Του Θανάση Λυρτσογιάννη από την Κυριακάτικη Kontranews
Το ολοκαύτωμα των τελευταίων ημερών που κατέστρεψε πάνω από το 12% του δασικού πλούτου της χώρας, αποκάλυψε τη γύμνια, το ξεχαρβάλωμα της προστασίας των δασών από τις φωτιές και την πλήρη ανυπαρξία προληπτικής πολιτικής για την αποτροπή των πυρκαγιών. Η αποκάλυψη ότι το σχέδιο Γκολντάμερ (εκπονήθηκε από την ομάδα του Γερμανού ειδικού μετά την καταστροφή στο Μάτι) κλειδώθηκε στα συρτάρια του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρότι ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει στην εκπόνησή του, φανέρωσε μία από τις πολύ μεγάλες παθογένειες του πολιτικού συστήματος, δηλαδή τον εξοστρακισμό υποσχέσεων και δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί σε προεκλογική περίοδο.
Το νέο πρόσωπο Τσίπρα
Και ήταν πολύ σημαντική η αποκάλυψη που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Τρίτη, πως το σχέδιο Γκολντάμερ, που εκπονήθηκε για την Ελλάδα δεν χρησιμοποιήθηκε από την Ελλάδα, αλλά από την Πορτογαλία και τον ΟΗΕ. Όμως, η συνέντευξη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είχε μόνο αυτή την αποκάλυψη. Η πιο μεγάλη και πιο σημαντική ήταν το νέο πρόσωπο του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Είναι χαρακτηριστική η ανάρτηση του Νίκου Μπίστη που σε αδρές γραμμές, τις οποίες στη συνέχεια θα αναλύσουμε, παρουσίασε τον νέο Αλέξη Τσίπρα ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης. «Απέδειξε ότι η πιο σκληρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση γίνεται χωρίς κραυγές και χαρακτηρισμούς που απωθούν –ιδιαίτερα την ώρα μιας κρίσης τέτοιων διαστάσεων όπως αυτή που βιώνουμε– όλο και περισσότερους πολίτες. Γίνεται με εμπεριστατωμένες προτάσεις, στοχευμένη και χωρίς εχθροπάθεια κριτική.
Ο Τσίπρας αιφνιδίασε και απέφυγε την πεπατημένη. Δεν ήταν ο αντιπολιτευόμενος που με το ένα μάτι κοιτάει στην κάλπη, αλλά ο υπεύθυνος ηγέτης που με τα δυο μάτια κοιτάει στο μέλλον, αναλογίζεται τις επιπτώσεις για τα παιδιά μας, την χώρα και τον πλανήτη από την κλιματική κρίση», έγραψε ο Νίκος Μπίστης και μας βρίσκει σύμφωνους τόσο στο συμβολικό επίπεδο όσο και στο περιεχόμενο.
Η κριτική Τσίπρα
Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, από την πεπατημένη δηλαδή. Δεν ζήτησε την παραίτηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και του Νίκου Χαρδαλιά, όπως θα περίμενε κανείς και όπως του εισηγήθηκαν ορισμένα στελέχη του. Δεν έβγαλε άναρθρες αντιπολιτευτικές κραυγές περί ευθύνης του Κυριάκου Μητσοτάκη, του επιτελικού κράτους, της Πολιτικής Προστασίας και των ανίκανων αρίστων. Δεν έμεινε δηλαδή στο σύνηθες επίπεδο της επιφανειακής καταγγελτικής αντιπολίτευσης που μας έχουν συνηθίσει τα ελληνικά κόμματα. Ως εκ τούτου δεν έκανε αυτό που είχε πράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, όταν εκτόξευσε μύδρους κατά της κυβέρνησης, του Αλέξη Τσίπρα, δύο υπουργών και της Περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν έκανε κριτική. Έκανε και μάλιστα αυστηρή και εστίασε τις ευθύνες στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο κάλεσε να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες, να επιμερίσει τις ευθύνες των υπουργών του και των άλλων στελεχών. Και επιπλέον του θύμισε τη δήλωσή του ότι δεν μπορεί να υπάρχει ανάληψη πολιτικής ευθύνης χωρίς παραιτήσεις, φανερώνοντας πόσο παγιδευμένος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τις θέσεις που πήρε στο παρελθόν.
