Απόγνωση

«Η δουλειά μας ήταν μέσα στο δάσος. Ρητινοκαλλιεργητές, δασεργάτες, υλοτόμοι, μελισσοκόμοι. Μετά την καταστροφή, το δάσος θέλει 15 χρόνια για να ξαναπάρει ζωή κι ακόμα περισσότερα για να ξαναδώσει δουλειά. Είμαστε 50 ετών. Τι να κάνουμε; Να πάμε για μεροκάματο στην Αθήνα; Δεν θα μας πάρει κανένας». Αυτά λέει ένα χρόνο μετά, ο Βαγγέλης Γεωργαντζής, πρόεδρος Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών – Δασεργατών Εύβοιας, και προσθέτει: «Ο χειμώνας ήταν πολύ δύσκολος στην Βόρεια Εύβοια. Χάσαμε τη δουλειά μας από τις περσινές φωτιές. Κι είχαμε και τον φόβο των πλημμυρών, γιατί ποτέ δεν έγιναν ουσιαστικά αντιπλημμυρικά έργα. Ένα χρόνο μετά, οι πρώτοι 190 συνάδελφοι θα μπουν τώρα στο υγιές κομμάτι πρασίνου που έχει μείνει, στο Προκόπι».