Στον δρόμο για την Κορυφή

ΛΕνε – και μάλλον κάποιο δίκιο έχουν – πως ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Υπό την έννοια αυτή, νομιμοποιείται κανείς να έχει κάποιαν αίσθηση ανησυχίας όταν μαζεύονται ενδείξεις που οφείλουν να θεωρηθούν έκφραση καλών προθέσεων καθ’ οδόν προς την Κορυφή της 18ης/19ης Φεβρουαρίου – που βασικό της θέμα έχει, για μας, το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό. (Βέβαια, η ίδια Κορυφή έχει να συζητήσει τις διαρρυθμίσεις που έρχεται να προχωρήσει η ΕΕ των “28” προκειμένου να ανταποκριθεί στο αίτημα, ή μάλλον την απαίτηση, της Μεγάλης Βρετανίας για νέα διαρρύθμιση/arrangement, προκειμένου η Κυβέρνησή της να εισηγηθεί ένα “ΝΑΙ” στο προαναγγελμένο δημοψήφισμα για παραμονή ή μη της χώρας στην ΕΕ. Όπως προειδοποιούσε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, “ό,τι σπάει δεν μπορεί να επισκευαστεί”. Κι αυτό το ζήτημα έχει πολύ να κάνει μ’ εμάς, αλλά θέλει πολλή συζήτηση το θέμα…).

Πάμε όμως πίσω στις θετικές ενδείξεις ενόψει Κορυφής. Για παράδειγμα, τόσο από το Βερολίνο όσο και από τις Βρυξέλλες έσπευσαν να αποκρούσουν την τοποθέτηση του (28χρονου) Αυστριακού ΥΠΕΞ ότι “αν κλείσουν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και μείνει η χώρα για περισσότερο από ένα 24ωρο με τους πρόσφυγες στο έδαφός τους, θα αλλάξει τότε ραγδαία το ενδιαφέρον της να δεχθεί Ευρωπαϊκή βοήθεια”. Πρόκειται για τον ίδιο Σεμπάστιαν Κουρτς, που είχε πει στον ομόλογό του της πΓΔΜ [“Μακεδονίας” για τον ίδιο] ότι θα έχει κάθε βοήθεια “προκειμένου να αντιμετωπίσει η χώρα του τις προκλήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο”. (Ο ίδιος δήλωνε δε επιφυλακτικός για την αποτελεσματικότητα της ανάπτυξης ΝΑΤΟϊκής δύναμης στο Αιγαίο…). Η εναντίωση Βερολίνου και Βρυξελλών έχει ως στόχο να καθησυχασθεί η Αθήνα εν όψει της Κορυφής, ώστε να σταθεί στα συμφωνημένα. Τα οποία, σημειωτέον, θα αχθούν σε δεσμευτικές λειτουργικές συμφωνίες τον Μάρτιο.

Άλλη ένδειξη που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετική, το ad hoc ταξίδι του Ντόναλντ Τουσκ στην Αθήνα και το “κλίμα καλής συνεργασίας” που είχε σχεδόν προαναγγελθεί. Σημειωτέον ότι ο Τουσκ είχε παίξει, τελικά, καίριο ρόλο στο να μην εκτροχιασθούν οι “άλλες” συναντήσεις Κορυφής που αφορούσαν – άμεσα, εκείνες – την Ελλάδα, υπό το φάσγανον του Grexit, το υπέρθερμο καλοκαίρι του 2015. Σημειωτέον επίσης ότι ο ίδιος Τουσκ, στην συνάντηση με Ερντογάν στα τέλη του 2015 ήταν εκείνος που πήγε να ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον Σουλτάνο (ο οποίος είχε ήδη ξεφύγει…), την στιγμή που ο φίλος μας Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ περιοριζόταν να παραπονεθεί στον Ερντογαν ότι εκείνος δεν αναγνώριζε ότι κατά την επίσημη επίσκεψή του στις Βρυξέλλες, η “Ευρώπη” τον υποδέχθηκε ως πρίγκιπα/ηγεμόνα. Να το πούμε ευθέως: αισθανόμαστε ότι οι “εταίροι” της Ελλάδας, αφού την πίεσαν στο Προσφυγικό μέχρι να σπάσει, τώρα κάνουν λιγάκι πίσω ώστε… να ισχύσουν όσα η Ελλάδα έχει αποδεχθεί χωρίς να το συνειδητοποιήσει. Ιδίως στο Αιγαίο.

Τελευταία ένδειξη, που θα μπορούσε να καταγραφεί ως θετική: είναι ήδη έξη μέρες που στα νησιά του Αιγαίου οι αφίξεις από φουσκωτά προσφύγων/μεταναστών έχουν ουσιαστικά μηδενιστεί. Με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, τα διαβόητα hot-spots που όντως ετοίμασε η ΜΟΜΑ του Πάνου Καμμένου αστραπιαία, να μένουν περίπου άδεια… Όμως η ουσία βρίσκεται αλλού: μήπως – λέμε: ΜΗΠΩΣ – αυτή η τόσον αποτελεσματική ανάσχεση των προσφυγικών ροών αποτελεί ένα έμπρακτο μήνυμα προς την Κορυφή απο την Άγκυρα; Μήπως ο Ερντογάν λέει, ενόψει και της συνάντησης Μέρκελ-Νταβούτογλου-Τσίπρα: “Άμα, θέλω, όσο θέλω, όποτε θέλω, οι ροές ανθρώπων σταματούν. Με τους δικούς μου όρους, όμως”;