Με αυστηρΟ το βλέμμα των εκπροσώπων των δανειστών στα μονίμως εκτροχιαζόμενα δημοσιονομικά μεγέθη, με βαρύ το κλίμα στις διεθνείς αγορές σχετικά με τα ελληνικά ομόλογα, με βαριά τη σκιά της αναστολής της ξένης επένδυσης στις Σκουριές Χαλκιδικής και με έντονο το αρνητικό κλίμα στο εσωτερικό από τον ξεσηκωμό των αγροτών και όχι μόνο, επισκέφθηκε ένας ακόμα Έλλην Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας.
Έτσι, για μιαν ακόμη φορά τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, το «καλάθι» των προσδοκιών από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού στο ελβετικό θέρετρο, ήταν πολύ μικρό ή, καλύτερα, ξαναήρθε άδειο, διότι αυτή είναι η μοίρα της απελπιστικά πια ανίσχυρης Ελλάδος σε μια παγκόσμια σύναξη, όπου κυριαρχεί ο οικονομικός ρεαλισμός και όχι οι γνωστές ελληνικές κομματικές μεγαλοστομίες και σκοπιμότητες.
Υπενθυμίζω ότι πρώτος Έλλην Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε το Νταβός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1986 και το 1988, όταν τον Ιούνιο του ίδιου έτους είπε στη Βουλή το mea culpa για το χειρισμό του Κυπριακού. Ακολούθησε η επίσκεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τον Φεβρουάριο του 1992 με στόχο να παρουσιάσει στους διεθνείς οικονομικούς παράγοντες το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης και να έχει επαφές για τα εθνικά θέματα, με το θησαυρό να είναι άνθρακες. Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και η επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου το 2010 και το 2011 όταν η χώρα μας ήταν πάντα υπό πτώχευση.
Αλλά, πέρα από αυτά, η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Νταβός μού θύμισε εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου τον Φεβρουάριο του 1986, όταν στην Ελλάδα γινόταν «χαλασμός» από τις απεργίες εργαζόμενων στη ΔΕΗ και τις τράπεζες. Τότε, όταν βρισκόταν στο Νταβός, ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου επιτέθηκε στους υψηλόμισθους των δημοσίων οργανισμών, τους οποίους χαρακτήρισε με τη λέξη «ρετιρέ» και για τους οποίους επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Είναι απαράδεκτο οι βιομηχανικοί εργάτες, οι πραγματικοί χαμηλόμισθοι, να δίνουν μεγαλύτερη πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση απ’ ό,τι τα «ρετιρέ», οι σχετικά υψηλόμισθοι εργαζόμενοι στους δημόσιους οργανισμούς και στις τράπεζες».
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα «ρετιρέ» αυτά τα είχε προηγουμένως δημιουργήσει και ενισχύσει το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση. Απλώς υπενθυμίζω μιαν ανακοίνωση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» (25 Μαΐου 1988) και στην οποία, με μεγίστη χαρά, αναφερόταν ότι «ο υπάλληλος της ΔΕΗ θα παίρνει επίδομα 3.000 δραχμών για κάθε παιδί και 6.000 δραχμών για κάθε γυναίκα», σάμπως ο κάθε Έλληνας έχει … πολλές γυναίκες!
