Μετά την απολιγνιτοποίηση, τι; 

Παρότι το πώς φαντάζεται μία κυβέρνηση τη ΔΕΗ είναι (και) αμιγώς ιδεολογικό θέμα, υπάρχει ένα στοιχείο στο οποίο δύσκολα μπορεί κάποιος να διαφωνήσει: την ανάγκη, δηλαδή, «απολιγνιτοποίησης» της επιχείρησης και εν γένει της χώρας. Και η προηγούμενη κυβέρνηση, που δεν ήθελε συρρίκνωση της ΔΕΗ, είχε προγραμματίσει σχέδιο απολιγνιτοποίησης με αναστολή λειτουργίας μονάδων παραγωγής ρεύματος, ενώ και η παρούσα έχει ανακοινώσει «λουκέτα» εργοστασίων της ΔΕΗ που «δουλεύουν» με λιγνίτη στη Μεγαλόπολη, αλλά και στην Δυτική Μακεδονία. 

Οι χρονικοί στόχοι έχουν τεθεί, η Ε.Ε. έχει δώσει τις δικές της προθεσμίες και όλα δείχνουν πως ο χρόνος έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα. Η κλεψύδρα ως το σημείο που θα σβήσουν τις μηχανές τους οι ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες της Μεγαλόπολης, της Πτολεμαΐδας, του Αμυνταίου, της Μελίτης, της Φλώρινας και της Κοζάνης, έχει αρχίσει να αδειάζει. 

Επειδή, λοιπόν, στην Ελλάδα έχουμε το κακό να μην σχεδιάζουμε ποτέ προκαταβολικά, τώρα που ακόμη υπάρχει χρόνος, όσοι προγραμματίζουν κλείσιμο μεγάλων μονάδων έχουν μία επιπρόσθετη ευθύνη: να διασφαλίσουν τη μετάβαση των τοπικών οικονομιών σε άλλες δραστηριότητες, που θα διασφαλίζουν ότι δε θα μαραζώσουν. 

Όσοι έχουν έστω και ελάχιστα ασχοληθεί με το θέμα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι τοπικές οικονομίες είναι πολλαπλώς εξαρτημένες από τα μεγαθήρια της ΔΕΗ. Δεν είναι μόνο οι ντόπιοι εργαζόμενοι. Είναι, επιπροσθέτως και οι πολλοί εργολάβοι και υπεργολάβοι, που συνεργάζονται με τα εργοστάσια της ΔΕΗ για χιλιάδες εργασίες. Και, φυσικά, είναι τα χρήματα όλων αυτών που μένουν στην τοπική οικονομία, όταν οι ωφελούμενοι πηγαίνουν στο μπακάλη, στον χασάπη ή πληρώνουν το φροντιστήριο του παιδιού τους και του αγοράζουν ρούχα. Πέραν αυτών, σε πολλές από τις πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας η φθηνή θέρμανση διασφαλίζεται μέσω ΔΕΗ: η περίφημη «τηλεθέρμανση», όπου υπάρχει. 

Όταν τα εργοστάσια κλείσουν, όλα αυτά θα σταματήσουν να υπάρχουν. Και αν γίνει αυτό, τότε θα μαραζώσει η Πτολεμαΐδα, το Αμύνταιο, η Φλώρινα, η Πτολεμαΐδα, ακόμη και η Κοζάνη. Γι’ αυτό και η «μετά λιγνίτη» εποχή πρέπει να σχεδιαστεί από τώρα.