Ανδρέας Βορύλλας: Η υβριδική απειλή κατά της Κρήτης – Τα χειρότερα έρχονται αν δεν αντιδράσουµε µε αποφασιστικότητα

Βουλευτής Β2 Δυτικού Τοµέα Αθηνών µε τη ΝΙΚΗ

Αυτές τις µέρες είµαστε µάρτυρες µιας δυσµενούς κατάστασης που διαµορφώνεται στην Κρήτη, η οποία ζει κάτι περισσότερο από µια «κρίση µεταναστευτικών ροών». Ζει αυτό που η διπλωµατική αργκό αποκαλεί «υβριδική απειλή» και η κοινή λογική κατανοεί ως εισβολή µε µη στρατιωτικά µέσα.

Η ευθυγράµµιση των δύο κυβερνήσεων της Δυτικής και της Ανατολικής Λιβύης στο ζήτηµα του παράνοµου ΤουρκοΛιβυκού Συµφώνου, µετατρέπει τον ηγέτη της Ανατολικής Λιβύης Στρατάρχη Χαφτάρ σε όργανο της αναθεωρητικής Τουρκίας. Αυτό που η Τουρκία δεν κατάφερε στον Έβρο πριν µερικά χρόνια, προσπαθεί να το πετύχει σήµερα στην Κρήτη, απλά βρισκόµαστε στις αρχές του όλου σχεδίου της. Δυστυχώς για µια ακόµα φορά και λόγω λανθασµένων πολιτικών βρισκόµαστε προ των εξελίξεων, να τρέχουµε να βρούµε βιαστικές λύσεις αµφιβόλου αποτελέσµατος, όπως η τρίµηνη αναστολή χορήγησης ασύλου.

Το Κίνηµά µας προτείνει ως άµεσο µέτρο την απαγόρευση της δράσης Μ.Κ.Ο. σε όλη την Κρήτη, προκειµένου να περιορίσουµε την δραστηριοποίηση δουλεµπόρων που µέσω διασυνδέσεων µε ορισµένες Μ.Κ.Ο. προωθούν τους λαθροµετανάστες στη χώρα µας.

Η Ελλάδα δυστυχώς έχει αποδεχτεί την µοίρα της, δεµένη χειροπόδαρα από διεθνείς δεσµεύσεις, δεν έχει το δικαίωµα να αποτρέψει πλόες ούτε να προβεί σε απελάσεις. Μέσα σ’ όλα αυτά και µε περισσή ανευθυνότητα, τα αριστερά κόµµατα εµµένουν σε πολιτικές ανοικτών θυρών, αδιαφορώντας για τα σοβαρά κοινωνικά προβλήµατα και την πληθυσµιακή αλλοίωση που δηµιουργεί η λαθροµετανάστευση στη χώρα µας.

 Σύµβαση της Γενεύης

Η Σύµβαση της Γενεύης του 1951, ένα θεσµικό κατάλοιπο του µεταπολεµικού ανθρωπισµού δεσµεύει τη χώρα, ακόµη κι αν η ίδια η πραγµατικότητα την έχει ξεπεράσει κατά δεκαετίες. Όµως τα κράτη που δεν µπορούν να ελέγξουν ποιος µπαίνει στο έδαφός τους, απλώς παύουν να είναι κράτη.

Αν δεν υπάρξει αναθεώρηση της Σύµβασης της Γενεύης του 1951, µε διαχωρισµό µεταξύ πραγµατικών διωκόµενων και των οργανωµένων µετακινούµενων πληθυσµών από δουλεµπόρους, η επόµενη φάση δεν θα αφορά νοµικά κείµενα. Θα αφορά εσωτερική αστάθεια, κοινωνική σύγκρουση και δηµοκρατικό εκφυλισµό σε όλη την ΕΕ.

Η θεσµοθέτηση από την ΕΕ της µαζικής απέλασης των οργανωµένων µετακινούµενων πληθυσµών από δουλεµπόρους, είναι µονόδροµος.

Όσον αφορά στη Λιβύη, θα πρέπει η εξωτερική µας πολιτική να προετοιµαστεί για µακροχρόνιο αγώνα. Σύντοµα η Τουρκία θα επιδιώξει να έχει και επίσηµη στρατιωτική παρουσία µε αεροπορικές και ναυτικές βάσεις, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι θα επιδιώξει να διεξάγει έρευνες νοτίως της Κρήτης στα πλαίσια του παράνοµου Τούρκο – Λιβυκού Συµφώνου.

Πριν λίγες µέρες ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Πλεύρης τόνισε πως: «τα σύνορα της Ελλάδος δεν θα είναι «σουρωτήρι» και είναι ξεκάθαρο ότι τα 3 εκατοµµύρια που περιµένουν αυτή τη στιγµή στη Λιβύη να έρθουν στην Ευρώπη, εάν έρθουν θα δηµιουργήσουν συνθήκες αντικατάστασης πληθυσµού». Αν και θα µπορούσαµε να συµφωνήσουµε µε τις δηλώσεις του κ. Υπουργού, το ζήτηµα είναι πως η κυβέρνηση στην πράξη δεν έχει κάνει τα απαραίτητα για την κατάσταση που διαµορφώνεται στην Κρήτη.

Και ενώ εξελίσσεται η κρίση µεταναστευτικών ροών, για «διπλωµατική δυστοκία» έκανε λόγο ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Γερπετρίτης, µιλώντας για την εκδίωξη της ευρωπαϊκής αποστολής από την Ανατολική Λιβύη που ελέγχεται από τον Στρατάρχη Χαφταρ!

Και σαν να µη έφτανε αυτό µε Ρηµατική Διακοίνωση της στον ΟΗΕ, η Λιβύη αµφισβητεί ευθέως τη µέση γραµµή που έχει ορίσει η Ελλάδα και βάσει της οποίας έχουν χαραχθεί τα Οικόπεδα, όχι µόνο δυτικά αλλά και νότια της Κρήτης και τα οποία προσφέρθηκαν για αδειοδότηση ερευνών.

Για πρώτη φορά η Λιβύη, αποτυπώνει σε επίσηµο έγγραφο τη διεκδίκησή της εις βάρος της χώρας µας, βάσει του Τουρκολιβυκού Μνηµονίου. Με την απόσταση µεταξύ Κρήτης – Λιβύης να ανέρχεται στα 200 ναυτικά µίλια, η Λιβύη µε τον χάρτη της «καταλαµβάνει» τα 194 ναυτικά µίλια και η Κρήτη τα 6 ναυτικά µίλια, όσο και τα χωρικά µας ύδατα! Αναρωτιόµαστε τι είδους διπλωµατική συζήτηση µπορεί να γίνει όταν το παράλογο υπερισχύει του διεθνούς δικαίου!

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι φανερό πως ο κ. Γιώργος Γεραπετρίτης είναι εντελώς ακατάλληλος για την θέση του Υπουργού των Εξωτερικών, η αντικατάστασή του είναι πλέον επιβεβληµένη και η όποια καθυστέρηση βλάπτει τα εθνικά µας συµφέροντα.