Στον κοινοβουλευτισμό η ποιότητα της Δημοκρατίας κρίνεται πρωτίστως από την πληρότητα και ταχύτητα εφαρμογής των νόμων, από τη Δικαιοσύνη. Όταν τοποθετήθηκε ο Βασίλης Πλιώτας εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο νομικός κόσμος το αξιολόγησε ως ευκαιρία για αναβάθμιση της δικαστικής διαδικασίας.
Ιδίως στους τομείς που χωλαίνει παραδοσιακά. Ο πιο χαρακτηριστικός είναι η διαχείριση υποθέσεων στις οποίες εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα. Η ατιμωρησία που εξασφαλίζουν κατά κανόνα , έχει και μια πλευρά δικαστικής αβελτηρίας.
Αυτό θα θεράπευε η παρουσία Πλιώτα στην εισαγγελία, με βάση την προϊστορία του σε πολιτικές υποθέσεις: Γ. Παπακωνσταντίνου, Μαντέλης και το «παραδικαστικό».
Για άγνωστους λόγους, η θητεία του ακέραιου δικαστικού λειτουργού κινδυνεύει να στιγματιστεί με τη κακο-διαχείριση της υπόθεσης Λοβέρδου, από το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο. Κατά το νόμο 4022/11- με υπουργό Δικαιοσύνης τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου- οι υποθέσεις που αφορούν βουλευτές και υπουργούς, έπρεπε να εκδικάζονται -λόγω του δημοσίου ενδιαφέροντος που προκαλούν, όπως το κρίνει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου- σε έξι μήνες.
Σε κάθε περίπτωση να μην λιμνάζουν. Σε συνδυασμό με τον «νόμο περί ευθύνης υπουργών» η ποινική δίωξη κατά του πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου, έπρεπε να ήδη να έχει κριθεί. Τουλάχιστον από το Συμβούλιο.
Αν μη τι άλλο για να ξέρει και ο άνθρωπος αν η δωροδοκία για την οποία διώκεται αξιολογείται ως πράξη «κατά την άσκηση των καθηκόντων του», οπότε υπόκειται στην – ελεεινή- ρύθμισης της ειδικής παραγραφής, που ισχύει για πολιτικούς,.
Μάλιστα κατά τη γνώμη του «μικρότερου αδελφού του» – του Άδωνι Γεωργιάδη- σ αυτή την περίπτωση πρέπει να στραφεί κατά της εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη- που δεν τον τσουβάλιασε όταν την αποκαλούσε «μέλος συμμορίας»- γιατί τον δίωξε για παραγραφέν αδίκημα.
Αν δεν υπάρχει παραγραφή να προετοιμάζεται για το ακροατήριο, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι στο φυσικό δικαστή του, όπως όλος ο κόσμος Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι μήνες από τη δίωξή και το Συμβούλιο έχει καταχωνιάσει την υπόθεση.
Εκεί θα παραμείνει, αν κριθεί από τη βεβαιότητα με την οποία ο Λοβέρδος όχι μόνο παραβλέπει ότι είναι υπόλογος για ατιμωτικό έγκλημα , αλλά και κάνει πρόβες για αρχηγός κόμματος. Τόση ασφάλεια αισθάνεται. Η εμφανής δικαστική εύνοια προς τον Λοβέρδο παραβιάζει το νόμο και προκαλεί το δημόσιο αίσθημα.
Περισσότερο και από όσο το προκαλούσε ο ίδιος καθυβρίζοντας, αγοραία, τους εισαγγελείς που απλώς ερευνούσαν καταγγελίες που τον αφορούν- όπως είχαν δικαίωμα και υποχρέωση. Για να απαλλαγεί η Δικαιοσύνη από την υπόνοια μεροληψίας και παρεμβάσεων που την ακινητοποιούν, πρέπει να κινηθεί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου , που εποπτεύει την καλή λειτουργία της. Είναι η ώρα του Βασίλη Πλιώτα.
