Αν κάτι ανέδειξε η προχθεσινή πολύωρη συζήτηση, στη Βουλή, για τις τηλεοπτικές άδειες, με αποκορύφωμα την ονομαστική ψηφοφορία, είναι το βαθύ, ιδεολογικό εν των βάθει, πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με δεδομένη τη συνοχή της πλειοψηφίας στο συγκεκριμένο, προνομιακό γι` αυτήν, ζήτημα, η στάση, ειδικά, της ΝΔ, είχε αναδειχθεί στο βασικό ερωτηματικό της προχθεσινής συνεδρίασης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία της συντηρητικής παράταξης, απέφυγε να ζητήσει τη διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας, με αποτέλεσμα να αιφνιδιαστεί από τη σχετική πρωτοβουλία της πλειοψηφίας. Το αποτέλεσμα κατέδειξε την αιτία της αμηχανίας, αφού καταγράφηκαν ηχηρές απουσίες, όπως αυτές των πρώην Πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, αλλά και των Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Νικήτα Κακλαμάνη. Και αν η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, ίσως επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις (διατηρώντας, όμως, τον ισχυρό συμβολικό της χαρακτήρα) η απουσία, ειδικά, του κ. Καραμανλή συνδέεται ευθέως με τη δική του πολιτική στο ζήτημα της διαπλοκής.
Πολιτική, που αποτυπώθηκε στον περίφημο νόμο για το «βασικό μέτοχο», που, ανεξάρτητα από την άδοξη κατάληξη του, αναγνωρίστηκε και στην προχθεσινή συζήτηση, ως μια ειλικρινής προσπάθεια εξυγίανσης του τηλεοπτικού τοπίου και «χτυπήματος» της διαπλοκής.
Μόνο που η αναγνώριση προήλθε από την πλειοψηφία, με σχετικές αναφορές, τόσο του Πρωθυπουργού, όσο και των αρμόδιων υπουργών. Καμία, όμως, αναφορά, όπως εύστοχα επισήμανε ο Νίκος Παππάς, δεν έγινε από τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συμμετείχαν στη συζήτηση. Μεγαλύτερη εντύπωση, όμως, προκάλεσε η «αφωνία» του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προφανώς, στο «σκληρό δίσκο» ή τη «θεσμική μνήμη» της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, η ιστορία του «βασικού μετόχου», αποτελεί ένα «επεισόδιο» που θα πρέπει να ξεχαστεί, μια «ιστορική ανορθογραφία» για το, ιδεολογικό εν τέλει, μοντέλο που επιθυμεί ο σημερινός πρόεδρος της συντηρητικής παράταξης, να επιβάλλει.
Φανταστείτε να προσχωρήσουν και επίλεκτα στελέχη του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, πόσο ξένη θα καταστεί η σημερινή ΝΔ, με το κόμμα που, ως κυβέρνηση, σήκωνε τη σημαία του αγώνα κατά της διαπλοκής ή των «νταβαντζήδων». Κατά τούτο, οι προχθεσινές απουσίες, δεν ήταν ένα τυχαίο, μεμονωμένο συμβάν, αλλά το σύμπτωμα μιας υποφώσκουσας αντίθεσης, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά, που είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε ανοιχτή κρίση. Εδώ θα είμαστε.
