Η επόμενη μέρα για την κοινωνία και την οικονομία

Της Θεανώς Φωτίου από την Κυριακάτικη Kontranews

ΣΕ ολόκληρο τον κόσμο σχεδιάζεται «η επόμενη μέρα μετά την πανδημία» με την πεποίθηση ότι δεν μπορεί να είναι μία συνέχεια της προηγούμενης κανονικότητας.

Η πανδημία απέδειξε ότι αυτή η «κανονικότητα» που ζούμε τα τελευταία 40 χρόνια του νεοφιλελευθερισμού είναι εξαιρετικά ευάλωτη στις ενδογενείς και εξωγενείς του κρίσεις. Ενδογενής κρίση ήταν η χρηματοπιστωτική που ρήμαξε την Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, εξωγενείς οι επάλληλες κλιματικές κρίσεις και ο COVID-19.

Xτυπήθηκαν κυρίως οι χώρες με ασθενή κοινωνικά συστήματα: Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Πρόνοια. Γι’ αυτό η Ευρώπη αλλά και η κυβέρνηση του Biden επιχειρούν να ενισχύσουν αυτούς τους τομείς με πρωτοφα- νείς χρηματοδοτήσεις και μέτρα που παρα- πέμπουν σε εποχές μετά από παγκόσμιους πολέμους.

Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ήρθαν στο πολιτικό προσκήνιο διότι, μέσα από τις επάλληλες κρίσεις, δεν έγιναν μόνο οι φτωχοί φτωχότεροι, αλλά φτωχοποιήθηκαν και μεσαία στρώματα. Επλήγησαν δηλαδή τα στρώματα εκείνα που θεωρούνταν ασφαλή και παραδοσιακά είναι φορείς συντηρητικών αντιλήψεων και οπαδοί φιλελεύθερων κομμάτων.

Τα στρώματα αυτά βλέπουν το όνειρο της ευημε ρίας και της κοινωνικής και οικονομικής ασφά λειας και ανόδου που τους υποσχέθηκαν να απο μακρύνεται διαρκώς. Αυτά τα στρώματα αποτε λούν και το μήλο της έριδας μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών δυνά μεων σε Ευρώπη και Αμερική, ενώ καραδοκεί η ακροδεξιά που ενισχύεται σε περιόδους ύφεσης και κρίσης.

Η πανδημική κρίση απέδειξε, και στην Ελλάδα, ότι τα πλήγματα στη μισθωτή εργασία (μείωση εισοδημάτων) πλήττουν αντίστοιχα τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τη ραχοκοκαλιά δηλαδή της Ελληνικής οικονομίας, και δημιουργούν μια εν δυνάμει συμμαχία μισθωτών και μικρομεσαίων.

Για τον ίδιο λόγο η Πορτογαλία, που προεδρεύει σήμερα της ΕΕ, ενισχύει από το Ταμείο Ανάκαμψης ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και τις σταθερές θέσεις εργασίας και ανεβάζει τον κατώτατο μισθό στα 750 € το μήνα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αντίθετα, διαλύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που τις θεωρείς «ζόμπι» και υπόσχεται εργασιακό Μεσαίωνα με κατάργηση οκταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, ατομικές συμβάσεις εργοδότη-εργαζόμενου και κατώτατο μισθό καθηλωμένο στα 650 € που τον άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η πανδημική κρίση χτύπησε ανελέητα τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου διότι έχουν ασθενές κοινωνικό κράτος (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Πρόνοια). Γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε μεγάλα ποσά σε αυτές τις χώρες. Ασθενές κοινωνικό κράτος σημαίνει χαμηλός προϋπολογισμός στους τέσσερις αυτούς τομείς, ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση της «φιλανθρωπίας». Η ΝΔ σαν να μην πέρασε μία μέρα συνεχίζει στο ίδιο μοντέλο: ελάχιστα χρήματα για τη δημόσια Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια και ιδιωτικοποιήσεις παντού.

Αν διαβάσει κανείς την πρόταση της Πορτογαλίας, χώρας του Νότου με πολλά κοινά στοιχεία με τη χώρα μας, για το Ταμείο Ανάκαμψης και την αντιπαραβάλλει με την αντίστοιχη της Ελλάδας, θα κατανοήσει τα δύο αντίπαλα σχέδια για την επόμενη μέρα.

Η ΝΔ περικόπτει τους εισακτέους στα ΑΕΙ και ενισχύει τα ιδιωτικά κολλέγια, όταν η Πορτογαλία τους αυξάνει, ειδικά στις περιφέρειες που έχουν μικρά ποσοστά πτυχιούχων, γιατί γνωρίζει ότι το νέο μοντέλο ανάπτυξης βασίζεται σε αυτούς. Αυξάνει επίσης, το μερίδιο της έρευνας στο ΑΕΠ κατά 3% και κατευθύνει το 67% των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψη σε αυτούς τους τέσσερις τομείς, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θωρακίζει την κοινωνία και την οικονομία της από μελλοντικές κρίσεις. Καταπολεμά τις ανισότητες επιδοτώντας τις περιφέρειες που έχουν μεγάλα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, αντιμετωπίζει την ενεργειακή φτώχεια, δημιουργεί απόθεμα κατοικιών για αξιοπρεπή στέγαση και αλλάζει το παραγωγικό της μοντέλο ώστε να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή και την ψηφιακή επανάσταση που εισάγεται σε όλα τα επίπεδα αλλά με συγκεκριμένους κανόνες.

Η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει την ατυχία σήμερα, σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον της, να κυβερνάται από το υβριδικό κόμμα του κ. Μητσοτάκη που επαναλαμβάνει το νεοφιλελεύθερο σχέδιο παλαιάς κοπής που μας έριξε στα βράχια.

Παρά την ευδαιμονική εικόνα που προβάλλουν τα κανάλια, κρύβοντας καθημερινά τις εκατόμβες νεκρών, η κοινωνική πλειοψηφία δεν πείθεται και παρά την καραντίνα εγείρεται. Νέοι εργαζόμενοι, καλλιτέχνες, μικρομεσαίοι, απαιτούν ένα νέο σχέδιο για το μέλλον τους, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Αυτό είναι το στοίχημα της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας που πρέπει όλοι μαζί να κερδίσουμε.

* Βουλευτής Β3 Νότιου Τομέα Αθήνας,

Αναπλ. Τομεάρχης

για την Κοινωνική Αλληλεγγύη