“Καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι βιώνετε διότι η ίδια εισβολή αλλά με
άλλους πρωταγωνιστές συντελέστηκε το 1974 στην Κύπρο από την Τουρκία.
Η Κύπρος, όπως και η Ουκρανία, είναι θύματα της εισβολής μιας
ισχυρότερης γείτονας χώρας”. Τάδε έφη Πρόεδρος της Βουλής. Ο κ.
Τασούλας;
Όχι.
Η πρόεδρος της κυπριακής βουλής, Αννίτα Δημητρίου,
απευθυνόμενη στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που λίγες ώρες μετά από την
παρέμβασή του στην Ελληνική Βουλή, έπραξε το ίδιο στην Κυπριακή. Με τη
διαφορά ότι ναι μεν δεν έδειξε βίντεο με μέλη του ακροδεξιού Τάγματος
Αζόφ αλλά απέφυγε οιαδήποτε αναφορά στην τουρκική εισβολή. Κάτι το
οποίο τον είχε καλέσει να μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας, όταν έγινε γνωστή
η πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης προς τον Ουκρανό πρόεδρο. Μια
έκκληση που όχι μόνο δεν εισακούστηκε αλλά είχαμε και την ντροπιαστική
ιστορία της παρέμβασης νεοναζί στην Εθνική Αντιπροσωπεία του τόπου που
έχουν σημαδέψει δεκάδες Ολοκαυτώματα των Ναζί.
Ωστόσο στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπήρξε η Πρόεδρος της
Βουλής που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Στην περίπτωση της
Ελλάδας, ο Πρωθυπουργός καταχειροκρότησε, όρθιος μάλιστα, παρασύροντας
τους γαλάζιους βουλευτές! Ενώ στην πρώτη του δήλωση μετά από την
παρέμβαση των νεοναζί, ο Κ. Μητσοτάκης δεν αντέδρασε στην τραγική
πρόκληση του νεοναζί ή στην μη αναφορά Ζελένσκι στην τουρκική εισβολή
στην Κύπρο. Αντιθέτως, για άλλη μία φορά εκτός τόπου και χρόνου, ο
Πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε “ιστορική ομιλία”, που ήταν πράγματι
“ιστορική” αλλά για τους λάθος λόγους. Ήταν προφανές ότι το Μαξίμου
έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει το μαγνητοσκοπημένο μήνυμα του
πρωθυπουργού. Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Μητσοτάκης
αποδεικνύεται επικίνδυνα “ανέμελος” στην εξωτερική πολιτική. Σε μια
εποχή τεκτονικών αλλαγών στο διεθνές στερέωμα, με την Τουρκία να έχει
αναβαθμιστεί, αυτό δεν το λες και στιβαρή εξωτερική πολιτική, εγγύηση
για την πατρίδα…
