Οι νέοι και οι νέες που έφυγαν την εποχή της µεγάλης κρίσης και των µνηµονίων, δεν φαίνονται διατεθειµένοι
-τουλάχιστον στη µεγάλη πλειοψηφία τους- να επιστέψουν και να εργαστούν στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει, πάντα στη µεγάλη πλειοψηφία, των νέων ανθρώπων που φεύγουν για σπουδές και δουλειά.
Η Ελλάδα είναι περιζήτητη ως προορισµός για εκατοµµύρια τουρίστες, σχεδόν όλες τις εποχές, αλλά και για συνταξιούχους από ευρωπαϊκές χώρες αλλά και από ΗΠΑ, Καναδά κ.α., ωστόσο δεν φαίνεται ακόµη να είναι «περιζήτητος» προορισµός για τους Έλληνες νέους που θέλουν να δουλεύουν µε αξιοπρεπείς αµοιβές και σύγχρονες και ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις και προοπτικές.
Η καταιγίδα των µνηµονίων που σάρωσε τα πάντα την περίοδο της µεγάλης κρίσης, κυριολεκτικά ισοπέδωσε όχι µόνο ΑΕΠ, µισθούς, συντάξεις, εισοδήµατα, αλλά διέλυσε πλήρως και τις εργασιακές σχέσεις.
Τα µνηµόνια όµως είναι εδώ και το αποτύπωµα τους ακόµα βαρύ, αν και τυπικά τουλάχιστον έχουµε εξέλθει από τον κύκλο των µνηµονίων
Και το µνηµονιακό αποτύπωµα είναι πολύ βαρύ ακόµη στις εργασιακές σχέσεις. Σε συνάρτηση βέβαια µε τις υπερσυντηριτικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Κυβέρνησης στον τοµέα αυτό, η κατάσταση είναι οδυνηρή για τους εργαζόµενους. Οι µισθωτοί είναι εκτεθειµένοι σε ακραία και πολλές φορές «παράνοµη» ευελιξία, ενώ τις ίδιες ώρες ζητείται ακόµη µεγαλύτερη «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις.
Οι εργαζόµενοι αδυνατούν να έχουν µια αξιοπρεπή ζωή εξαιτίας των χαµηλών αµοιβών, του µεγάλου χρόνου δουλειάς, ώστε να τα βγάζουν πέρα και του µικρού ελεύθερου χρόνου που διαθέτουν για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους.
Ο µισθός εξαντλείται µέσα στις πρώτες δεκαοκτώ έως είκοσι µέρες του µήνα και οι εργαζόµενοι, αν τύχει να έχουν καταθέσεις, χρησιµοποιούν χρήµατα από τις καταθέσεις, διαφορετικά ζητούν βοήθεια από τους γονείς.
Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αποκάλυψε ότι οι µισοί Έλληνες εργάζονται παραπάνω από τη σύµβασή τους, καθώς και τα Σαββατοκύριακα. Ωστόσο το 66% αυτών δηλώνει ότι δεν πληρώνεται µέρος ή ολόκληρη την υπερεργασία. Συνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής, που αφήνει τους αρκετούς εργοδότες ασύδοτους να αυθαιρετούν καταρρακώνοντας και την αξιοπρέπεια των εργαζοµένων.
Συνέπεια της ασυδοσίας είναι η απόφαση µόνο του 52,4% των επιχειρήσεων να δώσουν αυξήσεις το 2025, σύµφωνα µε έρευνα της MRB για τον ΣΕΒ. Και τι κάνει η κυβέρνηση; Περί της επιτυχηµένης οικονοµίας τυρβάζει, αποδεχόµενη την άρνηση των µισών επιχειρήσεων να δώσουν αυξήσεις.
Αυτό όµως που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι πως στην εργοδοτική αυθαιρεσία συµβάλλει και το βαρύ αποτύπωµα των µνηµονίων µνηµονιακό κατάλοιπο του περιορισµένου αριθµού συλλογικών συµβάσεων εργασίας, οι οποίες καλύπτουν µόνο το 25% των εργαζοµένων, ενώ σύµφωνα µε οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να καλύπτει τουλάχιστον το 80%.
Η Κυβέρνηση µιλάει για πολύ καλή πορεία της οικονοµίας, για ένα οικονοµικό θαύµα, οι εργαζόµενοι ωστόσο ζουν και εργάζονται σε απαράδεκτες για ευρωπαϊκό κράτος συνθήκες, µε ακραία ευελιξία και απλήρωτη υπερεργασία, η οποία έχει εξελιχθεί σε µάστιγα.
Υπό αυτές τις συνθήκες και τις ακραίες εργασιακές σχέσεις, αναδεικνύεται η ανάγκη για άµεση λήψη µέτρων και υλοποίηση ρυθµιστικών παρεµβάσεων για την προστασία της εργασίας σε πολλά επίπεδα.
Καµία πρόοδος στην οικονοµία, δεν µπορεί να αφήσει ισχυρό αποτύπωµα, βιωσιµότητα και σοβαρό ρυθµό ανάπτυξης, χωρίς στέρεες εργασιακές σχέσεις και µε απλήρωτη υπερεργασία. Πολύ δε περισσότερο οι υπάρχουσες συνθήκες όχι µόνο δεν ευνοούν την επιστροφή όσων έφυγαν την περίοδο της µεγάλης κρίσης, αλλά ταυτόχρονα στέλνουν και άλλους στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας µε καλύτερους εργασιακούς όρους και αµοιβές.
