Του Μιχάλη Καρχιμάκη από την Κυριακάτικη Kontranews
Πολύ συζήτηση έχει αναπτυχθεί, (ειδικά αυτή την περίοδο που ο φόβος για την ζωή των πολιτών από την πανδημία έχει μεγαλώσει και που κάποιοι αισθάνονται ότι μπορούν να λειτουργούν ανενόχλητοι, θεωρώντας την κρίση αυτή ευκαιρία να πλουτίσουν σε βάρος, του δημοσίου συμφέροντος) για την διαφάνεια, τα φαινόμενα διαφθοράς, τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, που πέρα από την ηθική διάσταση οι επιπτώσεις τους, δημιουργούν συνθήκες άνισης μεταχείρισης στους πιο αδύναμους, στέρηση δημοσίων εσόδων, αλλά και συμπεριφορές αναπαραγωγής των φαινομένων αυτών.
Η δε αναπαραγωγή της συζήτησης αυτής, χωρίς αποτελέσματα οδηγεί στην απαξία των θεσμών και της πολιτικής, αλλά και της αντιμετώπισης του φαινομένου αυτού καθ’ αυτού.
Όμως κάποιοι αποφεύγουν, να συγκρουστούν συντεταγμένα, αλλά και κάποιοι συγκαλύπτουν.
Όταν λοιπόν κάποιες συγκρούσεις είναι αποσπασματικές, αλλά και συγκαλυπτικές και όχι καθαρές, ταχύτατες και αντικειμενικές, τότε οδηγούν σε αναποτελεσματικότητα αλλά και σε αναπαραγωγή των φαινομένων.
Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται με μόνιμα θύματα τους αδύναμους τους έντιμους και τους πραγματικούς δημιουργούς σε όποια τους έκφραση.
Τα φαινόμενα λοιπόν αυτά θέλουν συντεταγμένο χτύπημα και θεσμικά και περιπτωσιολογικά.
Το χτύπημα και η αναμέτρηση με τα φαινόμενα αυτά πρέπει να λάβει χαρακτηριστικά εθνικής συστράτευσης, από κάθε πολιτικό χώρο, με ενέργειες που θα οδηγούν στην αναχαίτιση και στην αποτροπή στην διαπόμπευση και την τιμωρία, όλων αυτών που είναι οι εμπνευστές και οι εκτελεστές φαινόμενων, αδιαφάνειας, κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρισης και παράνομου πλουτισμού ειδικά στο δημόσιο χώρο και όλες τις εκφράσεις του.
Τα ερωτήματα λοιπόν που γεννώνται, είναι αν όλοι οι έχοντες την πολιτική ευθύνη και ειδικά η κυβέρνηση, που νομοθετεί την ασυδοσία μέσα στην κρίση της πανδημίας, έχουν την βούληση να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να αντιπαρατεθούν, με όλους εκείνους που οργανώνουν και εκτελούν τα πάρτι της διαφθοράς, να πείσουν τους πολίτες που δοκιμάζονται και όχι μόνο, ότι υπάρχουν δημόσια πρόσωπα που λειτουργούν απέναντι στο πελατειακό και το αδιαφανές περιβάλλον, που αναπαράγει το αίσθημα της αδικίας, με συγκρουσιακή διάθεση χωρίς ισορροπίες και εκπτώσεις;
Να δώσουν δηλαδή στους πολίτες την αίσθηση ότι η πολιτική μπορεί και πρέπει να πράττει αυτό που οι πολίτες θεωρούν ασυνήθιστο αλλά ωφέλιμο, μοχλεύοντας το θετικό τους συναίσθημα, ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτό τον τόπο.
Για παράδειγμα μπορούν οι ελεγκτικές αρχές της πολιτείας, να διερευνήσουν τα πόθεν έσχες όλων όσων διετέλεσαν σε θέσεις ευθύνης σε όλο τον δημόσιο τομέα (στενό και ευρύτερο) από ένα εύλογο χρόνο και μετά:
1) Σε προμήθειες
2) Σε τελωνεία
3) Σε εφορίες
4) Σε δασικές υπηρεσίες
5) Σε πολεοδομίες
6) Σε δ/νσεις εργασίας
7) Σε δ/νσεις εγκρίσεων και χορηγήσεων των αναπτυξιακών νόμων
8) Γενικά όπου υπήρξε διαχείριση και διοχέτευση χρήματος από το κράτος προς τρίτους.
Θέλει αρετή και τόλμη, η απόδοση πραγματικής δικαιοσύνης.
Θα αποτολμηθεί;
* Πρώην υπουργός μέλος του πολιτικού συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής, Β’ Αθήνα, Δυτικός Τομέας
