Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Μια από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε προεκλογικά ο νυν πρωθυπουργός είναι πως, όχι
μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει, πολύ δε περισσότερο να καταργηθεί η «επιτελική» δομή
του κράτους, αλλά θα υπάρξει και μια περαιτέρω ενίσχυσή της.
Προανήγγελλε μάλιστα ότι το πρώτο νομοσχέδιο που θα έφερνε, εφόσον έπαιρνε την
εντολή διακυβέρνησης, θα ήταν για το «επιτελικό κράτος 2», όπως το ονόμαζε, αμέσως
μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, στη νέα κυβέρνηση.
Από το περιβάλλον του μάλιστα διέρρεε ότι ο νυν υπουργός Εξωτερικών είχε αναλάβει, ως
έγκριτος νομικός, τη σύνταξη του νομοσχεδίου και των αντίστοιχων θεσμικών κειμένων. Οι
εκλογές έγιναν, ο κος. Γεραπετρίτης «μετακόμισε» από το Μαξίμου στο νεοκλασικό της
Βασιλίσσης Σοφίας και το περίφημο νομοθέτημα για «επιτελικό κράτος 2», παραπέμφθηκε
για το φθινόπωρο.
Το γιατί αρχίσαμε να το υποψιαζόμαστε μετά την εκδήλωση των καταστροφικών
πυρκαγιών, όπου το περίφημο «επιτελικό κράτος» κατέδειξε για μια ακόμη φορά ότι οι
πομπώδεις τίτλοι ή εξαγγελίες συνήθως κρύβουν το κενό.
Διότι τι είδους «επιτελικό κράτος» είναι αυτό, που μπροστά σε ένα τέτοιο γεγονός, που μας
έχει «συντρίψει όλους, το μόνο που επιδιώκεται, με «μπροστάρη» τον ίδιο τον
πρωθυπουργό, είναι η μετάθεση της ευθύνης στους άλλους, εν προκειμένω στους φορείς
της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Σα να μην πέρασε μια μέρα. Οι συνήθειες δε αλλάζουν. Εν προκειμένω παραβλέπουν, ο
πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, ότι το σύνολο σχεδόν των περιφερειαρχών, αλλά και
μεγάλος αριθμός δημάρχων-και στο Λεκανοπέδιο-ανήκουν στην κυβερνώσα παράταξη,
στηρίχθηκαν απ' αυτή και η ΝΔ θριαμβολογούσε για την εκλογή τους.
Τώρα… τους πετάει στα σκυλιά και τους χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίους τράγους,
προκειμένου η κυβέρνηση και το «επιτελικό κράτος», να εμφανιστεί ως «υπεράνω»,
περίπου ένας ουδέτερος σχολιαστής.
Που όμως θυμάται ότι έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, όταν ανακοινώνει, δια
στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, την άμεση κίνηση της διαδικασίας, για την
αποζημίωση των πληγέντων.
Παρεμπιπτόντως, θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε τι έκαναν ανάλογες εξαγγελίες,
αν υλοποιήθηκαν, γιατί κυκλοφορεί πως ακόμη εκκρεμούν. Από τους αποκλεισμένους της
Αττικής οδού, στο περσινό κύμα χιονιά, μέχρι τους σεισμόπληκτους του Αρκαλοχωρίου και
της Σάμου.
Εδώ ακόμη και για το Μάτι ή τη Μάνδρα μαθαίνουμε ότι η αποκατάσταση της περιοχής, με
την ανακατασκευή των κτιρίων, τη σύνταξη νέου χωροταξικού κ.λ.π., προχωρά με ρυθμούς
«χελώνας», ενώ το δημόσιο του «επιτελικού κράτους» άσκησε δικαστική παρέμβαση, για
να μην ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των πληγέντων, από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι.
Βεβαίως δεν είναι ο τρόπος που η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε πρωθυπουργός θέλει να
οργανώσει την κυβερνητική και κρατική λειτουργία, ανήκει στα συνταγματικά
κατοχυρωμένα προνόμια του.
Εδώ όμως εγείρονται και ζητήματα συμβατότητας με τα κοινοβουλευτικά θέσμια και τους
διακριτούς θεσμικούς ρόλους, όταν από φιλοκυβερνητικούς διαύλους πληροφορούμαστε
ότι το νέο σχήμα περιορίζει ακόμη περισσότερο την εκ του Συντάγματος ευχέρεια ενός
υπουργού να χαράζει πολιτική και να λαμβάνει αυτόνομη νομοθετική πρωτοβουλία,
λογοδοτώντας μόνο στον πρωθυπουργό, με την παρουσία, σε αυξημένο ρυθμό,
«επιτηρητών», που αναλαμβάνουν ακόμη και να τους νουθετήσουν, όταν παρεκκλίνουν
από τη γραμμή.
