Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ του Γενικού Διευθυντή Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) από το Πεντάγωνο την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για την προμήθεια-μαμούθ των τεσσάρων φρεγατών προϋπολογισμού πέντε δισ. ευρώ και άλλων αμυντικών συστημάτων προκαλεί προβληματισμό .
Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να μεταθέσει τον Θεόδωρο Λάγιο πριν ληφθούν οι αποφάσεις για τις φρεγάτες.
Με δεδομένο ότι την συγκεκριμένη προμήθεια θα χειριστεί ο αντικαταστάτης του, αντιναύαρχος Αριστείδης Αλεξόπουλος, ο οποίος δεν συμμετείχε στη διαπραγμάτευση με τους ξένους εξοπλιστικούς ομίλους, τίθενται κρίσιμα ερωτήματα όσον αφορά στη διαφάνεια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Θεόδωρος Λάγιος αντικαταστάθηκε γιατί είχε διαφωνήσει ανοιχτά με την κυβερνητική γραμμή όσον αφορά στη σύμβαση για τις φρεγάτες.
Ο Λάγιος, σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου, επιχείρησε να συνδυάσει την προμήθεια των φρεγατών με τις επενδύσεις στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που κινδυνεύουν με λουκέτο.
Απαιτούσε επίσης συμπαραγωγή με την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία η οποία μένει έξω από τα προγράμματα παρά το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός τους συνολικά για τις συμβάσεις μαχητικών αεροπλάνων, φρεγατών και ελικοπτέρων ξεπερνάει τα δέκα δισ. ευρώ.
Η κυβερνητική γραμμή όσον αφορά στις επίμαχες συμβάσεις δεν περιλαμβάνει αντισταθμιστικά οφέλη για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ούτε θέτει ως προϋπόθεση την επένδυση στα ναυπηγεία από όποιον ξένο όμιλο αναλάβει τις φρεγάτες.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Γαλλική DESSAULT που προμήθευσε τα RAFALE δεν είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε συμπαραγωγή με ελληνικές εταιρείες αμυντικών συστημάτων, με αποτέλεσμα η υλοποίηση του προγράμματος να γίνει εξ ολοκλήρου στη Γαλλία.
Το ίδιο επιδιώκουν και με την προμήθεια των φρεγατών.
Προφανώς οι προτεραιότητες του Μαξίμου βρίσκονταν σε αναντιστοιχεία με αυτές του Θεόδωρου Λάγιου και γι’ αυτό μετατέθηκε από τη νευραλγική θέση της διεύθυνσης εξοπλισμών.
Βέβαια η διαχείριση από την κυβέρνηση των δύο εξοπλιστικών προγραμμάτων μαμούθ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει χωρίς να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον και κυρίως η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση μπορεί η κυβέρνηση να εγκλωβιστεί σε σκανδαλώδεις διαδικασίες, με ό,τι συνεπάγεται μία τέτοια εξέλιξη.
Εξάλλου ατυχείς χειρισμοί και διατεταγμένες αποφάσεις κατά το παρελθόν κατέληξαν σε περιπέτειες για τους αρμόδιους.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση οφείλει να πάρει αποφάσεις για τα εξοπλιστικά με γνώμονα το συμφέρον του λαού και του έθνους.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο δόγμα Άκη Τσοχατζόπουλου και Γιάννου Παπαντωνίου στις αμυντικές προμήθειες, ειδικά τώρα που οι Έλληνες φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν με αίμα τα μαχητικά και τις φρεγάτες.
