Τους τελευταίους μήνες, φτάνουν συνεχώς στα αυτιά μας παράπονα από μεγάλους οικονομικούς παράγοντες του εξωτερικού για ένα ζήτημα, το οποίο σε όλες τις σοβαρές δυτικές δημοκρατίες είναι αυτονόητο. Επισκέπτες που φτάνουν στη χώρα μας με ιδιωτικές πτήσεις, είτε για λόγους αναψυχής είτε για λόγους επενδυτικού ενδιαφέροντος, αδυνατούν να έρθουν σε συνεννόηση με τα ελληνικά αεροδρόμια προκειμένου να πάρουν slots δηλαδή άδεια προσγείωσης ή να έχουν θέση πάρκινγκ για τα αεροπλάνα τους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη χώρα . Το αποτέλεσμα; Σημαντικοί επιχειρηματίες αποχωρούν από τη χώρα μας, δυσαρεστημένοι, πριν την ώρα τους…
Και ρωτάμε: έχει η Ελλάδα την πολυτέλεια να εκδιώκει υψηλούς τουρίστες ή επενδυτές, λόγω αδυναμίας ικανοποίησης ενός απολύτως λογικού αιτήματος, το οποίο μάλιστα οι αερολιμένες μας χρεώνουν ακριβά; Σε μια περίοδο που ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για την προσέλκυση επενδύσεων εντείνεται και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες κινούνται δυναμικά προς αυτήν την κατεύθυνση, η χώρα μας διατηρεί τις χρόνιες παθογένειες που την κρατούν μακριά από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Επιπλέον, μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι τουρισμό θέλουμε. Θέλουμε τουρισμό του πακέτου και των κρουαζιερόπλοιων, ο οποίος ελάχιστα χρήματα αφήνει στην πραγματική οικονομία και στηρίζεται σε φτηνό φαγητό και υπηρεσίες ή θελουμε να προσεγγίσουμε high-end τουρίστες, διατεθειμένους να αφήσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ στα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά της Αθήνας; Θέτοντας προβλήματα σε αυτή την τελευταία και μικρή ομάδα επισκεπτών, μάλλον την απομακρύνουμε από την Ελλάδα, παρά την παροτρύνουμε να την επισκεφθεί. Επιπλέον, αν ένας δισεκατομμυριούχος αντιμετωπίζει προβλήματα σε μια τόσο απλή διαδικασία, πως μπορούμε να τον πείσουμε να μας εμπιστευθεί και να επενδύσει στη χώρα μας;
To φετινό καλοκαίρι, λόγω των ειδικών συνθηκών, όπου ο πλανήτης έβγαινε από τα πολύμηνα λοκνταουν, αποτέλεσε ξεκάθαρο δείκτη. Σημειώθηκε έκρηξη στις αφίξεις με ιδιωτικά αεροσκάφη σε όλους τους παραδοσιακούς προορισμούς, όμως η Ελλάδα παρά την γενική καλή εικόνα σε εμπορικές πτήσεις και λιμάνια, στις ιδιωτικές πτήσεις ακολουθεί ασθμαίνοντας.
Είναι απορία άξιο πως η γερμανική εταιρεία διαχείρισης των περισσοτέρων αερολιμένων της χώρας δεν έχει προνοήσει προκειμένου να υπάρχει μια οργανωμένη υπηρεσία πάρκινγκ των αεροδρομίων με τις προδιαγραφές και τις μεθόδους των μεγάλων ευρωπαϊκών και αμερικανικών. Ειδικός μας είπε χαρακτηριστικά ότι το σύστημα πάρκινγκ σε Ελληνικό αεροδρόμιο είναι τόσο ερασιτεχνικό που τη στιγμή που αεροδρόμια του εξωτερικού παρκάρουν σε 9 λωρίδες αεροπάρκινγκ 27 αεροπλάνα, στην Αθήνα, παρκάρουν μόνον 9!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι η χώρα σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών είναι συγκρίσιμη με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Πιλότοι, αεροπλάνα, συνεργεία συντήρησης υπάρχουν και το δημόσιο με νέες παρεμβάσεις ενθαρρύνει τις πτήσεις ιδιωτικών αεροσκαφών, όμως χωρίς ουσιαστικές αναβαθμίσεις στις υποδομές, όλες οι προσπάθειες κρούουν στον τοίχο ελλείψεων των αεροδρομίων.
Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 800 ενεργοί πιλότοι ιδιωτικών αεροσκαφών, αλλά εάν συνυπολογιστούν και οι εντός συνόρων ενεργοί πιλότοι άλλων χωρών, ο αριθμός προσεγγίζει τους 1.000, περιπου όσα και τα διαθέσιμα αεροσκάφη. Από το Κράτος, τα υπουργεία Τουρισμού και Μεταφορών, έχουν ξεκινήσει βελτιώσεις στη νομοθεσία, με τροποποίηση του υποχρεωτικού εντύπου 731 ώστε να γίνει απλούστερη η γραφιοκρατική διαδικασία και παράλληλα προωθείται η μείωση των τελών με στόχο να γίνουν οι ελληνικοί προορισμοί πιο ανταγωνιστικοί.
Αναλυτική έκθεση του προβλήματος περιλαμβάνει η επιστολή στον επικεφαλής του Ομίλου Fraport (20 Μαΐου) από την η ΑΟΡΑ Ελλάς και την Ελληνική Ένωση Χειριστών. Επιστολή που κοινοποιήθηκε στον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη και την ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού.
Ανάμεσα σε άλλα τονίζουν ότι οι πελάτες της Γενικής Αεροπορίας αποθαρρύνονται από τη χρήση των 14 αεροδρομίων, τα οποία διαχειρίζεται η Fraport Greece, γεγονός το οποίο αντανακλάται και στη μείωση των αφίξεων. Επισημαίνεται ότι έχουν γίνει αποδέκτες πλήθους διαμαρτυριών για «αδικαιολόγητα ακριβές χρεώσεις προσγείωσης και στάθμευσης σε αυτά τα αεροδρόμια» προσθέτοντας ότι οι χρεώσεις υπερβαίνουν ακόμα και αυτές των πολυσύχναστων ευρωπαϊκών αεροδρομίων όπως της Γενεύης.
Στα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τονίζεται πως είναι η έλλειψη χώρων στάθμευσης αεροσκαφών της Γενικής Αεροπορίας, αλλά και εγκαταστάσεων ανεφοδιασμού γι΄αυτά και μάλιστα τη στιγμή που ο τζίρος της βιομηχανίας της Γενικής Αεροπορίας στην Ευρώπη αγγίζει τα 80 δισ. ευρώ. Μεγάλο αγκάθι ανάπτυξης του κλάδου και το γεγονός ότι τα μικρά αεροδρόμια ανοίγουν μόνο τις ώρες απογείωσης και προσγείωσης των εμπορικών πτήσεων, ενώ σε άλλες χώρες τα αεροδρόμια είναι σαν τα λιμάνια που δέχονται αφίξεις όλο το 24ωρο.
Οι άνθρωποι του κλάδου τονίζουν ότι οι απώλειες είναι πολλαπλάσιες για την Οικονομία, καθώς ο μέσος επιβάτης ελαφρού ιδιωτικού αεροσκάφους ξοδεύει περίπου τα δεκαπλάσια κατά την παραμονή του σε ένα μέρος συγκριτικά με έναν επιβάτη που φτάνει στα ελληνικά αεροδρόμια με μια αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους. Το αποτέλεσμα είναι οι πλούσιοι και διάσημοι, εν δυνάμει επενδυτές, να επιλέγουν άλλους προορισμούς. Τόπους που τους υποδέχονται με λογικούς όρους και κάνουν προσπάθειες να τους κρατήσουν.
Η συντριπτική πλειονότητα των ιδιοκτητών ιδιωτικών αεροπλάνων που φτάνει στη χώρα μας, εκδιώκεται άρον άρον, λόγω της αδυναμίας της Fraport να ανταποκριθεί στα παγκόσμια δεδομένα διαχείρισης αερολιμένων. Το ζήτημα είναι βέβαια, ότι τη νύφη δεν την πληρώνει η Fraport αλλά η Ελλάδα, που δυσφημείται ως χώρα της δυσκολίας και της γραφειοκρατίας.
