Αναµφίβολα ήταν η µεγαλύτερη και µαζικότερη κινητοποίηση των τελευταίων τουλάχιστον 25 ετών. Στις 28 Φεβρουαρίου στην θλιβερή επέτειο για την συµπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία των Τεµπών, πραγµατικά ο κόσµος σηκώθηκε από τον καναπέ. Οι πολίτες πληµµύρισαν πλατείες και δρόµους σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η τραγωδία µε τους 57 νεκρούς και τις απίστευτες µεθοδεύσεις για συγκάλυψη, η πλήρης διερεύνηση του δυστυχήµατος, η απονοµή δικαιοσύνης και η συµπαράσταση στους γονείς και συγγενείς των θυµάτων είναι από τους βασικούς λόγους που σήκωσαν τον κόσµο από τον καναπέ για να πάει στα µεγάλα συλλαλητήρια.
Όµως δεν είναι αυτός ο µόνος λόγος που ο κόσµος θα σηκωθεί από τον καναπέ και θα πληµµυρίσει δρόµους και πλατείες. Ο κόσµος σηκώνεται από τον καναπέ και κατεβαίνει στα συλλαλητήρια και για µια σειρά ακόµα ουσιαστικούς λόγους που αφορούν τις δυσµενείς κοινωνικές και οικονοµικές συνθήκες υπό τις οποίες ζει η κοινωνία και διαµορφώθηκαν στο µέγιστο τα χρόνια της διακυβέρνησης της Συντηρητικής Παράταξης.
Η διάχυτη κοινωνική αγανάκτηση και για την τραγωδία των Τεµπών, αλλά και για την µη αντιµετώπιση ουσιαστικών προβληµάτων που αφορούν την καθηµερινότητα του πολίτη και ταλανίζουν την κοινωνία όπως η ακρίβεια, οι συνεχείς ανατιµήσεις, οι χαµηλοί µισθοί, η κρίση στέγης, η υγεία κ.ά., είναι αυτά που βγάζουν τον κόσµο σε πλατείες και δρόµους. Ο κόσµος διαµαρτύρεται και έχει θυµό γιατί δεν µπορεί άλλο να επιβιώσει κάτω από την συνεχή όξυνση των κοινωνικών και οικονοµικών ανισοτήτων και την εκτόξευση του κόστους ζωής.
Η επόµενη µέρα της 28ης Φεβρουαρίου ανοίγει µε δύο µεγάλες πολιτικές και κοινοβουλευτικές µάχες. Στις 4 Μαρτίου είναι η συζήτηση για την σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για την τραγωδία των Τεµπών και την εποµένη στις 5 Μαρτίου η προ ηµερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο Πολιτικών Αρχηγών για το ίδιο θέµα, ενώ τις ίδιες ώρες θα κατατεθεί και η πρόταση δυσπιστίας προς την Κυβέρνηση, από το ΠΑΣΟΝ που θα συνυπογράφουν και τα κόµµατα τουλάχιστον της προοδευτικής αντιπολίτευσης.
Μόνο βέβαια που οι πολιτικές και κοινοβουλευτικές µάχες, αλλά και η γιγάντωση της κοινωνικής διαµαρτυρίας, γίνονται σε ένα απόλυτα ρευστό πολιτικό σκηνικό που θυµίζει κινούµενη άµµο.
Η ανισορροπία του Πολιτικού συστήµατος, µε ένα µεγάλο Κόµµα, που όµως φθείρεται καθηµερινά και µικροµεσαία έως µικρά κόµµατα στην αντιπολίτευση, ταρακουνιέται ακόµα περισσότερο. Όσο αυξάνεται η ένταση για τα Τέµπη, τόσο πιο αισθητή γίνεται η ανισορροπία του Πολιτικού Συστήµατος Πρώτη φορά µετά την µεταπολίτευση του 1974 δηµιουργείται µια τέτοια κατάσταση. Να φθείρεται συνεχώς η Κυβέρνηση και να µην υπάρχει µια ορατή σοβαρή και συγκροτηµένη εναλλακτική πρόταση εξουσίας, που µέσα από τις θεσµικές διαδικασίες θα µπορούσε να αποτελέσει µια σοβαρή εναλλακτική λύση Κυβερνητικής εξουσίας.
Η ΝΔ είναι καθηλωµένη κοντά στα χαµηλά ποσοστά των Ευρωεκλογών και φθείρεται καθηµερινά. Η αυτοδυναµία για την ώρα είναι ένα άπιαστο όνειρο. Πιθανά δε η φθορά της να γίνει ακόµα πιο µεγάλη και να την οδηγήσει σ ακόµα χαµηλότερα δηµοσκοπικά ποσοστά αν χειροτερέψουν τα πράγµατα για την τραγωδία των Τεµπών.
Η αντιπολίτευση κατακερµατισµένη και οι διάφοροι ηγέτες και παράγοντες δεν µπορούν να συνεννοηθούν µεταξύ τους. Πρωτίστως ο λεγόµενος προοδευτικός χώρος, φαίνεται αδύναµος και αδυνατεί να προσεγγίσει τον κόσµο.
Το ερώτηµα είναι αν δεν υπάρξει -που εξαιρετικά δύσκολα θα υπάρξει- αυτοδυναµία, πως θα πορευτεί αυτό το κατακερµατισµένο πολιτικό σύστηµα και πως θα υπάρξει µια συνεκτική διακυβέρνηση.
Η λύση των πολλαπλών εκλογικών αναµετρήσεων µέχρι να υπάρξει αυτοδυναµία, που σχεδιάζουν στο Κυβερνητικό επιτελείο, φαίνεται και αυτή µη αποτελεσµατική.
Το χειρότερο βέβαια από όλα είναι να κατάρρευση, λόγω και της φθοράς, του κεντρικού πολιτικού πυλώνα (ΝΔ), χωρίς ισχυρή ανάκαµψη του άλλου πυλώνα (ΠΑΣΟΚ) ή µιας συµµαχίας των κοµµάτων της Κεντροαριστεράς.
Η µαζική εξάπλωση της απογοήτευσης στην κοινωνία, της περιφρόνησης των θεσµών, αλλά η συνεχιζόµενη οικονοµική ανέχεια και η επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών για σηµαντική µερίδα του πληθυσµού, ενδεχοµένως να δηµιουργήσουν δύσκολες καταστάσεις και «πολιτικούς πειραµατισµούς».
Η φθορά και η ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού, δεν πρέπει να επιτρέψει την έξαρση τέτοιων φαινοµένων. Οι λύσεις περνάνε µέσα από τους θεσµούς και από συγκροτηµένες πολιτικές προτάσεις που θα πηγαίνουν µπροστά την κοινωνία, µε ασφάλεια, δικαιοσύνη και απαρχές ευηµερίας.
