Ρευστό τοπίο καθώς όλα αλλάζουν και µάλιστα µε µεγάλη ταχύτητα στον κόσµο. Για την ώρα κανείς δεν µπορεί να προβλέψει έστω και κατά προσέγγιση που θα οδηγήσουν αυτές οι ανατροπές σε γεωπολιτικά δεδοµένα και συµµαχίες.
Η Γερµανία επανεξοπλίζεται στο πλαίσιο του περιβόητου επανεξοπλισµού της Ευρώπης προκειµένου να προστατευτεί από ξένη απειλή και εισβολή, καθώς οι ΗΠΑ αποτραβιούνται και δεν θέλουν να πληρώνουν υπερβολικά ποσά για να «προστατεύουν» τους Ευρωπαίους. Όπως δείχνουν οι περισσότεροι η απειλή αυτή είναι η Ρωσία. Άλλωστε το ΝΑΤΟ την έχει αναγορεύσει σε προνοµιακό εχθρό
Ο νέος Καγκελάριος της Γερµανίας Φρίντριχ Μερτς δεσµεύεται ότι θα φτιάξει τον ισχυρότερο στρατό στην Ευρώπη και ότι θα διαθέσει γι’ αυτό όλους τους αναγκαίους πόρους.
Αυτό δεν φαίνεται να ανησυχεί για την ώρα Γαλλία και Πολωνία που διαθέτουν µέχρι τώρα τους ισχυρότερους στρατούς στην «γηραιά Ευρώπη». Βέβαια οι Πολωνοί ακόµα «κυνηγάνε» την Γερµανία για τις περιβόητες αποζηµιώσεις από τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, ενώ οι Γάλλοι λογικά δεν πρέπει να έχουν χάσει τις µνήµες τους από εκείνη την ζοφερή εποχή. Το ακροδεξιό ADF που είναι πλέον αξιωµατική αντιπολίτευση στη Γερµανία έχει την δική του «οπτική» και για το «βαρύ παρελθόν» και για τον επανεξοπλισµό της Γερµανίας.
Πολλά χρόνια τώρα στην Γερµανία υπήρχε η συζήτηση για το πως θα ξαναγίνει στρατιωτικά ισχυρή δίπλα στην οικονοµική ισχύ και πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη. Πλέον δεδοµένα και ισορροπίες στην Ευρώπη αλλάζουν.
Ο Ντόναλντ Τραµπ από την πλευρά του «σαρώνει ορµητικά» δεδοµένα, γεωπολιτικές ισορροπίες και συµµαχίες στην πρώτη του περιοδεία κατά την δεύτερη προεδρική του θητεία, στα «βασίλεια του Κόλπου» (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα).
Ο Αµερικανός Πρόεδρος κατέστησε απολύτως σαφές πως η εξωτερική πολιτική του θα κινείται «εκτός πλαισίου» και πως δεν υπάρχουν σταθερές δεσµεύσεις ή και σεβασµός σε παραδοσιακές συµµαχίες και γεωπολιτικές παραµέτρους. Οι στρατηγικές επιλογές του δε στο γεωπολιτικό πεδίο δείχνουν να συνδέονται µε την εξασφάλιση ισχυρών οικονοµικών ανταλλαγµάτων. Ουσιαστικά οι εξελίξεις και αλλαγές στον γεωπολιτικό χάρτη πρωτίστως στην ευαίσθητη Μέση Ανατολή συµβαδίζουν µε τις «business» του Αµερικανού Προέδρου.
Όπως φαίνεται η πρώτη αυτή περιοδεία Τραµπ, κατά τους διεθνείς αναλυτές µετατοπίζει τους άξονες της αµερικανικής εξωτερικής πολιτικής δηµιουργώντας ένα κενό. Και αυτό πρωτίστως αφορά στον παραδοσιακά στενό σύµµαχο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, για το οποίο υπάρχει και στρατηγική δέσµευση για την ασφάλειά του από πλευράς ΗΠΑ. Φαίνεται πως οι σχέσεις του Τραµπ µε τον Νετανιάχου είναι κάτι περισσότερο από ψυχρές και αυτή η µετατόπιση των ΗΠΑ µε την αποµάκρυνσή τους από το Ισραήλ δηµιουργεί προβληµατισµούς. Τις ίδιες ώρες επίσης ο κ. Τραµπ αναβαθµίζει πλήρως και τις σχέσεις του µε τον Ταγίπ Ερντογάν και κατά συνέπεια και τον ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που επίσης αναµένεται να έχει επιπτώσεις στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
Στο θέµα του Ιράν, ενώ ο Νετανιάχου περίµενε τη συνδροµή των ΗΠΑ για ένα αποφασιστικό πλήγµα στο ιρανικό οπλοστάσιο της Τεχεράνης, είδε τον Πρόεδρο Τραµπ, µέσω των προσωπικών απεσταλµένων του, να ξεκινούν συνοµιλίες µε το Ιράν.
Όµως και οι εξαγγελίες του Τραµπ για τη Συρία είναι ένας ακόµη λόγος ανησυχίας για το Ισραήλ. Ο Τραµπ, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, ανακοίνωσε ότι, κατόπιν των παρακλήσεων του Σαουδάραβα πρίγκιπα και του Τ. Ερντογάν, αποφάσισε την άρση των κυρώσεων στη Συρία, ενώ συναντήθηκε µε τον προσωρινό πρόεδρο της χώρας, Αλ Σαράα, στην πρώτη τέτοια συνάντηση Αµερικανού Προέδρου µε Σύρο αξιωµατούχο εδώ και 25 χρόνια.
Αυτά είναι ορισµένα (από πολλά ακόµα) ηχηρά σηµάδια, ότι το διεθνές περιβάλλον είναι «κινούµενη άµµος» για την ώρα, δηµιουργώντας ανασφάλειες καθώς θα αργήσει ακόµα να σταθεροποιηθεί.
