Η βασική κυβερνητική –και φιλοκυβερνητική, σε ό,τι αφορά συναδέλφους δημοσιογράφους που την «κατάπιαν» αμάσητη και την επικαλούνταν σαν δική τους σκέψη…- επιχειρηματολογία αναφορικά με το χθεσινό άνοιγμα των σχολείων ήταν πως με την διενέργεια των δεκάδων χιλιάδων self test που έγιναν ως προϋπόθεση συμμετοχής των παιδιών στα μαθήματα, εντοπίστηκαν περισσότερα από 15.000 θετικά στον κορωνοϊό παιδιά.
Όλα καλά ως εδώ: αυτό που εξοργίζει είναι το δεύτερο σκέλος του «επιχειρήματος», ότι δηλαδή αν δεν είχε αποφασιστεί η έναρξη της λειτουργίας των σχολείων, οι συγκεκριμένοι αυτοδιαγνωστικοί έλεγχοι δε θα είχαν διενεργηθεί και τα παιδιά «θα μετέδιδαν τον ιό στην κοινωνία». Αυτή η επιχειρηματολογία, λοιπόν, έχει δύο βασικά προβλήματα:
Το πρώτο είναι η περίφημη σύνδεση των αυτοδιαγνωστικών ελέγχων με τον εντοπισμό των 15.000 θετικών στον κορωνοϊο παιδιών. Είναι, δηλαδή, σαν να μας λέει η κυβέρνηση ότι ενώ παίρνει μία απόφαση με ρίσκο την ώρα που η «Όμικρον» καλπάζει και η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη, πρέπει να πούμε και «ευχαριστώ» επειδή… εντοπίστηκαν τα συγκεκριμένα κρούσματα. Λες, δηλαδή, και η επαναλειτουργία των σχολείων θα περιορίσει την διασπορά του ιού –ενώ έχει αποδειχθεί ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, αφού ως τις διακοπές των Χριστουγέννων ένα στα τέσσερα νέα κρούσματα ήταν μαθητής-τρια.
Το δεύτερο είναι η επικίνδυνη νοοτροπία που για μία ακόμη φορά καλλιεργείται ως προς τους αυτοδιαγνωστικούς ελέγχους: ότι, δηλαδή, κάνουμε self ή rapid τεστ μόνο όταν είμαστε αναγκασμένοι, για να συμμετάσχουμε σε μία κοινωνική δραστηριότητα ή κάπου αλλού, που μας το επιβάλλει το κράτος. Ενώ, δηλαδή, η Πολιτεία θα έπρεπε να προβάλλει το ακριβώς αντίθετο παράδειγμα –ότι, δηλαδή, υποβαλλόμαστε σε έναν έλεγχο οποτεδήποτε θα έρθουμε σε επαφή με άλλους ανθρώπους που δεν συγκαταλέγονται σ’ εκείνους με τους οποίους συγκατοικούμε- είναι σαν να λέει ότι κάνουμε έλεγχο μόνο όταν είμαστε… υποχρεωμενοι.
Σαν να μην έφταναν αυτά, το αφήγημα του τύπου «ευτυχώς που άνοιξαν τα σχολεία και κάναμε και κανένα τεστ» έχει ένα ακόμη πρόβλημα: επειδή η κυβέρνηση έχει φροντίσει να φιλοτεχνήσει μία εικόνα κανονικότητας, τα παιδιά –όπως και όλοι οι υπόλοιποι- κυκλοφορούν κανονικά στην κοινωνία, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Μπορεί να κλείνουν τα μπαρ στις 12 και να μην παίζει μουσική, αλλά στα λεωφορεία και στο ΜΕΤΡΟ κολλάει κανονικά, όπως επίσης και στη δουλειά που η τηλεργασία δεν τηρείται ή στους επαγγελματικούς χώρους εκείνους που οι εργοδότες λένε σε εργαζόμενους με ύποπτα συμπτώματα «πάρε ένα ντεπόν και έλα για δουλειά»…
