Του Παναγιώτη Μπαλτάκου από την Κυριακάτικη Kontranews
Διαβάζω και αναρωτιέμαι. Διαβάζω για εισηγήσεις στον Μητσοτάκη να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, για να «κάψει» την απλή αναλογική και αναρωτιέμαι: είναι τυφλοί αυτοί οι άνθρωποι; Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι; Δεν βλέπουν τους αριθμούς; Δεν βλέπουν τους συσχετισμούς; Θα «κάψουν» την απλή αναλογική ή θα τους «κάψει» η απλή αναλογική καίγοντας, μαζί με αυτούς, και εμάς τους άλλους που δεν φταίμε σε τίποτα; Μισούν, μήπως, τον Μητσοτάκη τόσο ώστε να τον θέλουν, πριν την ώρα του, στα «πιτς»; Μισούν τόσο την παράταξη ώστε να την στείλουν, πρόωρα, για μόνιμο ρεκτιφιέ;
Γιατί μόνιμο θα είναι το ρεκτιφιέ. Δεν θα υπάρξει επιστροφή. Επιστροφή αυτοδυναμίας εννοώ. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και οι πολιτικοί συγκεντρωτισμοί που έπονται θα είναι μακιαβελικοί. Μακιαβελικοί και ανεπίστρεπτοι.
Τι σημαίνει απλή αναλογική; 120 έδρες, μάξιμουμ, ή Ν.Δ. Αυτό σημαίνει. Και αυτό τι σημαίνει; 180 έδρες, μίνιμουμ, όλοι οι άλλοι. Αυτό σημαίνει. Πως θα την «κάψεις», λοιπόν, την απλή αναλογική; Τους περνάς για αφελείς όλους τους άλλους; Ποιους άλλους, άλλωστε; Θα είναι ο Βελόπουλος; Θα είναι ο Βαρουφάκης; Θα είναι κάποιος άλλος; Ποιος το ξέρει;
Το ΚΚΕ πρέπει πια να αντιλαμβάνεται ότι σε χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Άρα; Μια ζωή στην απέξω θα είναι αυτοί; Μήπως τους έρθει, ξαφνικά, η όρεξη για τα Υπουργεία Εργασίας και Υγείας; Το ΚΙΝΑΛ; Τι θα κάνει το ΚΙΝΑΛ; Θα «κάψει» την απλή αναλογική, υπέρ της ΝΔ, αυτοπυρπολούμενο το ίδιο; Γιατί να το κάνει; Γιατί όχι κυβέρνηση συνασπισμού με την αριστερά, με 165 έδρες, και μοιρασμένα τα Υπουργεία; Θα προτιμήσει την διάσπαση;
Μήπως, λοιπόν, την Τετάρτη, μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής, έχουμε κυβέρνηση 3-4 αριστερών – κεντροαριστερών κομμάτων και την Νέα Δημοκρατία σε κατάσταση «γκρογκύ», όπως λένε στην πυγμαχία;
Αυτό θέλουν οι «εισηγητές»; Είναι αόρατοι, αλλά μήπως είναι και αόμματοι; Τους ακούω, βέβαια, να λένε: και τι θα γίνει αν περιμένει ο Μητσοτάκης; Τι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο;
Δεν είναι έτσι, όμως. Στην πολιτική, όπως και στην ζωή, γενικότερα, ισχύει αυτό που λέει ο λαός: « καλύτερα να πεθάνεις Κυριακή πρωί, παρά Σαββάτο βράδυ».
Μη ξεχνάμε ότι 2 ½ χρόνια στην εξουσία είναι πολύ μεγάλο διάστημα. Γιατί να τα χαρίσεις; Δεν έχεις το πρόγραμμα σου; Δεν θέλεις να το εφαρμόσεις; Δεν αρκούν 2 ½ χρόνια; Ο κορωνοϊός θα κρατήσει 2 ½ χρόνια;
Ωστόσο, αλήθεια είναι ότι όσο καλά και αν τα πάει η κυβέρνηση μέχρι τον Ιούλιο του 2023, αυτοδυναμία είναι αδύνατο να επιτύχει, άρα η προοπτική μιας κυβέρνησης συνασπισμού δεν είναι μόνο υπαρκτή είναι και αναπόδραστη. Επί πλέον η –απίθανη– προοπτική της συνεργασίας Ν.Δ. με ΚΙΝΑΛ δεν θα αρκεί για να σχηματισθεί κυβέρνηση. Άρα;
Δρόμος υπάρχει. Όπου υπάρχει σχέδιο υπάρχει και δρόμος. Όπου υπάρχει νους υπάρχει και γνώση. Το ΚΙΝΑΛ είναι ο σύγχρονος « Γκένσερ». Το ΚΙΝΑΛ, όχι οι ψηφοφόροι του. Η προσέλκυση των ψηφοφόρων του βλάπτει. Ο προσεταιρισμός της ηγεσίας του δεν βλάπτει. Το ΚΙΝΑΛ είναι το κλειδί για να «καεί» ή να μη «καεί» η απλή αναλογική. Στο ΚΙΝΑΛ θα κριθούν οι επόμενες εκλογές. Εκεί θα παιχθεί το χοντρό παιχνίδι και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Δεν αρκεί, όμως, μόνο το ΚΙΝΑΛ…. Είναι αναγκαία, αλλά μη ικανή συνθήκη. Χρειάζεται κάτι ακόμα. Όποιος έχει μάτια, βλέπει.
«Σοφοί δε προσιόντων…..» τιτλοφορούσε ο Καβάφης. Σκέψη χρειάζεται, όχι περίσκεψη. Όποιος έχει τα γένια, πρέπει να έχει και τα χτένια. Αλλοιωμένη είναι η παράταξη, αλλά όχι αγνώριστη. Γνώριμη είναι. Γνώριμη και μόνη. Κόμμα ανάδελφο. Κόμμα, όμως, λαϊκό. Το κόμμα των απλών και των ανεπιτήδευτων. Το κόμμα των «σαστισμένων μικροαστών», που έλεγε ο Δημήτρης Γληνός.
Δεν γνωρίζουν τον Πασκάλ Μπρυκνέρ, ούτε «μαύρα φεγγάρια» βλέπουνε. Για αυτό οφείλουμε να τους κρατήσουμε μακριά από όσους τα βλέπουν, παραμένοντας πάντα «παρά δύναμιν τολμηταί, παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες».
