Η εκλογική αναμέτρηση της 18 ης Οκτωβρίου 1981 ήταν ξεχωριστή.
Η βεβαιότητα για τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, δεν σήμαινε μία απλή εναλλαγή,
αλλά μία μεταβολή με βαθύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το ΠΑΣΟΚ
ήταν για πολλούς, στο ευρύτερο σύστημα της δεξιάς, ένας «άγνωστος
Χ», πολύ μεγαλύτερος από την απροσδιοριστία που αντιπροσωπεύει
για το σημερινό ΚΙΝΑΛ, η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη.
Πέρα από τους 93 βουλευτές, που διέθετε από τις εκλογές του
Νοεμβρίου 1977, που η δραστηριότητά του προβάλλονταν από τα
έντυπα Μέσα Ενημέρωσης, ειδικά όσα αντιπολιτεύονταν τη ΝΔ του
Κωνσταντίνου Καραμανλή, «μυστήριο» κάλυπτε τα κορυφαία
κομματικά στελέχη, των οποίων αγνοούνταν ακόμη και τα ονόματα,
από την κοινή γνώμη.
Η πρώτη «γνωριμία» έγινε κατ’ ουσία, μέσω του ψηφοδελτίου
Επικρατείας. Η έλλειψη αναγνωρισιμότητας, καθιστούσε εξαιρετικά
επισφαλή την έκθεσή τους στη λαϊκή ψήφο, καθώς υπήρχε κίνδυνος να
μην εκλεγούν κι αυτό θα υπονόμευε την προοπτική αξιοποίησης τους,
σε κυβερνητικό επίπεδο.
Τότε, η κοινή γνώμη έγινε κοινωνός ονομάτων, όπως του Γιώργου
Γεννηματά και του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Επικεφαλής του ψηφοδελτίου τοποθετήθηκε ο επίσης άγνωστος στην
κοινή γνώμη υπουργός, καθηγητής Απόστολος Λάζαρης. Ο οποίος ήταν
επικεφαλής της επιτροπής που είχε αναλάβει τη σύνταξη του
κυβερνητικού προγράμματος, του Κινήματος.
Γι’ αυτό άλλωστε, μετά την ανάληψη της διακυβέρνηση ανέλαβε το
επιτελικό, τότε, υπουργείο Συντονισμού, που ήταν και το πρώτο τη
τάξει, στην ιεραρχία του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Γιώργος Γεννηματάς ανέλαβε το κομβικό υπουργείο Εσωτερικών, ενώ
ο Ακης Τσοχατζόπουλος περιορίστηκε στο υπουργείο Δημοσίων Εργων.
Αυτό ίσως εξηγείται από το παρασκήνιο που προηγήθηκε, καθώς η
γνωστή ως «τρόικα» του Εκτελεστικού Γραφείου (Γεννηματάς,Τσοχατζόπουλος, Λαλιώτης) αξίωσε να έχει αποφασιστικό λόγο στη σύνθεση της κυβέρνησης, κάτι που ένας άνθρωπος με την
προσωπικότητα και την ηγετική επιβολή του Ανδρέα Παπανδρέου, θα
ήταν αδύνατο να αποδεχθεί.
Αξιοποιήθηκαν πάντως και εξωκοινοβουλευτικά στελέχη, όπως ο
γιατρός Παρασκευάς Αυγερινός, μέλος επίσης του Εκτελεστικού
Γραφείου, που ανέλαβε υπουργός Υγείας, αναλαμβάνοντας τη δύσκολη
αποστολή θεσμοθέτησης του ΕΣΥ.
Ως προς το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, έχει την αξία του και για το κλίμα
της εποχής, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου θέλησε να συμπεριλάβει σ’
αυτό, σε εκλόγιμη θέση, τον γραμματέα της Νεολαίας του Κινήματος, σε
ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς των νέων της εποχής, στη
νικηφόρα πορεία.
Ο τελευταίος αρνήθηκε, με το επιχείρημα ότι το Κοινοβούλιο είναι
αστικός θεσμός! Αργότερα, ο ίδιος έγινε υποστηρικτής και στενός
συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, διατελώντας και υπουργός των
κυβερνήσεων του.
Το 1982 η «κυβέρνηση της Αλλαγής» προχώρησε στην πλήρη
κατάργηση του σταυρού προτίμησης…
