Στη Στέλλα Χαραμή και το monopoli.gr μίλησε η Φιλαρέτη Κομνηνού. Η σπουδαία ηθοποιός αναφέρθηκε στην υποκριτική αλλά και στην απόφασή της να υψώνει το ανάστημά της σε κάθε αδικία με την οποία ερχόταν αντιμέτωπη στην προσωπική και επαγγελματική της πορεία.
Συγκρουστήκατε στο πλαίσιο δύσκολων συνεργασιών;
«Εννοείται, αφού δεν έσκυβα το κεφάλι. Όταν αισθανόμουν ότι κάποιος με αδικούσε ή με πρόσβαλλε, δεν το άφηνα να περάσει έτσι. Συνέβησαν τέτοια περιστατικά, ακόμα και με τον μέντορα μου, τον Ανδρέα Βουτσινά. Γιατί πιστεύω πως, όταν υποτάσσεσαι και ανέχεσαι μια προσβλητική επαγγελματική συνεργασία, αυτόματα μικραίνεις και ως ηθοποιός στην σκηνή, κυλάς προς την μετριότητα. Γίνεσαι ένα απλό εκτελεστικό όργανο», απαντά η Φιλαρέτη Κομνηνού.
Να υποθέσω πως αυτό χαρακτηρίζει και την στάση ζωής σας.
«Ναι, δεν μπορείς να απομονώσεις μια θέση μόνο στη δουλειά σου. Μια στάση ζωής που με οδήγησε μέχρι εδώ. Αυτό ήταν το χούι μου. Γιατί, πέραν από τις φιλοδοξίες που μπορεί να έχει κανείς μέσα στη δουλειά του, το βασικότερο είναι να έχεις αυτοεκτίμηση.
Αν κάνω κάτι για το οποίο ντρέπομαι, είναι βέβαιο πως μετά θα λειτουργήσει τραυματικά, θα δηλητηριάσει μυαλό, ψυχή, συμπεριφορά. Ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο με κόμπλεξ και απωθημένα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις αυτοεκτίμηση, να αισθάνεσαι ένα είδος περηφάνιας για το πως πορεύεσαι στη ζωή σου», τονίζει χαρακτηριστικά.
Ας μην μπερδέψουμε δε, την αυτοεκτίμηση με την έπαρση.
«Εννοείται! Παλιότερα, θύμωνα πολύ μπροστά σε φαινόμενα ψωνίσματος. Πλέον, πλήττω, βαριέμαι. Αναγνωρίζεις το «μοντέλο» του καλλιτέχνη που ψωνίζεται και δεν μπορείς παρά να πεις «τί κρίμα!». Γιατί έχει στραφεί αλλού το ενδιαφέρον για τη ζωή και την δουλειά του», επισημαίνει η Φιλαρέτη Κομνηνού.
