείωση των τιμών, οικονομική και κοινωνική στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Το σημαντικότερο κατά την άποψή μου είναι η κατεύθυνση στην οποία  επιχειρεί να λύσει κανείς τα προβλήματα. Είναι άλλη η αντιμετώπιση των ζητημάτων της οικονομίας για παράδειγμα, αν κανείς στηρίζεται στην «αυτορρύθμιση» της αγοράς και στην νοθευμένη λειτουργία του ανταγωνισμού και διαφορετικό πράγμα αν ξεκινάς από την αφετηρία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κρατικής παρέμβασης, με στόχο την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Η μείωση των έμμεσων φόρων θα αυξήσει την κατανάλωση, η πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ελληνική κοινωνία, η πάταξη της αισχροκέρδειας θα φέρει ισορροπία στην αγορά και θα δώσει ανακούφιση στους πολίτες. Η πανδημία απέδειξε ότι σε συνθήκες κρίσης, το κράτος πρέπει να έχει κεντρικό, ρυθμιστικό ρόλο. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει με τις ίδιες νεοφιλελεύθερες εμμονές. Ιδιωτικοποιήσεις, επιδόματα, αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των λίγων και ισχυρών, απαξίωση των κοινωνικών υποδομών. Προφανώς ένα κυβερνητικό πρόγραμμα άμεσης ανάταξης της οικονομίας και της κοινωνίας είναι απαραίτητο.

»Η Κυβέρνηση γνωρίζει συνεχή φθορά, όμως και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται στη δίνη νέας εσωκομματικής κρίσης. Τελικά πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση;
Ζούμε σε μια ρευστοποιημένη κοινωνία. Τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και το συνολικότερο θεσμικό εποικοδόμημα, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Εκτός από την οικονομική κρίση, έχουμε και κρίση αξιών. Οι πολίτες δεν προσβλέπουν πλέον στην πολιτική για την βελτίωση της ζωής τους. Απορρίπτουν τις συλλογικότητες (κόμματα, συνδικάτα, κινήματα) που στο παρελθόν συμμετείχαν. Επιδιώκουν να εξεύρουν λύση  για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους κατά μόνας. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε ανισορροπία. Η Συνταγματική επιταγή δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα επιλογής κυβέρνησης. Όμως αυτή η επιταγή είναι πια χωρίς αντίκρισμα, επειδή  έχουμε από τη μία πλευρά  ένα μεγαλύτερο κόμμα και από την άλλη τέσσερα κόμματα που συσσωρεύονται στον άξονα του 8 με 14% δίχως να παρέχουν δυνατότητα εναλλακτικής διακυβέρνησης. Απλά ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη σειρά κατάταξης. Ασχολούμαστε – όποιοι και όσοι ασχολούμαστε – με τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό των υπαρχόντων κομμάτων του αριστερού και προοδευτικού χώρου. Ασχολούμαστε με τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό των κομμάτων, για ρόλους και θέσεις και έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Προσανατολισμός μας πρέπει να είναι η σύμπτυξη δημοκρατικού μετώπου απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Ένα δημοκρατικό μέτωπο που θα εδράζεται σε μια κοινά αποδεκτή προγραμματική συμφωνία εναλλακτικής  διακυβέρνησης.

»Υπάρχει θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ; Χρειάζεται να ανοίξει ο κύκλος για εκλογές νέας ηγεσίας;
Ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος βρίσκεται σε φάση παρατεταμένης εσωστρέφειας. Όλοι σπεύδουν να προσδιορίσουν τα πρόσωπα και όχι τις πολιτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κρίση ηγεσίας αλλά δεν έχει μόνο αυτό το πρόβλημα. Υπάρχει μεγάλο ιδεολογικοπολιτικό έλλειμμα. Τώρα ζούμε τα συμπτώματα της κρίσης αυτής. Αν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν ένα πρόσωπο τότε τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά απλά. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ηγεσία και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης -όχι την αποκλειστική- για την σημερινή κατάσταση. Οδήγησαν το κόμμα σε πορεία από-ιδεολογικοποιησης και συρρίκνωσης και αν συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο βαδίζουν με μαθηματική ακρίβεια προς την πολιτική ανυπαρξία, όχι ενός κόμματος αλλά ενός ευρύτερου χώρου της Αριστεράς. Έγκαιρα είχαμε επισημάνει  τους κινδύνους εδώ και ένα χρόνο, αλλά η ηγεσία επιχείρησε ανέκαθεν να μας αντιμετωπίσει σαν υπονομευτές και εσωτερικούς εχθρούς. Στη σημερινή συγκυρία χρειάζεται να τα δούμε όλα από την αρχή, φυσικά και το θέμα του επικεφαλής. Χρειάζεται όμως και μια πολιτική πλατφόρμα που θα δίνει διέξοδο πολιτική. Η πρόταση μας για την συγκρότηση ενός δημοκρατικού μετώπου στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας για την διακυβέρνηση της χώρας δίνει ελπίδα και προοπτική. Δίνει διέξοδο κυβερνησιμότητας. Τα πρόσωπα και τους ρόλους τα υποδεικνύει ο λαός με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν είμαι βέβαιος, ότι η σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιλαμβάνεται αυτήν την αναγκαιότητα ή ότι έχει την διάθεση να την υπηρετήσει, όταν αναφέρεται σε προοδευτική συνεργασία της διαπλοκής ή σε «συνεργασίες κουρελού».

»Υπάρχει το καταστατικό Συνέδριο του Οκτωβρίου. Υπάρχουν δυνατότητες συνθετικών λύσεων σε αυτή τη διαδικασία ή θα επαναληφθούν αποχωρήσεις κ.ά.;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και η ηγεσία του κινούνται ανορθόδοξα. Αντί να εστιάσουν στα μεγάλα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, στις προγραμματικές προτάσεις, στα αίτια της εκλογικής ήττας των Ευρωεκλογών, στην αδυναμία κοινωνικής διασύνδεσης κόμματος και κοινωνίας κλπ. προχωρούν σε ένα καταστατικό συνέδριο για οργανωτικές αλλαγές στο κόμμα, ωσάν το πρόβλημα να είναι απλά οργανωτικό. Περισσότερο το συνέδριο αυτό φαίνεται να στοχεύει σε ένα  συρρικνωμένο και απολύτως ελεγχόμενο από την ηγεσία κόμμα και λιγότερο να αναλύσει την συγκυρία και τις νέες προκλήσεις. Βεβαίως, όλοι επιθυμούν τον εκσυγχρονισμό του κόμματος, αλλά η κατάργηση των οργανώσεων βάσης(ΟΜ), η κατάργηση των συλλογικών καθοδηγητικών οργάνων(ΠΓ),  η χορήγηση υπερεξουσιών στον Πρόεδρο του κόμματος, δεν συνάδουν με τις παραδόσεις του χώρου και δεν οδηγούν στην συγκρότηση ενός δημοκρατικά σκεπτόμενου  «συλλογικού διανοούμενου». Φοβάμαι ότι η παρούσα ηγεσία είναι μέρος της κρίσης  και όχι της λύσης.