Το αρχαιότερο σε λειτουργία χριστιανικό µοναστήρι, αυτό της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά µε τον ισχυρό και διαχρονικό συµβολισµό του βρίσκεται στο «µάτι του κυκλώνα» µετά την απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου. Και η απόφαση αυτή δυστυχώς βρίσκει σε «αποδροµή» την άλλοτε ακµάζουσα σιναϊκή αδελφότητα, η οποία πλέον αποτελείται από ελάχιστους µοναχούς οι οποίοι δίνουν εδώ και πολλά χρόνια έναν υπεράνθρωπο και άνισο αγώνα διατήρησης της ελληνικής σηµαίας στο όρος Σινά. Αυτό είναι µία πολύ σοβαρή παράµετρος για το παρόν και το µέλλον της ισορικής Μονής.
Πέραν τούτων όµως η Αίγυπτος έχει ένα µεγάλο χρέος απέναντι στην ιστορία της Μονής αλλά και απέναντι στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει σταθεί σε δύσκολες ώρες στο πλευρό της Αιγύπτου. Έχει δείξει ότι είναι αξιόπιστος σύµµαχος και είναι δίπλα στο Καϊρο µε σηµαντικές συνεργασίες σε οικονοµικό αλλά και διπλωµατικό επίπεδο.
Προσδοκούσε και προσδοκά στην τήρηση των συµφωνηθέντων κυρίως όταν υπάρχουν ρητές δεσµεύσεις από τα πιο επίσηµα χείλη της Αιγύπτου για την ιστορική Μονή της Αγίας Αικατερίνης.
Το όλο θέµα έχει τεράστιο ιστορικό και συµβολικό βάρος για τον Ελληνισµό και την Ορθοδοξία. Πλέον η Αίγυπτος καλείται να δείξει στην πράξη ότι είναι ένας φερέγγυος συνοµιλητής.
Ωστόσο, θέµα υπάρχει και µε τα αντανακλαστικά αλλά και την ετοιµότητα της Ελληνικής πλευράς. Πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο και δεν υπήρξε η παραµικρή προετοιµασία για τη δικαστική διαδικασία που έτρεχε και την απόφαση του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου.
Γνώριζαν σχεδόν όλοι ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια και δη επί ηµερών «Αδελφών Μουσουλµάνων» υπήρχαν διεργασίες, µεθοδύσεις ακόµα και προσφυγές στην Αιγυπτιακή δικαιοσύνη για το καθεστώς και τον χαρακτήρα της ιστορικής Μονής. Είναι αδύνατον να µην υπήρχε γνώση του ότι υπήρχαν σε εξέλιξη δικαστικές υποθέσεις και εκκρεµούσαν αποφάσεις. Οι αναφορές και διαβεβαιώσεις στην πρόσφατη τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη – Αλ Σίσι µπορεί να ήταν χρήσιµες, όµως το πρόβληµα υπήρχε και οι προσφυγές έτρεχαν στα αιγυπτιακά δικαστήρια.
Δεν νοείται, πέραν του καλού κλίµατος, των επίσηµων συναντήσεων µεταξύ των ηγετών, να µην υπάρχει από ελληνικής πλευρά ενδελεχής και συστηµατική παρακολούθηση και µάλιστα µε φυσική παρουσία µέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων ειδικών απεσταλµένων της Ελλάδας και για να είναι ενήµεροι για την όποια εξέλιξη και τροπή αλλά και για τις αποφάσεις της αιγυπτιακής δικαιοσύνης, ώστε η Ελλάδα να προετοιµάζεται για κάθε ενδεχόµενο και να µπορεί µε σεβασµό στις αποφάσεις της δικαιοσύνης, να συζητά µε ωριµότητα και ψυχραιµία το θέµα µε τις Αρχές της Αιγύπτου και να αναζητά ουσιαστικές λύσεις.
Το ότι τουλάχιστον µέχρι το απόγευµα της Παρασκευής η ελληνική πλευρά δεν είχε στα χέρια της την πρωτότυπη πολυσέλιδη απόφαση του αιγυπτιακού δικαστηρίου και γνώριζε µόνο κάποια αποσπάσµατα και µια ερµηνεία, το πιθανότερο σωστή, από κύκλους της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης, είναι παράδειγµα προς αποφυγή.
Χρειάζεται πλέον µεγάλη προσπάθεια αλλά και κλίµα κατανόησης από την φίλη και σύµµαχο Αίγυπτο, ώστε να υπάρξει ουσιαστικό και θετικό αποτέλεσµα στις διαβουλεύσεις που είναι σε εξέλιξη.
