Σε αυτή τη χώρα, στη χώρα που έχουν χάσει και οι στοιχειώδεις
λέξεις το νόημά τους, είναι πραγματικά ανώφελο να πιστεύει κανείς
ότι μπορεί να ισχύσουν οι βασικοί κανόνες της… οικονομικής
επιστήμης.
Πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για μία χρονιά προεκλογική, το
μαύρο βαφτίζεται «άσπρο» όχι μόνο από τους κυβερνώντες, αλλά
και από την πλειονότητα των ΜΜΕ που στηρίζουν το Μαξίμου και
την κυβέρνηση Μητσοτάκη θυσιάζοντας καθημερινά τα ελάχιστα
εναπομείναντα κομμάτια της όποιας παλιότερης αξιοπιστίας τους.
Κάπως έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο να θεωρούν διάφοροι
–προεξαρχούσης της κυβέρνησης- ότι «θα πέσουμε έξω» αν
μειωθεί ο ΦΠΑ στο ψωμί και τα είδη λαϊκής ανάγκης. Πρόκειται για
τους ίδιους, πάντως, που δεν αισθάνονται καμία ανάγκη να
μιλήσουν για «λεφτόδεντρο» κάθε φορά που μειώνονται φόροι για
τους υπερπλούσιους, για τους μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων, για τις
γονικές παροχές, για τα μερίσματα που είναι σχεδόν αφορολόγητα
στην Ελλάδα.
Επίσης, κάθε φορά που κάποιος μιλάει για ανακούφιση των
πολιτών, οι κυβερνώντες και οι Ηρακλείς του Μητσοτακισμού
σπεύδουν να τού υπενθυμίσουν το υψηλό χρέος της χώρας. Κάτι,
πάντως, που οι ίδιοι ξεχνούν όταν είναι να μοιράσουν αφειδώς και
χωρίς κριτήρια δικαιοσύνης περίπου 65 δισεκατομμύρια σε
επιδοτήσεις και επιδόματα, που μετατρέπονται σε καταθέσεις,
αυτοκίνητα, καταναλωτικά αγαθά κ.α.
Ταυτοχρόνως, η κυβέρνηση κομπορρημονεί ότι το χρέος μειώνεται
γιατί μειώνεται ο λόγος του χρέος προς το ΑΕΠ. Αυτό, μάλιστα, το
βαφτίζει «ανάπτυξη», καίτοι το ΑΕΠ αυξάνεται τεχνητά εξαιτίας του
πληθωρισμού. Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο ότι ο πληθωρισμός
βαφτίζεται «ανάπτυξη», αλλά και ότι υποστηρίζεται ότι αυτή η
«ανάπτυξη»… μειώνει το χρέος.
Θα σκεφτείτε, εδώ βαφτίζεται «υπεραπόδοση της οικονομίας» τα
αυξημένα έσοδα που έχει το Δημόσιο επειδή οι άδικοι έμμεσοι
φόροι, που αφαιμάζουν τα λαϊκά νοικοκυριά, αυξάνονται επειδή
υπολογίζονται σε πληθωρισμένες τιμές!
Όλα τα παραπάνω προφανώς δεν συνιστούν οικονομική επιστήμη
–ούτε καν προπαγάνδα, αφού κι αυτή θα πρέπει αν μη τι άλλο να
είναι λογικοφανής. Κι όμως, ζούμε στη χώρα που ο δημόσιος
διάλογος διεξάγεται με αυτούς τους όρους, ενόσω κατευθυνόμαστε
πρόσω ολοταχώς (;) προς τον γκρεμό. Για μία ακόμη φορά.
