Ποιος το περΙμενε ότι ύστερα από εννιά μήνες από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιουλίου 2015 για ένα πλαίσιο προαπαιτούμενων μέτρων, την κύρωσή τους, πριν πάλι από εννιά μήνες (με τους Νόμους 4334/2015 και 4335/2015) από τη Βουλή των Ελλήνων των μέτρων αυτών ως προϋπόθεση για τη διαπραγμάτευση ενός νέου προγράμματος με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και την κύρωση από τη Βουλή πριν από οκτώ μήνες (στις 14 Αυγούστου 2015) με το Νόμο 4336/2015) του νέου προγράμματος, η χώρα, η ελληνική οικονομία συνεχίζει να είναι επί ξύλου κρεμάμενη, διότι παραμένουν ανοιχτά πολλά μέτωπα, από αυτά που συμφωνήθηκαν πριν από εννιά μήνες, κατά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και, συνεπώς, τη νέα χρηματοδότηση της Ελλάδος από την τρόικα.
Τα κυριότερα από τα μέτωπα αυτά είναι η φορολογική μεταρρύθμιση (την οποία έπρεπε να είχε προωθήσει η χώρα πριν από τριάντα χρόνια!), η ασφαλιστική μεταρρύθμιση (την οποία έπρεπε να είχαν ολοκληρώσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1980!) τα «κόκκινα δάνεια» (άλλο πάλι αυτό!) και η σύσταση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, η οποία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, αλλά και να μην είχε ζητηθεί από την τρόικα έπρεπε να είχαν συστήσει όλες οι κυβερνήσεις, οποίες προέβαιναν, μετά το 1992, σε ιδιωτικοποιήσεις, αλλά τα αντίστοιχα έσοδα πήγαιναν για το γάμο του Καραγκιόζη και όχι σε μείωση του καλπάζοντος δημόσιου χρέους!
Υπενθυμίζω ότι με τους Νόμους 4334/2015, 4335/2015 και 4336/2015 θεσμοθετούνται συγκεκριμένα δημοσιονομικά και φορολογικά μέτρα, ενώ τι νέο πρόγραμμα περιλαμβάνει δεσμεύσεις για συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες έπρεπε να είχαν προωθηθεί προ δεκαετιών, όπως αξιόπιστα διαρθρωτικά μέτρα, αναβάθμιση του οργανισμού νόμου για τον προϋπολογισμό, σχέδιο δράσης για την εκκαθάριση των καθυστερούμενων οφειλών του Δημοσίου και εκκαθάριση υπολοίπου καθυστερήσεων 7,5 δις. ευρώ έως το τέλος του 2016, σχέδιο δράσης για καθυστερήσεις πληρωμών και πολλά άλλα που χρειάζονται πολλές σελίδες για να χωρέσουν!
Με λίγα λόγια, όλα αυτά τα θέματα, που παρουσιάζονται ύστερα από εννιά, οκτώ και επτά μήνες (μέχρι στις 5 Νοεμβρίου 2015 συνεχώς ψηφίζονταν στη Βουλή Νόμοι για τις δεσμεύσεις και σχέδια δράσης!) ως ανοιχτά μέτωπα, είχαν συμφωνηθεί ασμένως στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιουλίου 2015. Και απορούμε τί συζητούν επί μήνες γύρω από όλα αυτά τα… συμφωνηθέντα οι αρμόδιοι Έλληνες υπουργοί με τους εκπροσώπους των δανειστών. Τι; Να μην εφαρμοσθούν οι σχετικοί νόμοι με όλα τα σκληρά προαπαιτούμενα που ψηφίσθηκαν στη Βουλή και κυρώθηκαν με πολλούς Νόμους;
