Πώς τον σακάτεψε έτσι τον Ερντογάν ο «νέος Βενιζέλος» της Αθήνας; Τρία χρόνια
τώρα τον έχει σε «διπλωματική απομόνωση». Στο καπάκι του ρίχνει και μια δόση
«αμυντικού υλικού» στην Ουκρανία και μένει ο Τούρκος άγαλμα. «Ρε συ
Τσαβούσογλου, τι θηρίο είναι αυτός ο Μητσοτάκης; Θα μας αφανίσει…». Ωραία η
πλάκα, αλλά εδώ κάτι συμβαίνει : δυο εμπόλεμα ορθόδοξα κράτη, σπεύδουν να
διαπραγματευτούν μεταξύ τους σε μουσουλμανική χώρα.
Μετά την Αττάλεια, η Κωνσταντινούπολη. Για να δεχθούν Ρώσοι και Ουκρανοί να
γίνουν επί τουρκικού εδάφους οι συνομιλίες τους , εμπιστεύονται τον Ερντογάν.
Ομοίως και άλλοι μεγάλοι παίκτες του πολέμου: Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι…
Αυτή η εξέλιξη κρύβει ένα μυστικό: ακρισία και αδράνεια από τον Κυριάκου
Μητσοτάκη-προσωπικά. Ποτέ δεν θα μπορούσε ο Τούρκος πρόεδρος να εμφανίζεται
ως ειρηνοποιός και διαπραγματευτής, σε υπόθεση παραβίασης διεθνούς δικαίου, αν ο
Έλληνας Πρωθυπουργός έκανε το αυτονόητο:
- – Να υπενθυμίσει στην διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία είναι πρωταθλήτρια στις
παραβιάσεις του διεθνούς δίκαιου. Εκανε το αντίθετο: την ξέπλυνε, αποδεχόμενος
πρόσκληση για… ιδιωτική με τον Ερντογάν – ως μη όφειλε και χωρίς να ρωτήσει καν
τον υπουργό Εξωτερικών. Με θέα το Βόσπορο και ανάμεσα σε μελιτζάνες και
λαβράκι, του έδωσε την πιστοποίηση που ζητούσε:
- – Τον αποδέχθηκε ως πιστό οπαδό της διεθνούς νομιμότητας, που έχει
«συναντίληψη» με την Ελλάδα και κάνει «νέα αρχή» με τους γείτονες του. Το λέω
εγώ η Λεμονιά, που έκανα χίλια προξενιά… Θα ήταν αρκετές δυο απλές αναφορές
του Έλληνα πρωθυπουργού, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και στη σύνοδο Κορυφής τη
Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να τελειώσει ο Ερντογάν από οικοδεσπότης της ειρήνης.
- – Πρώτο, στον «Αττίλα» που κατέχει ακόμη το – ευρωπαϊκό – έδαφος ανεξάρτητης
χώρας, μετά την εισβολή του 1974 . Δεύτερο στις συζητήσεις που έγιναν πρόσφατα
και στους δυο υπερεθνικούς οργανισμούς, για κυρώσεις στην Τουρκία ακριβώς λόγω
της συμπεριφοράς της στο Αιγαίο- κατά παράβαση του διεθνούς Δικαίου.
Αντί γι αυτό ο Πρωθυπουργός εμφανίσθηκε να εμπιστεύεται το διάλογο με τον Ερντογάν.
Εδώ ανεβαίνει στη σκηνή ο Νικήτας Κακλαμάνης. Χαρακτηρίζει «ντροπή» και «πολιτικό ξέπλυμα, της Τουρκίας» την αποδοχή της διαβούλευσης στην Πόλη, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αμερική. Ο πολύπειρος ο αντιπρόεδρος της Βουλής έβαλε, με τον τρόπο του, στο κάδρο και τον Μητσοτάκη: «Ουδείς μιλάει γι’ αυτό…». Το «ουδείς», παραπέμπει σ αυτόν που όφειλε να «μιλήσει». Για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης «όποια και αν είναι αυτή». Ιδίως η σημερινή, που φέρνει στη Βουλή τον Ζελένσκι, όταν δεν έχει πει μια λέξη για το κυπριακό δράμα… Ας μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε: Ο Νικήτας έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του Μητσοτάκη και πυροβόλησε.
