Αν προσέξει κανείς το τελευταίο διάστημα τις πολλαπλές αναφορές
του πρωθυπουργού στο Ταμείο Ανάκαμψης και στα εξ αυτού
εκταμιευόμενα κονδύλια, θα διαπιστώσει μία «σπουδή» του
πρωθυπουργού: συγκεκριμένα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει
αρχίσει να διαμηνύει δημοσίως ότι δε θα επιτραπεί στον ΣΥΡΙΖΑ
να επαναδιαπραγματευθεί τις προτεραιότητες των κονδυλίων.
Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι αυτό αποτελεί έμμεση
ομολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρεθεί όντως στη διακυβέρνηση
της χώρας και να ανακατευθύνει τους πόρους του Ταμείου και
πάμε στο παρασύνθημα: γιατί τέτοια… «πρεμούρα» του
πρωθυπουργού να μας αποδείξει ότι το «Ελλάδα 2.0» είναι
γραμμένο σε πέτρινες πλάκες, όπως οι πλάκες του Μωυσέως;
Μόνο την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός προέβη σε δύο
«αυθόρμητες» αλλά απολύτως στοχευμένες αναφορές, καίτοι δεν
τον είχε ρωτήσει κανένας. «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ο τρόπος
αναθεώρησης του Ταμείου Ανάκαμψης είναι καθορισμένος από
την ιδρυτική πράξη του ίδιου του ταμείου. Κουβέντες του αέρα περί
επαναδιαπραγμάτευσης του Ταμείου με ένα νόμο και με ένα άρθρο
καλό είναι να μην ακούγονται διότι ακόμα μια φορά παραπλανούν
την ελληνική κοινή γνώμη και δημιουργούν προσδοκίες οι οποίες
είναι παντελώς ανυπόστατες», είχε επισημάνει την περασμένη
Πέμπτη, υποδεχόμενος τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Μαργαρίτη
Σχοινά στο Μέγαρο Μαξίμου. Μία ημέρα αργότερα, συγκαλώντας
το υπουργικό του συμβούλιο και ισχυριζόμενος ότι η Ελλάδα
ανήκει στο… «Champions League» στις εκταμιεύσεις, ο Κυριάκος
Μητσοτάκης επισήμανε: Αναμένεται επίσης, ελπίζουμε και σήμερα
(σ.σ. την περασμένη Παρασκευή), η απόφαση για την εκταμίευση
της 2ης δόσης -γύρω στα 3,5 δισ.- από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Νομίζω ότι είναι μία κίνηση η οποία βάζει και μία Ευρωπαϊκή
σφραγίδα στη σωστή διαχείριση των Ευρωπαϊκών πόρων από την
κυβέρνηση, αλλά απαντάει και στα ανεύθυνα λόγια τα οποία
ακούγονται τελευταία περί αναδιαπραγμάτευσης ή
επαναδιαπραγμάτευσης του Ταμείου Ανάκαμψης».
Βεβαίως, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι ένας απρόσωπος και
απολιτικός «φάκελος» με έργα που πρέπει να εκτελεστούν ή με
επιδοτήσεις προς τους αγρότες για την τρέχουσα χρονιά και τις
επόμενες. Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι το «όχημα» ώστε κάθε
χώρα να διαμορφώσει το μέλλον της. Επειδή, λοιπόν, αυτή είναι
μία συζήτηση αμιγώς πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται απολύτως να
ανακατευθύνει πόρους από το Ταμείο σε προτεραιότητες που ο
ίδιος θεωρεί ότι «κουμπώνουν» με το δικό του όραμα για την
Ελλάδα του μέλλοντος –υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα είναι
εκείνος που θα σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις εκλογές.
Για παράδειγμα, την ώρα που η ΝΔ επιδοτεί με παχυλό τρόπο
επιχειρήσεις-μαμούθ με πολλά χρήματα χωρίς καν εγγύηση
θέσεων εργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να ακολουθήσει την
Γερμανία, την Πορτογαλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που
κατευθύνουν κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης στην κατασκευή
νέων νοσοκομείων και σχολείων, στην ενίσχυση του κοινωνικού
κράτους, στην προώθηση λύσεων για την υπέρβαση της
στεγαστικής κρίσης.
Όλα τούτα είναι πολιτικές επιλογές και αυτό το ξέρει απολύτως ο
πρωθυπουργός. Το να ανακατευθύνει μία κυβέρνηση, βάσει των
δικών της προτεραιοτήτων, ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι αυτονόητο.
Αυτό, όμως, που δεν είναι αυτονόητο είναι η απάντηση στο
ερώτημα γιατί ο πρωθυπουργός δείχνει τόση «ευαισθησία» με το
Ταμείο Ανάκαμψης και τον πακτωλό χρημάτων που, μέσω αυτού,
θα «πέσουν» στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια…
