H καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ “How to” είναι εξαιρετικά πετυχημένη απ’
όλες τις απόψεις: τα ευρήματα σε κάθε βίντεο είναι τέτοια που να
μπορούν να «μιλήσουν» στη γλώσσα των νέων, ενώ κάθε βίντεο
θίγει ένα πραγματικό ζήτημα, από αυτά που πολλές φορές
κρατούν το μυαλό και την προσοχή όλων των πολιτών μακριά
αναγκαστικά από μείζονα ζητήματα Δημοκρατίας, όπως το
σκάνδαλο των υποκλοπών. Ακρίβεια, στεγαστική κρίση, χαμηλοί
μισθοί, ανεργία κτλ είναι τα βασικά θέματα που συγκροτούν την
περίφημη ατζέντα της «καθημερινότητας» -και, ως γνωστόν, είναι
αυτή η «καθημερινότητα» που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και
στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Ωστόσο, ορισμένες φορές, κάποιες επιλογές ξενίζουν. Όχι γιατί
είναι πολιτικά λαθεμένες, αλλά γιατί με όρους επικοινωνίας, ο
ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να «χαρίζει» ένα μέρος της ατζέντας στα άλλα
κόμματα. Ο λόγος, φυσικά, για το περίφημο βίντεο με τον φοιτητή
που τρώει ξύλο από την Αστυνομία, που, κατά το βίντεο, μπαίνει
στα Πανεπιστήμια και δέρνει.
Προσοχή: αυτό είναι όντως πρόβλημα. Η κυβέρνηση ως τώρα έχει
πολλές φορές παίξει με τα σπίρτα στην μπαρουταποθήκη των ΑΕΙ,
έχει προχωρήσει σε χυδαίες ασκήσεις αστυνομικής βίας και έχει
εργαλειοποιήσει τα θέματα ασφάλειας ώστε να κερδίσει μία χούφτα
ψήφους.
Ως εδώ, όλα καλά. Όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα: ότι όσο κι αν η
αστυνομική καταστολή και το φιάσκο της «Πανεπιστημιακής
Αστυνομίας» είναι θέματα σοβαρά, δεν είναι τα μείζονα που
απασχολούν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Πολλοί φοιτητές δεν έχουν
πώς να ζήσουν και πού να μείνουν. Πολλά μεταπτυχιακά είναι
ακριβά και δυσπρόσιτα. Πολλές θέσεις ΔΕΠ είναι κενές και η
ποιότητα των σπουδών υποβαθμίζεται διαρκώς γιατί οι
ακαδημαϊκοί δάσκαλοι λιγοστεύουν. Υποψήφιοι διδάκτορες
προσπαθούν να κάνουν το διδακτορικό τους και να αριστεύσουν
στην επιστήμη τους με κάτι ψίχουλα των 500 και 600 ευρώ, την
ώρα που η κυβέρνηση αντί να αντιμετωπίσει όλα αυτά ενισχύοντας
τα Πανεπιστήμια, «κόβει» κάθε χρόνο περισσότερους εισακτέους.
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, ένα κόμμα που χρειάζεται και την
ψήφο των λεγόμενων «νοικοκυραίων» και την στήριξη των μη
πολιτικοποιημένων φοιτητών και καθηγητών, να ξεκινούσε το σποτ
του από κάποια από τα παραπάνω προβλήματα και όχι να έδειχνε
ότι παραμένει «κολλημένο» σε μία ατζέντα σωστή και
ριζοσπαστική μεν, που όμως δεν αφορά την πλειονότητα των
ψηφοφόρων δε.
