Η πολιτική πραγµατικότητα στην Ελλάδα θα µπορούσε να αποτελέσει παγκόσµια πρωτοτυπία. Από τη µία µια κυβέρνηση, η οποία πράττει κατά το δοκούν, χωρίς να ρωτάει και να υπολογίζει κανέναν και από την άλλη µια αντιπολίτευση που στη συντριπτική της πλειοψηφία οµφαλοσκοπεί. Μην ξεχνάµε ότι στο επίπεδο κυρίως της µείζονος αντιπολίτευσης αυτά που έχουν δει τα µάτια µας τα τελευταία χρόνια θυµίζουν ιλαροτραγωδία.
Το 2023 ξεκινήσαµε µε αξιωµατική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ που τον τοποθέτησε σε αυτή τη θέση ο ελληνικός λαός. Ωστόσο οι ίδιοι δεν κατάλαβαν την θεσµική σηµασία της θέσης στην οποία τους κατέταξαν οι πολίτες και κατάφεραν να αυτοαποσυντεθούν. Το ΠΑΣΟΚ που επωφελήθηκε από την πολιτική αυτή καραµπόλα βρέθηκε στην θέση αυτή, αλλά δεν προσέδωσε σχεδόν τίποτα στην αναγκαία θεσµική παρέµβαση που πρέπει να έχει στα πράγµατα το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Κανείς επίσης δεν γνωρίζει ποιο κόµµα τελικά θα ηγείται της αντιπολίτευσης στη χώρα όταν θα γίνουν εκλογές, καθώς τα σενάρια πάνε και έρχονται.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την κατάσταση κινείται η πολιτική ζωή του τόπου. Από τη µία η κυβέρνηση που βρίσκεται σε αποδροµή και από την άλλη κανένας ισχυρός πόλος να αντικαταστήσει εκείνους που πλέον φαίνεται ότι βαρέθηκαν να κυβερνούν.
Παλινωδίες
Στην οικονοµία αν κοιτάξει κάποιος τις κυβερνητικές παλινωδίες στην ασκούµενη οικονοµική πολιτική, κυριαρχεί το µόνιµο αφήγηµα των επιτυχηµένων δεικτών, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα πολλούς άλλους δείκτες, που συνηγορούν στην άποψη ότι η οικονοµική µας κατάσταση έχει χειροτερέψει. Μια µατιά µόνο στην κατάσταση των συνταξιούχων, των µισθωτών και της αγοραστικής δύναµης των πολιτών µπορεί να επιβεβαιώσει ότι οι δείκτες της πραγµατικής οικονοµίας, οι οποίοι έχουν άµεση σχέση µε την ελληνική κοινωνία έχουν επιβαρυνθεί και µάλιστα πολύ.
Την ίδια στιγµή ο Πρωθυπουργός που παρουσιάζεται µε ένα µεσσιανικό κάθε φορά προφίλ επιχειρεί να µας πείσει ότι έρχεται από τη ΔΕΘ και µετά νέο µπαράζ φορολογικών και ασφαλιστικών ελαφρύνσεων. Στο επίπεδο της συνολικότερης πολιτικής το κόµµα που επέβαλε τα τελευταία χρόνια την woke ατζέντα µε την κορυφαία πρωτοβουλία της ψήφισης του γάµου των οµοφυλοφίλων, έρχεται τώρα να απεκδυθεί τον µανδύα της παγκοσµιοποιηµένης κουλτούρας για να φορέσει µια πιο συντηρητική µάσκα, ώστε να πείσει τα παραδοσιακά ακροατήρια. Όλα αυτά γίνονται όµως µε µια αλαζονεία µπροστά στα µάτια όλων, γιατί πολύ απλά ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ στηρίζονται στην θεωρία που λέει ότι για να χάσουµε πρέπει κάποιος να µας κερδίσει. Αφού λοιπόν στην αντιπολίτευση δεν φαίνεται κάποια δύναµη ανατροπής σηµαίνει ότι ο λαός µας θέλει.
Δηµοσκοπήσεις
Η αλαζονική αυτή λογική βέβαια µπορεί να έχει µια θεωρητική αιτιολόγηση από τα ίδια τα πράγµατα, δεν είναι καθόλου σίγουρο όµως ότι τελικά θα επιβεβαιωθεί στις εκλογές. Όσοι γνωρίζουν να διαβάζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δηµοσκοπήσεων, και στο Μαξίµου το γνωρίζουν καλά, φαίνεται να µην είναι καθόλου σίγουροι για την επιβεβαίωση της αλαζονικής αυτής θεωρίας.
