«Η ελληνική κυβέρνηση είχε ισχυρή προτίμηση στο να αυξηθούν οι φόροι και τα έσοδα και όχι να μειωθούν οι δαπάνες», τόνισε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Βάλντις Ντομπρόβσκις.
Είναι αλήθεια ότι δεν με εξέπληξε η δήλωση αυτή του κοινοτικού αξιωματούχου, διότι παρόμοιες διαψεύσεις ισχυρισμών και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων ότι «φταίνε» οι ανάλγητοι δανειστές, η σκληρή τρόικα για περικοπές μισθών και συντάξεων και επιβολή νέων φόρων έγιναν και από άλλους επιφανείς Ευρωπαίους, όπως ο κ. Γιουνκέρ και άλλοι.
Κι έτσι, για μιαν ακόμη φορά τα τελευταία 150 χρόνια δικαιώνεται πανηγυρικά ο μέγας Εμμανουήλ Ροΐδης για όσα έχει γράψει για τα σπάταλα ελληνικά κόμματα και το κατάντημα της χώρας μας. Παραθέτω μερικά πάντα «επίκαιρα»
– «Ο πολύς πληθυσμός της Ελλάδος συνίσταται εκ πεντήκοντα χιλιάδων ανθρώπων γνωριζόνων ανάγνωσιν και ανορθογραφίαν και τρεφομένων υπό ενός εκατομμυρίου αγραμμάτων φορολογουμένων».
– «Εν και ήμισυ εκατομμύριον νοήμονος και φιλοπόνου λαού, οικούντος χώραν ευλογημένων, οία η Ελλάς, κατηνάλωσεν ολόκληρον τεσσαρακονταετίαν εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών. Άπαν δε το χρήμα του λαού, αντί έργων χρησίμων, προς πόλεμον ή προς ειρήνην, εδαπάνησεν εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου».
– «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι υπάρχουν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι, συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ΄ ής πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του Δημοσίου».
– «Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν΄ αναγινώσκουσι και να ν΄ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό ένανοιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν΄αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
– «Η θέσις των παρ΄ ημίν πολιτευομένων πολύ ομοιάζει την των αυτοκρατόρων της βυζαντινής Ρώμης, οίτινες προς κατάληψιν του θρόνου συνεμάχουν μετά Φράγκων, Τούρκων και Βουλγάρων, εις ούς αυτοί τε και οι ημέτεροι φατριάρχαι, προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος, εστρατολόγουν εκ των τριόδων μισθοφόρους, ους επλήρωνον δια δημοσίων χρημάτων, ήτοι δια θέσεων περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτον εποπλαπλασιάσθη προϊόντος του χρόνου ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος δύναμις της Ελλάδος, προ της οποίας και βασιλεία και κυβέρνησης και βουλή και ολόκληρον το έθνος κύπτει το γόνυ μετά τρόμου.
Είπε και έγραψε πολλά. Ίσως, η «αιώνια» επικαιρότητα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε σε μιαν άλλη ευκαιρία…
