Σε όλη την Ευρώπη, όταν ήρθε αντιμέτωπη με τον –τότε- άγνωστο
εχθρό, τον κορωνοϊό, ήρθησαν όλοι οι δημοσιονομικοί
περιορισμοί, ενώ όταν τα Ταμείο Ανάκαμψης έλαβε σάρκα και
οστά, σε όλες τις χώρες «έβλεξε» λεφτά προκειμένου να
καταφέρουν οι οικονομίες να μείνουν όρθιες και να αντέξουν τα
συνεχόμενα και επάλληλα lockdown, αλλά και την αβεβαιότητα
που εν γένει προκαλούσε το ευμετάβλητο της επιδημιολογικής
εικόνας της κάθε χώρας.
Ευλόγως, λοιπόν, όταν μία χώρα καλείται να ρίξει «χρήμα από το
ελικόπτερο» για να κρατήσει ζωντανούς τους επαγγελματίες και τις
επιχειρήσεις, δεν μπορεί να αξιοποιηθεί με άκρα λεπτομέρεια και
το τελευταίο ευρώ. Και λάθη θα γίνουν, και ανακρίβειες θα
παρατηρηθούν και αδικίες θα επισυμβούν.
Όμως, εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες της Ελλάδας με τις άλλες
χώρες. Πρώτον, διότι το «ελληνικό φαινόμενο» οι ενισχύσεις στις
επιχειρήσεις να συνδέονται απολύτως με την… αύξηση των
καταθέσεων στις τράπεζες, δεν σημειώθηκε με τέτοια ένταση σε
καμία χώρα της Ευρωζώνης. Και, δεύτερον, διότι στις άλλες
χώρες, όταν τα λάθη εντοπίζονται, η απάντηση δεν είναι «έλα
μωρέ, τί να κάνουμε».
Η στήλη αντιγράφει από το έγκυρο και έγκριτο συνδρομητικό
newsletter K-report των Κ. Καλλίτση-Π. Τσίμα: «Η κυβέρνηση της
Ολλανδίας ζητά από δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις να
επιστρέψουν μέρος ή το σύνολο των χρημάτων που έλαβαν με τη
μορφή επιχορηγήσεων θέσεων εργασίας το τρίμηνο Ιούνιος-
Σεπτέμβριος 2020 στην πανδημία, γιατί από τον έλεγχο που
έκαναν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες διαπιστώθηκε ότι τα
στοιχεία με βάση τα οποία έλαβαν τις επιχορηγήσεις δεν ήταν
σωστά. Έτσι, περίπου 39.000 επιχειρήσεις θα πρέπει να
επιστρέψουν στο κράτος 1,4 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με ορισμένους
υπολογισμούς, 7 στις 10 επιχειρήσεις θα επιστρέψουν μέρος των
χρημάτων ενώ πολλές θα επιστρέψουν το σύνολο των χρημάτων
που είχαν λάβει».
Με άλλα λόγια, λάθη έγιναν παντού. Ακόμη και στην προηγμένη
και ψηφιοποιημένη Ολλανδία. Όμως, είπαμε: μετά τα λάθη,
τελειώνουν οι ομοιότητες. Διότι στην Ολλανδία δεν βγήκαν οι
φορείς των επιχειρήσεων να ζητήσουν να χαριστούν τα χρήματα
σε όσους δεν τα δικαιούντο. Ούτε βγήκε κάποιο κόμμα της
αντιπολίτευσης να υπερασπιστεί κάποιο τέτοιο αίτημα. Η ίδια η
κυβέρνηση, εξάλλου, δεν υιοθέτησε μία στάση του τύπου «έλα
μωρέ, πάμε παρακάτω, πανδημία είχαμε». Κι αν δείχνει κάτι αυτό,
είναι τη διαφορά νοοτροπίας σε όλα τα επίπεδα, που εν τέλει έχει
και σαφές οικονομικό αποτύπωμα.