Οι επτά προτάσεις
Το πιο σημαντικό πάντως, που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι οι επτά προτάσεις για την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών, την μεταρρύθμιση και την αναδιοργάνωση του κράτους. Με το σχέδιο αυτό τι έδειξε; Έστειλε το μήνυμα ότι είναι ένας υπεύθυνος ηγέτης, που δεν νοιάζεται για τη στείρα αντιπολίτευση, αλλά για την εποικοδομητική πολιτική στάση, που βοηθάει τον τόπο και τους πολίτες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, που κοιτάει στο μέλλον.
Έστειλε μήνυμα επίσης, πως ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ είναι ικανός να επεξεργάζεται σχέδια και προτάσεις με βάθος και ουσιαστικό περιεχόμενο, απαντώντας στη επιθυμία των πολιτών για ένα άλλο κράτος φιλικό προς τον πολίτη που θα λειτουργεί διαφορετικά. Ήταν δηλαδή μία κίνηση που στην Ελλάδα κάνουν κυβερνήσεις και όχι τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ως εκ τούτου εμμέσως διεμήνυσε ότι ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Το στοιχείο αυτό ενισχύεται ακόμα περισσότερο από τη συνολική στάση ευθύνης και υπευθυνότητας που επέδειξε σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης.
Με την επιλογή αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς ο Αλέξης Τσίπρας, ουσιαστικά έκανε άνοιγμα σε όλους εκείνους τους πολίτες που δεν ικανοποιούνται από τα ντεσιμπέλ της αντιπολίτευσης, αλλά πείθονται από τις ουσιαστικές προτάσεις, τα σχέδια και τη μετριοπαθή και υπεύθυνη στάση του ηγέτη. Έτσι, χωρίς να το λέει έκανε άνοιγμα προς τους χώρους πέραν του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, όπως το ΚΙΝΑΛ και γενικά ο μεσαίος χώρος, όπως τον είχε ορίσει και είχε επιδιώξει να κερδίσει ο Κώστας Καραμανλής.
Επιχείρηση διεμβολισμού του ΚΙΝΑΛ
Το ΚΙΝΑΛ βρέθηκε στο στόχαστρο και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος επιχειρεί να απαντήσει στον Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνο με τον προπαγανδιστικό πόλεμο για το Μάτι, αλλά και με την τοποθέτηση του Σταύρου Μπένου στη θέση του επικεφαλής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ανασύνταξη της βόρειας Εύβοιας, που κάηκε. Όμως, η ενέργεια αυτή προκάλεσε θυμό και μουρμούρες στο εσωτερικό του κόμματός του. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέμεινε σταθερός στο σχέδιό του για χρησιμοποίηση όλο και περισσότερων στελεχών του ΠΑΣΟΚ και διεμβολισμού του ΚΙΝΑΛ.
Δεν έπεισε…
Εκτός αυτού ο πρωθυπουργός θέλησε να δείξει μετριοπάθεια, ενσυναίσθηση (που τόσο κατηγορείται πως δεν διαθέτει), αλλά και γρήγορα αντανακλαστικά προτείνοντας μέτρα για τους πυρόπληκτους. Όμως, στο σκέλος της συγγνώμης μάλλον ατύχησε, αφού στο διάγγελμά του ανέφερε επίσης πόσο σωστά και αποτελεσματικά αντιμετώπισε όλες τις κρίσεις που του έλαχαν στα δύο χρόνια της πρωθυπουργικής του θητείας, αναιρώντας έτσι ουσιαστικά το μήνυμα της συγγνώμης. Οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδειξαν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συγγνώμη δεν έπεισε τους πολίτες ότι είναι ειλικρινής, την εννοεί πραγματικά, και δεν την έκανε για επικοινωνιακούς καθαρά λόγους.
Πιέζεται το ΚΙΝΑΛ
Όσον αφορά στο ΚΙΝΑΛ, η μεγάλη εικόνα δείχνει πως πιέζεται άσχημα ανάμεσα στις μυλόπετρες της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη μία πλευρά και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την άλλη. Και τώρα το μεγάλο και το πλέον κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα αναδειχθεί νέος πρόεδρος πριν ή μετά τις πρόωρες εκλογές, που εκτός απροόπτου αναμένεται να κηρύξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης το συντομότερο δυνατό, γιατί η φθορά της κυβέρνησης και του ίδιου παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις όσο κυλάει ο χρόνος. Και σκεφτείτε ότι λίαν προσεχώς θα αναδειχθούν στην πρώτη γραμμή τα τεράστια οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και της χώρας…
