Το πιο σημαντικό απ` όσα, πολλά άκρως αντιφατικά, που έχει πει-και το τελευταίο διάστημα-ο κ. Σόιμπλε είναι η, σχεδόν, προεξόφληση της αποτυχίας, του προγράμματος, που συμφωνήθηκε τον περασμένο Ιούλιο, δηλαδή του «Μνημονίου Νο 3». Τι άλλη χρεία μαρτύρων έχουμε άραγε, για να καταλάβουμε το μάταιο του όλου εγχειρήματος; Όταν ο «αρχιτέκτονας» αυτής της πολιτικής και, ειδικά, αυτού του προγράμματος, δηλώνει ότι δεν είναι βέβαιος για την επιτυχία του, τότε τι νόημα έχει όλη αυτή η διαπραγμάτευση, που όλο καταλήγει και ποτέ δεν τελειώνει; Γιατί, πρέπει και πάλι να κληθεί ο ελληνικός λαός σε θυσίες χωρίς αντίκρισμα; Δε μοιάζει με «θέατρο του παραλόγου» όλο αυτό; Όταν, μάλιστα, έρχεται να προστεθεί στη μακρά «αλυσίδα» αποτυχιών, της τελευταίας εξαετίας, η οποία αποτυπώνεται ακόμη και στην τελευταία έκθεση της Eurostat. Όπου, πέρα από τη θετική πτυχή, της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος (που διαψεύδει, για μια ακόμη φορά, τις προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) αποτυπώνεται, στα υπόλοιπα στοιχεία, η διαχρονική αποτυχία του συνολικού προγράμματος, όλων των Μνημονίων. Τι άλλο δείχνει η εκτόξευση του, διαρθρωτικού, δημοσιονομικού ελλείμματος, στο 7,2%, μετά από έξη χρόνια διαρκούς λιτότητας; Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η εικόνα στην πορεία του χρέους, για τον έλεγχο του οποίου, υποτίθεται, ότι εντάχθηκε η χώρα μας, στο Μηχανισμό Στήριξης, εκχωρώντας και στοιχειώδεις πτυχές της εθνικής της κυριαρχίας; Το χρέος, λοιπόν, που βρισκόταν στο 120% του ΑΕΠ, το 2010 και επειδή δεν κρίθηκε βιώσιμο, μας ήρθαν τα Μνημόνια. Το χρέος, λοιπόν, διατηρείται στο («επιτρεπτό» άραγε) πλαίσιο του 176,9%, ως ποσοστό, φυσικά, επί του ΑΕΠ. Κι αν μεν, μπορεί κανείς να προβάλλει ως αντεπιχείρημα, για να αμβλύνει, έστω, τις εντυπώσεις, τη δραματική συρρίκνωση του εθνικού μας προϊόντος, κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες (άλλη μια «επιτυχία» των μνημονιακών πολιτικών), η αναγωγή του ποσοστού του χρέους σε απόλυτους αριθμούς, τα λέει όλα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, το χρέος και σε απόλυτους αριθμούς βρίσκεται στα 311, 5 δις ευρώ, δηλαδή βρίσκεται, περίπου, στο ίδιο σημείο, όπου βρισκόταν και προ της κρίσης. Σκεφτείτε, δηλαδή, να μην είχαν κόψει και 100 δις, με το PSI. Κατά τα άλλα, το χρέος κρίνεται βιώσιμο, από τους «επιτελάρχες της καταστροφής»…
