“Έψαχνα επενδυτές εναγωνίως στο Linkedin, μέσω γνωριμιών, οπουδήποτε μπορούσε να υπάρξει ευκαιρία” περιγράφει, επίσης, ο Γιάννης Τσιώρης.
Με αφορμή την τηλεοπτική του παρουσία στο Dragons’ Den του ΑΝΤ1, ο Γιάννης Τσιώρης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Gala και τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαϊωάννου. Μεταξύ άλλων, δε, ο επενδυτής και dragon του ριάλιτι επιχειρηματικότητας μίλησε για τα παιδικά του όνειρα καθώς και για τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα.
Τι θυμάστε να λέτε ότι θα γίνετε όταν μεγαλώσετε και ποια ήταν τα πρώτα σημάδια ότι θα κάνετε μπίζνες;
Ήθελα να γίνω γιατρός, μετά δικηγόρος και κάποια στιγμή μέχρι και η προεδρία των ΗΠΑ βρέθηκε στο τραπέζι. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να γίνω. Αυτό όμως που ήξερα πολύ καλά ήταν ότι είχα συνεχώς ιδέες και έντονη ανάγκη να δημιουργώ και να χτίζω κάτι από το μηδέν. Αναδρομικά, νομίζω πως το πρώτο ξεκάθαρο σημάδι επιχειρηματικού πνεύματος ήταν το δεντρόσπιτο. Δεν ήταν απλώς μια παιδική κατασκευή, είχε αρχές οργάνωσης που θύμιζαν startup.
Αριθμούσε σχεδόν εκατό μέλη, είχε δομημένη ιεραρχία, ρόλους, κανόνες λειτουργίας και «πρωτόκολλα ασφαλείας», όπως κάρτες εισόδου, συνθηματικά, μέχρι και εσωτερικές κρυπτογραφήσεις. Ήταν ένας μικρός ζωντανός οργανισμός και εγώ βρισκόμουν στο τιμόνι του για χρόνια. Εκεί μάλλον θα έπρεπε να καταλάβουμε πού πήγαινε το πράγμα.
Είχατε το οικονομικό υπόβαθρο ή τη βοήθεια από την οικογένεια για να ξεκινήσετε τα πρώτα σας βήματα στον χώρο;
Όχι, δεν υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό υπόβαθρο. Το πρώτο μου εγχείρημα, το Vound, βασίστηκε σε κάποια δικά μου κεφάλαια και σε προσωπικό τραπεζικό δάνεια. Όταν ξεκινήσαμε την InstaShop ήμουν ήδη χρεωμένος με 100.000 δολάρια από τον προσωπικό δανεισμό που προανέφερα και είχαμε ξοδέψει όλες τις οικονομίες μας στο Vound. Παράλληλα, μου απέμενε μόλις ένας μήνας μέχρι να λήξει το ενοικιαστήριο του σπιτιού μου και ήξερα ότι δεν θα είχα που να μείνω. Έτσι, μαζί με τη συνεργάτιδα μου δουλέψαμε υπό έντονη πίεση και μέσα σε έναν μήνα δημιουργήσαμε το πρώτο μας προϊόν.
Προς το τέλος του δεύτερου μήνα είχαμε ήδη φτάσει στις 100 παραγγελίες την ημέρα. Έψαχνα για επενδυτές εναγωνίως – στο Linkedin, μέσω γνωριμιών, οπουδήποτε μπορούσε να υπάρξει μια ευκαιρία. Τελικά, βρήκαμε ένα fund στην Ιορδανία και την ελληνική VentureFriends και υπογράψαμε την πρώτη μας συμφωνία χρηματοδότησης, ύψους 360.000 δολαρίων. Κάπως έτσι πήραμε και την πρώτη μας ανάσα – καταφέραμε να αποπληρώσουμε το δάνειο και φυσικά να καλύψουμε και τους πρώτους μισθούς. Ήταν μια πορεία γεμάτη πίεση, αβεβαιότητα και δυσκολίες, αλλά είχαμε πίστη στο προϊόν, επιμονή και τη θέληση να μην τον παρατήσουμε.
