Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Αναγνωρίσαμε στη χθεσινή μας παρέμβαση τη δεινότητα του πρωθυπουργού και του στενού του επιτελείου, σε κινήσεις τακτικής, που αποδυναμώνουν τους αντιπάλους του.
Πράγματι, είναι έτσι. Όταν όμως αυτές οι κινήσεις τακτικής υπερβαίνουν κάποια όρια, ακριβέστερα δε γνωρίζουν κανένα δεοντολογικό και ηθικό φραγμό, ενέχουν τον κίνδυνο να μετατραπούν σε αυτεπίστροφο, κοινώς μπούμερανγκ.
Κινδυνεύουν δηλαδή, όσοι βυσσοδομούν από τα υπόγεια του Μαξίμου, αν δε δείξουν κάποια αυτοσυγκράτηση και αίσθηση του μέτρου, να προκαλέσουν την αντίδραση, αν μη την οργή, ακόμη και εκείνων που δεν είναι απέναντί τους. Κινδυνεύουν με άλλα λόγια, να πέσουν εκείνοι μέσα στον λάκκο που ανοίγουν για τους αντιπάλους τους.
Η οργισμένη αντίδραση του Ευάγγελου Βενιζέλου, που αναλύεται σε παράπλευρες στήλες, για την άκρατη κινδυνολογία περί δραχμής, με αφορμή τις φαντασιώσεις του κου. Βαρουφάκη, ίσως να σημαίνει πολύ περισσότερα, ως προς τη σχέση του Μαξίμου με τη Χαριλάου Τρικούπη.
Η ανενδοίαστη προσπάθεια αποδυνάμωσης του ΠΑΣΟΚ, με τη χρήση «πλάγιων» μεθόδων (βλέπε και χθεσινό μας φύλλο), προκαλούν πολύ ευρύτερες αντιδράσεις στο εσωτερικό του χώρου.
Η σκληρή κριτική του Χάρη Καστανίδη, από το δελτίο ειδήσεων του KONTRA, προσωπικά στον πρωθυπουργό, με αφορμή την παρουσίαση του προγράμματός του, με βαρείς χαρακτηρισμούς, δείχνει ότι στο DNA ιδιαίτερα των παλιότερων, αλλά και νεότερων στελεχών του Κινήματος είναι βαθιά χαραγμένες οι ιδρυτικές και ιστορικές παρακαταθήκες του ιδρυτή του.
Αλλά και στη «δεξιά πολυκατοικία», οι προσπάθειες διεμβολισμού ή και διάλυσης χώρων, με «μεθόδους 1965», μπορεί να φέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Η αντεπίθεση του Κυριάκου Βελλόπουλου, με προαναγγελία «καυτών» αποκαλύψεων, προμηνύει μια πολύ καυτή συνέχεια. Μπορεί δε να επιβεβαιωθεί η αξία της ρήσης, πως η ακατάσχετη λογοδιάρροια και η συνεχής έκθεση στη δημόσια σφαίρα, συχνά μετατρέπονται σε μπούμερανγκ.
Οι διεργασίες επίσης, φανερές και παρασκηνιακές, περί το «κόμμα Κασιδιάρη», καταδεικνύουν τον έωλο και σπασμωδικό χαρακτήρα των νομοθετικών πρωτοβουλιών της ύστατης στιγμής, από την κυβέρνηση, από τις οποίες εν τέλει το μόνο αποτύπωμα θα είναι οι επικίνδυνοι δρόμοι που ανοίγονται για νόθευση της δημοκρατικής λειτουργίας και κομματικής δράσης.
Το κυβερνητικό επιτελείο όμως, προκαλεί και με την εν γένει συμπεριφορά του. Τη διάχυτη αλαζονεία, που οδηγεί μέχρι και σε διαρροές για τη σύνθεση της μελλοντικής κυβέρνησης, προεξοφλώντας την εκ νέου πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Φτάνοντας ως τη μέγιστη θεσμική απρέπεια, να επιχειρείται η εκ των προτέρων επιβολή στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του προσώπου του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, σε περίπτωση νέας προσφυγής στις κάλπες, όταν τούτο αποτελεί προνομία του Ανώτατου Αρχοντα. Δυστυχώς, εν προκειμένω βρίσκουν και τα κάνουν…
Κυρίως όμως, καταντά αφόρητη η έλλειψη κάθε ηθικού φραγμού, που δεν ορρωδεί ούτε προ της ανενδοίαστης καταπάτησης, της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, φτάνοντας μέχρι την τρομοκράτηση ή επιχείρηση «δολοφονίας χαρακτήρα», έντιμων και ακέραιων δικαστών, που δε δέχονται να γίνουν επίορκοι.
Προκαλεί δε ακόμη περισσότερο, το ότι αυτού είδους η συμπεριφορά, προβάλλεται περίπου και ως «μαγκιά», ως λόγος «αποθέωσης» της κυβέρνησης και του επικεφαλής της.
Ας προσέξουν στο Μαξίμου, γιατί μπορεί αυτά να τα βρουν μπροστά τους.
