Ο Καραμανλής ως μέτρο για τη σοβαρότητα του σκανδάλου Όσοι καλύπτουν τα τελευταία χρόνια το ρεπορτάζ της ΝΔ, γνωρίζουν ότι από τον Νοέμβριο του 2009 και μετά, υπάρχει ένα…
επαναλαμβανόμενο μοτίβο: κάθε φορά που ο βασικός εκφραστής της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα αλλάζει αρχηγό, το πρώτο ραντεβού του νέου ηγέτη διεξάγεται με τον Κώστα Καραμανλή. Σε αυτά τα ραντεβού, λοιπόν, που έχουν γίνει ως τώρα, ο Καραμανλής φέρεται να λέει μία συγκεκριμένη, σχεδόν στερεοτυπική πια, φράση στον εκάστοτε συνομιλητή του: «από εμένα δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Δεν θα σε υπονομεύσω ποτέ», τού επισημαίνει.
Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η φράση δεν είναι μόνο λόγια. Ο Κώστας Καραμανλής, όσο κι αν έχει πολλά να τού επιρρίψει κανείς για το δημοσιονομικό ναυάγιο της χώρας, αλλά και για την απαξία που δείχνει στην ανάγκη να δώσει τις αυτονόητες εξηγήσεις γι’ αυτό, έχει τηρήσει την υπόσχεσή του. Το είπε στον Αντώνη Σαμαρά και το τήρησε κατά κεραίαν, ακόμη και σε οριακές στιγμές.
Το είπε στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον στήριξε όπου χρειαζόταν.
Το είπε και στον Κυριάκο Μητσοτάκη και επίσης το έκανε πράξη –παρότι ο νυν πρωθυπουργός ουδέποτε έκρυψε την κακή άποψη που έχει για την διακυβέρνηση της χώρας από τον προκάτοχό του, αλλά και παρά την ιστορική κόντρα «μητσοτακικών»- «καραμανλικών» ήδη από την επιχείρηση «αποκαραμανλοποίησης» της ΝΔ που είχε ξεκινήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μετά το 1985.
Πέραν αυτών, είναι αυτονόητο ότι η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού δρομολογεί πολιτικές και εσωκομματικές εξελίξεις, όσο κι αν με τις προσεκτικά διαλεγμένες λέξεις, μπορεί εύκολα να απεκδυθεί των κατηγοριών για «υπονόμευση».
Σε απλά ελληνικά:
δυσώδεις υποθέσεις, σκάνδαλα, αλλά και οριακές επιλογές για τις οποίες θα μπορούσε να προχωρήσει σε παρεμβάσεις ο Καραμανλής υπήρξαν πολλές. Το γεγονός, όμως, ότι ο πρώην πρωθυπουργός επέλεξε να παρέμβει τώρα, για τις υποκλοπές, «σπάζοντας τη σιωπή του», δείχνει και τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Μίας υπόθεσης που, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, «δεν αντέχεται» με τίποτα.
