Βήμα-βήμα μεθοδεύονται οι οδυνηροί συμβιβασμοί

Του Κώστα Παπαδάκη από την Κυριακάτικη Kontranews

Αυτές τις μέρες, με την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ελλάδα και την επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, επιχειρείται να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι στα Ελληνοτουρκικά ο κίνδυνος για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της περιοχής, αυξομειώνεται ανάλογα με τους «τόνους» και το «κλίμα» στις συνεντεύξεις Τύπου των ΥΠΕΞ. Τέτοια, όμως, κριτήρια αποδεδειγμένα, όχι μόνο δεν είναι ασφαλή, αλλά είναι αποπροσανατολιστικά στοχεύοντας στον εφησυχασμό του λαού. Γιατί, ανεξάρτητα αν οι δηλώσεις Δένδια-Τσαβούσογλου ήταν εκτενείς ή φειδωλές, αν ανταλλάχτηκαν αβρότητες και το ποιος «κέρδισε τις εντυπώσεις», αυτό που έγινε καθαρό -και στην Άγκυρα και στην Αθήνα- είναι ότι η ατζέντα των συζητήσεων δεν είναι «για ένα θέμα», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά εφ’ όλης της ύλης. Στο τραπέζι που «στρώνεται» υπό την υψηλή εποπτεία του ΝΑΤΟ (στο περιθώριο της Συνόδου του οποίου κλείστηκε καθόλου τυχαία η νέα συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν), βρίσκονται πολύ επικίνδυνες διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων, που αποτελεί ζήτημα κλειδί.

Η δε κοινή επιδίωξη, τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και των ΣΥΡΙΖΑ -ΚΙΝΑΛ, για προσφυγή στη Χάγη, προβάλλεται ως το «όχημα» γι’ αυτές τις διευθετήσεις, που προϋποθέτει βέβαια ένα συνυποσχετικό με πιθανώς διευρυμένη ατζέντα. Σε αυτήν την κατεύθυνση κι ο Τσαβούσογλου έσπευσε να απαιτήσει διαπραγμάτευση «χωρίς προαπαιτούμενα» στη βάση «κοινών συμφερόντων»… Προέβαλε, άλλωστε, μια ευρεία γκάμα διεκδικήσεων κατά την επίσκεψή του στη Θράκη, μιλώντας περί «τουρκικής μειονότητας» κι αμφισβητώντας τη συνθήκη της Λοζάνης, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τη μουσουλμανική μειονότητα στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης της Τουρκίας.

Οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν ότι βήμα- βήμα μεθοδεύονται οδυνηροί για το λαό συμβιβασμοί, με στόχο τη συνεκμετάλλευση στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο, όπως και νέα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο, υπό την εποπτεία των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, στο πλαίσιο σφοδρών ανταγωνισμών στην περιοχή. Σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς οι κυβερνήσεις Ελλάδας- Τουρκίας έχουν ενεργό ρόλο, υπηρετώντας τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων για «γεωστρατηγική αναβάθμιση». Το τι συμβαίνει άλλωστε ήδη σε άλλες εστίες (βλ. Λιβύη, Συρία, Βαλκάνια, Ουκρανία, Λευκορωσία κ.α.), όπου κρίνονται οι επιδιώξεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ να επικρατήσουν σε βάρος της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ενδεικτικό. Ας μην ξεχνάμε ότι η ευρωατλαντική εμπλοκή και στα ελληνοτουρκικά έχει ως βασικό στόχο να αποσπάσει την Τουρκία από την επιρροή της Ρωσίας.

Γι’ αυτό κι η παρέμβαση της ΕΕ των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν γίνεται ούτε για τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, ούτε για την υπεράσπιση των συνόρων και των συνθηκών που τα προβλέπουν. Το αντίθετο μάλιστα τα υπονομεύουν. Οι κατά καιρούς εκθέσεις για την Τουρκία, τόσο από το State Department, όσο και από το Ευρωκοινοβούλιο κι οι σχετικές επικριτικές αναφορές σκοπιμότητας, που επαναλαμβάνονται για μεγάλο διάστημα και που τα αστικά επιτελεία τις εμφανίζουν ως «κόλαφο» και «χαστούκι» για την Τουρκία, αποτελούν απλά μέρος του σχετικού παζαριού. Ανεξάρτητα από τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στην ΕΕ, τις ΗΠΑ με την Τουρκία (βλ. Νέα Τελωνειακή Συμφωνία, Μεταναστευτικό, S400, Κουρδικό) αυτές κινούνται στο γνωστό πλαίσιο της αντιμετώπισης της Τουρκίας ως «στρατηγικής σημασίας εταίρου», γεγονός που αποθρασύνει την προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης. Και πώς αυτή να μην αποθρασύνεται, όταν διαπιστώνει ότι το Ισραήλ που κατέχει -όπως κι η Τουρκία- εδάφη άλλων κρατών κι απειλεί για νέες επεμβάσεις κι εποικισμούς, απολαμβάνει της προκλητικής υποστήριξης και προσχηματικής δικαιολόγησης της δολοφονικής δράσης του σε βάρος του Παλαιστινιακού Λαού.

Όσο για τη λεγόμενη «θετική ατζέντα», σε σχέση με ζητήματα οικονομικής συνεργασίας κλπ, αυτή αποδεικνύει ότι μπροστά στην κερδοφoρία τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι Ελλάδας και Τουρκίας δεν… κρατιούνται, ούτε περιμένουν την τελική έκβαση των παζαριών.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η «θετική» ατζέντα για όλους αυτούς είναι πολλαπλά επιζήμια για τους λαούς και προδιαγράφει μεγάλους κινδύνους για τα κυριαρχικά και λαϊκά δικαιώματα, που θυσιάζονται στον βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μόνος δρόμος διεξόδου για το λαό είναι η πορεία σύγκρουσης κι απεμπλοκής από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με κλείσιμο όλων των αμερικάνικων βάσεων και κατάργησης της ελληνοαμερικάνικης συμφωνίας, να διασφαλίσει με τη δική του εξουσία σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, ειρήνη κι ευημερία, συνεργασία με τους άλλους λαούς της περιοχής.

*Ευρωβουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