Και µιας και µιλάµε για δηµοσκοπήσεις, φαίνεται τουλάχιστον ύποπτη η αύξηση των ποσοστών της Πλεύσης Ελευθερίας της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, την οποία την φέρνουν ως δεύτερο κόµµα µετά την ΝΔ. Πρόσφατα µάλιστα δήλωσε πως είναι µια ετοιµαζόµενη πρωθυπουργός, ενώ µε κάθε ευκαιρία φέρεται µε βαριές κουβέντες κατά του κ. Αλέξη Τσίπρα, του πρώην πρωθυπουργού που την τίµησε µε το να την ορίσει Πρόεδρο της Βουλής. Αυτό και µόνο δείχνει αχαριστία προς τον ευεργέτη της και ίσως φανερώνει µια προσωπικότητα που ξεχνά εύκολα παρελθόν, ειδικά αυτά που δεν θέλει να θυµάται. Το κόµµα της Πλεύσης Ελευθερίας είναι παντελώς προσωποπαγές, στερείται στελεχών και προγράµµατος, δεν έχει όργανα και δηµοκρατικές δοµές, ενώ επέλεξε ως βουλευτή τον σύντροφό της.
Ας µη ξεχνάµε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ενός γνήσιου αριστερού που στα 82 του δικηγορεί ενεργά, έχοντας πελάτες µεγάλα ονόµατα του επιχειρηµατικού κόσµου. Διετέλεσε και πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός το 2010, ενώ έχει πολύ καλές σχέσεις τόσο µε την οικογένεια Βαρδινογιάννη, όσο και µε την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Κατά την περίοδο 1994-1996 ενώ ήταν πρόεδρος του Συνασπισµού, αλλά το κόµµα δεν ήταν στη Βουλή, ήταν νοµικός σύµβουλος της Ερµής ΑΕ, ιδιοκτήτριας της εφηµερίδας Καθηµερινή και του ραδιοφωνικού σταθµού ΣΚΑΪ.
Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη χώρα, τουλάχιστον αν έχουµε µνήµη, πολλά πράγµατα έχουν την ερµηνεία τους, όπως για παράδειγµα η δηµοκοπική άνοδος της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Εµείς στη ΝΙΚΗ δεν αιθεροβατούµε, δεν πάσχουµε από αυτοαναφορικότητα. Ζητάµε µέσα από την καθαρή φωνή µας από τους πολίτες να ενισχύσουν τις πατριωτικές και εθνικές θέσεις µας. Ουδέποτε επιχειρήσαµε συλλογικά να προχωρήσουµε σε κινήσεις εντυπωσιασµού και εκτόξευσης πολιτικών πυροτεχνηµάτων προς άγραν ψήφων. Έντιµα και ανοιχτά λοιπόν κοιτάζουµε την κάθε Ελληνίδα και τον κάθε Έλληνα στα µάτια και του λέµε ότι αξίζει πολλά περισσότερα και ο ίδιος και τα παιδιά του.
Στο πλαίσιο των παραπάνω, κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων πρόταση νόµου από το Κίνηµα µας µε τίτλο «Ρύθµιση περί προαιρετικότητας χορήγησης Προσωπικού Αριθµού (Π.Α.)», µε στόχο την ενίσχυση της ελευθερίας επιλογής του πολίτη και τη θωράκιση των θεµελιωδών δικαιωµάτων του, ιδίως σε σχέση µε την ιδιωτικότητα και την προστασία των προσωπικών δεδοµένων.
Η πρόταση δεν απορρίπτει την ανάγκη για ψηφιακό εκσυγχρονισµό της Δηµόσιας Διοίκησης. Αντιθέτως, προτείνει ένα ψηφιακό κράτος χωρίς αποκλεισµούς, που σέβεται τις ατοµικές ελευθερίες και προσαρµόζεται στις ανάγκες και τις ευαισθησίες όλων των πολιτών, διασφαλίζοντας διαφάνεια, επιλογή και ισοτιµία. Η ρύθµιση έρχεται ως απάντηση σε ανησυχίες πολιτών για την υποχρεωτικότητα του Προσωπικού Αριθµού ως εργαλείου µαζικής ταυτοποίησης, προάγοντας την ψηφιακή δηµοκρατία και την εµπιστοσύνη του πολίτη στην Πολιτεία.
* Βουλευτής Β2 Δυτικού Τοµέα Αθηνών µε τη ΝΙΚΗ
