Η αποκατάσταση των σχέσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή και Παναγιώτη Κανελλόπουλου επισημοποιήθηκε, με την αποδοχή του δεύτερου, να είναι σε εκλόγιμη θέση, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ, στις εκλογές του Νοεμβρίου 1977.
Ετσι, ο σπουδαίος εκείνος πολιτικός και έξοχος διανοητής επανήλθε μετά από 10 χρόνια, στη Βουλή, στην οποία μετείχε ανελλιπώς από το 1946 μέχρι τοι πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Επανεκλέχθηκε το 1981, με τον ίδιο τρόπο, αλλά αποκλείστηκε από τα ψηφοδέλτια της ΝΔ, το 1985, λόγω του ηλικιακού ορίου που είχε θέσει ο νέος πρόεδρος της παράταξης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Πίσω στο 1975, η επιλογή του τότε πρωθυπουργού για τον πρώτο Πρόεδρο της μεταχουντικής Δημοκρατίας, με πλήρη θητεία, δεν έκρυβε εκπλήξεις, ούτε απρόοπτα, ούτε κάποιο παρασκήνιο. Είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό πως ο εκλεκτός του Καραμανλή, ήταν ένας πολύ στενός του συνεργάτης, αλλά και έξοχος διανοητής, ο κορυφαίος καθηγητής Φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Τσάτσος. Με λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά και με την πολιτική να τον ελκύει από νωρίς.
Από την περίοδο του Μεσοπολέμου, όπου μετείχε σε μία εξαιρετικά πρωτοποριακή, για τα δεδομένα της εποχής, κίνηση, την «Κοινωνιολογική Εταιρεία», μαζί με τον Παναγιώτης Κανελλόπουλο, αλλά και τους καθηγητές-οικονομολόγους Ξενοφώντα Ζολώτα και Αγγελο Αγγελόπουλο. Οι απόψεις του τον οδήγησαν αρχικά στο χώρο του Κέντρου, μετά την απελευθέρωση, στο Κόμμα Φιλελευθέρων.
Συμμετείχε σε κάποιες από τις πολλές κυβερνήσεις, που σχηματίστηκαν εκείνη την περίοδο, αλλά το 1955 προσχώρησε στην ΕΡΕ, μαζί με τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τον ακαδημαϊκό Γρηγόρη Κασιμάτη, που μόλις είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, παράλληλα με την ανάληψη της πρωθυπουργίας και θα αποτελούσε έκτοτε την κομματική έκφραση της δεξιάς. Εξελίχθηκε σε στενό συνεργάτη του νέου ηγέτη της δεξιάς, αναλαμβάνοντας σημαντικά υπουργεία, όπως το Προεδρίας, μέσω του οποίου προώθησε το πρωτοπόρο πρόγραμμα δημιουργίας των περίφημων ΞΕΝΙΑ, στο χώρο του τουρισμού.
Εξελίχθηκε όμως και σε ένα υπερσυντηρητικό πολιτικό, του οποίου ο ασύνορος αντικομμουνισμός τον οδήγησε σε επικίνδυνο «φλερτ» με έντονα αυταρχικές ιδέες, στα όρια της θεσμικής εκτροπής (βλέπε και αλληλογραφία με τον τότε αυτοεξόριστο στο Παρίσι Κωνσταντίνο Καραμανλή). Στη διάρκεια της δικτατορίας ωστόσο επέδειξε δημοκρατικό σθένος και ήθος, συμμετέχοντας σε όλες τις κινήσεις κατά της δικτατορίας, εκ μέρους του παλιού πολιτικού κόσμου.
Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού.
Μετά την εκλογική νίκη της συντηρητικής παράταξης ανέλαβε γενικός εισηγητής της πλειοψηφίας, για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος. Τότε έγινε κατανοητό γιατί δεν συμμετείχε στην πρώτη αμιγή κυβέρνηση της συντηρητικής παράταξης. Με τους 220 βουλευτές που διέθετε τότε η ΝΔ, η εκλογή του ήταν διασφαλισμένη.
