Η σκέψη πολλών την περασμένη Τετάρτη ήταν απλή: οι μεν πλοιοκτήτες άφησαν τους επιβάτες να πάνε στο λιμάνι, καίτοι ηξεραν ότι είχε προκηρυχθεί απεργία –αυτή, μάλιστα, είναι η πιο «αθώα» εκδοχή, αφού ορισμένοι επιβάτες κατήγγειλαν ότι οι ακτοπλοϊκές τούς τηλεφώνησαν κιόλας για να τους διαβεβαίωσουν ότι τα δρομολόγια θα γίνουν κανονικά. Η ίδια απλή σκέψη φαίνεται πως επικράτησε και σε ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς, που έχουν πολύ συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα: «θα στείλω μία κάμερα, θα βιντεοσκοπήσω τους επιβάτες να ταλαιπωρούνται και να καταγγέλλουν τους απεργούς, αν δεν τους βρίσουν κιόλας», φάινεται πως είπαν κάποιοι.
Εξάλλου, αυτή η σκέψη είχε «δουλέψει» την προηγούμενη φορά, όταν όντως δυο-τρεις επιβάτες είχαν βρίσει τους ναυτεργάτες, καλώντας τους «να πάνε να κάνουν κανα μεροκάματο».
Μόνο που αυτή τη φορά, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Θέλετε επειδή ο δημόσιος διάλογος για τις ρυθμίσεις του νόμου, πλέον, Χατζηδάκη, έχει ανοίξει και ο κόσμος έχει ενημερωθεί –έστω σε αδρές γραμμές; Θέλετε επειδή η αγωνία μετά την πανδημία για το τί μέλλει γενέσθαι και την «επόμενη μέρα» έχει γίνει κοινή και όλοι έχουν καταλάβει πως βράζουμε στο ίδιο καζάνι;
Πάντως, είτε οι λόγοι είναι οι παραπάνω είτε άλλοι, το μήνυμα του λιμανιού ήταν εντελώς διαφορετικό: η συντριπτική πλειονότητα των επιβατών καταφέρθηκαν εναντίον των ιδιοκτητών των ακτοπλοϊκών εταιρειών που τούς προέτρεψαν να μεταβούν στο λιμάνι και δεν τους προστάτεψαν από την ταλαιπωρία, ενώ ήταν εντυπωσιακό ότι οι περισσότεροι εξ όσων έκαναν δηλώσεις σεβάστηκαν απολύτως την κινητοποίηση. Η απορία τους, δηλαδή, ήταν «μα γιατί μας είπαν να έρθουμε, αφού οι εργαζόμενοι έχουν απεργία;». Η απορία τους, δηλαδή, δεν ήταν «γιατί γίνεται απεργία» -και αυτό έχει τη σημασία του.
Ταυτοχρόνως, όσοι επιβάτες έκαναν δηλώσεις –και ήταν πολλοί- είχαν να πουν τα χειρότερα για το εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ουδείς άφησε έστω και μία αιχμή για τους απεργούς και η εικόνα του κοινωνικού αυτοματισμού που περιγράφεται με τον τίτλο «αγανακτισμένοι επιβάτες κατά απεργών ναυτεργατών» έμεινε μόνο στη φαντασία των εμπνευστών της. Αν, λοιπόν, το μήνυμα του λιμανιού αποτυπώνει γενικώς την τάση στην κοινωνία, όσοι πιστεύουν ότι θα εκμεταλλευθούν λογικές κοινωνικού αυτοματισμού για όσα σχεδιάζουν να κάνουν στη συνέχεια, μάλλον θα πέσουν έξω.
