Αυτό το «παιχνίδι της κολοκυθιάς», σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών, έχει ξεπεράσει κάθε όριο κακογουστιάς, τροφοδοτώντας πολιτικές (ο Θεός να τις κάνει…) συζητήσεις επιπέδου «πρωινάδικου».
Φαίνεται όμως πως ακόμη και από την κυβερνητική προπαγάνδα, διαφεύγει πως και η κορυφαία αυτή δημοκρατική διαδικασία, διέπεται από αυστηρές ρυθμίσεις του Συντάγματος.
Ισως γι’ αυτό «αποσύρθηκαν» οι διαρροές για εκλογές τον Ιούνιο, αφού στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο «επαναληπτικής» εκλογικής αναμέτρησης, αυτή θα έπρεπε να γίνει μες στο κατακαλόκαιρο, στα «μπάνια του λαού».
Τώρα διακινείται το σενάριο της πρώτης κάλπης, την Κυριακή των Βαΐων, 9 Απριλίου. Υπάρχει όντως το προηγούμενο του 1990, με τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, όπως υπάρχει και η αναμενόμενη αντίδραση της Εκκλησίας.
Υπάρχει όμως και το Σύνταγμα. Το οποίο, στο σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο, να μην προκύψει από την πρώτη κάλπη αυτοδύναμη πλειοψηφία, προβλέπει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, σε πολύ συγκεκριμένες, αποκλειστικές προθεσμίες, όπως τις είδαμε να εξελίσσονται σε ανάλογα προηγούμενα, του 1989, του 2012, εν μέρει και του 2015.
Σύμφωνα, πιο συγκεκριμένα, με το άρθρο 37 του Καταστατικού μας Χάρτη, η, εν προκειμένω, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού ενημερωθεί, από τον πρόεδρο της απερχόμενης Βουλής, για τη δύναμη των κομμάτων, οφείλει άμεσα, εντός τριημέρου, να καλέσει τον επικεφαλής του πρώτου κόμματος και να του αναθέσει διερευνητική εντολή, για την εξακρίβωση, εντός πάλι τριών ημερών, δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης.
Αν αυτή αποτύχει, ακολουθεί αντίστοιχη διαδικασία με τους επικεφαλής του δεύτερου και τρίτου κόμματος, σε περίπτωση δε αποτυχίας και αυτών των προσπαθειών, ακολουθεί η λεγόμενη «τέταρτη φάση», της προσπάθειας συνεννόησης, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, για τον σχηματισμό κυβέρνησης κοινής αποδοχής, πριν φτάσουμε στη διάλυση και της νέας Βουλής, αφού πρώτα αυτή συγκληθεί, κατά το προηγούμενο του Μαΐου 2012.
Δεδομένου δε ότι, κατά κοινή παραδοχή, η εκπεφρασμένη βούληση του συνταγματικού νομοθέτη είναι η αποφυγή παρατεταμένου κυβερνητικού αδιεξόδου, διατρέχουμε, στο προαναφερθέν σενάριο, τον κίνδυνο να «σουβλίζουμε το αρνί» στο Προεδρικό Μέγαρο! Σουρεαλιστικό τω όντι σκηνικό.
Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική δυνατότητα, της διασταλτικής ερμηνείας, των σχετικών Συνταγματικών διατάξεων, αλλά και πάλι το πλαίσιο είναι αυστηρά προσδιορισμένο.
Εκτός αν δούμε όλο αυτό ως μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
