Η αρμονική σχέση του Κώστα Σημίτη με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου προσωπικά, που προμήνυε και μία ανάλογη συνέχεια, διαταράχθηκε από ένα απρόσμενο γεγονός, που επιβεβαίωνε τη δύναμη του απρόβλεπτου, στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Μία αφίσα που κυκλοφόρησε, το 1978, με ευθύνη του Κώστα Σημίτη, που είχε, όπως έχει αναφερθεί, τη σχετική αρμοδιότητα εκ μέρους του Εκτελεστικού Γραφείου, με τίτλο «Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών», προκάλεσε σάλο στο εσωτερικό του Κινήματος, καθώς κρίθηκε από κάποιους «ιακωβίνους» της κομματικής ελίτ, ότι «θόλωνε» το μήνυμα κατά της ένταξης στην τότε ΕΟΚ και κατά συνέπεια κινούνταν εκτός γραμμής.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να σημειώσουμε, καταθέτοντας και προσωπική μαρτυρία, ότι ο μετέπειτα πρωθυπουργός υπερασπιζόταν με πιστότητα και στέρεη επιχειρηματολογία, την επίσημη θέση του Κινήματος, σε συζητήσεις που οργανώνονταν και από τις τοπικές οργανώσεις του Κινήματος, με συμμετοχή και υποστηρικτών της ένταξης.
Προφανώς, κάποιοι είδαν πίσω από την «αμαρτωλή» αφίσα μία επαμφοτερίζουσα θέση, κάτι που ίσως επιβεβαιώνεται από όσα ακολούθησαν.
Το αντικειμενικό γεγονός είναι πως, καλώς ή κακώς, το θέμα πήρε μεγάλες, εσωκομματικές εννοείται, διαστάσεις, καθώς στη συγκεκριμένη συγκυρία, ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση της ενταξιακής διαδικασίας, είχε αποκτήσει αυτό που σήμερα αποκαλούμε «ζαυτοτικό» χαρακτήρα για το Κίνημα.
Ετσι, ο Κώστας Σημίτης, δεν βρέθηκε μόνο εκτός Εκτελεστικού Γραφείου, αλλά χρειάστηκε για δεύτερη φορά, με πιο δυσμενείς όρους, να διαβεί τη δική του «πολιτική έρημο». Σε μία περίοδο μάλιστα που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στην κορυφή μία άτυπη κομματική επετηρίδα, με το δεσπόζοντα ρόλο της περίφημης «τρόικας» (καμία σχέση…) με τους Γιώργο Γεννηματά, Ακη Τσοχατζόπουλο και Κώστα Λαλιώτη.
Η άτυπη δυσμένεια, επιβεβαιώθηκε με τον πιο εμφαντικό τρόπο στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981, όταν, προς έκπληξη των «παροικούντων την Ιερουσαλήμ», το όνομα του Κώστα Σημίτη απουσίαζε από τα «ψηφοδέλτια νίκης» του Κινήματος.
Όλα έδειχναν πως το άλλοτε κορυφαίο στέλεχος, βρισκόταν ένα βήμα πριν την έξοδο. Όμως και σε εκείνη τη στιγμή επιβεβαιώθηκε η δύναμη του απρόβλεπτου, με θετικό αυτή τη φορά πρόσημο, για τον πρώην πρωθυπουργό.
Στις διεργασίες για το σχηματισμό της «κυβέρνησης της Αλλαγής», προέκυψε ένα κενό, για το υπουργείο Γεωργίας, σημερινό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Ο προαλειφόμενος γι’ αυτό, βουλευτής Ηλείας Γιάννης Σκουλαρίκης, που είχε και την ευθύνη του αντίστοιχου κοινοβουλευτικού τομέα και το όνομά του, ως επόμενου υπουργού Γεωργίας, είχε πολλές φορές αναφερθεί στον Τύπο, κρίθηκε αναγκαίο να αναλάβει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Ετσι, αναζητούνταν κατάλληλος για το υπουργείο Γεωργίας.
