Με αφορμή το περίφημο «φάλτσο» του Άδωνι Γεωργιάδη πως…. πανηγυρίζει επειδή η Ελλάδα διαχειρίζεται –τάχα μου- την πανδημία 12 φορές καλύτερα από το Βέλγιο, ήρθε εκ νέου το προσκήνιο η σύγκριση της Ελλάδας με άλλες χώρες της Ευρώπης. Εξάλλου, αν εξαιρέσει κανείς ότι, όταν μιλάμε για μία πανδημία με 100 νεκρούς τη μέρα, δεν χωράει σε καμία φράση και σε κανένα επιχείρημα το ρήμα «πανηγυρίζω», κατά τα λοιπά, όλοι περίπου οι κυβερνητικοί λένε με κομψότερο τρόπο αυτό που είπε ο υπουργός Ανάπτυξης: ότι, δηλαδή, δεν μπορεί η κυβέρνηση να τα έχει κάνει τόσο χάλια, όταν άλλες ευρωπαϊκές χώρες με δυνατότερα συστήματα υγείας και χωρίς να έχουν περάσει μνημόνια και μία δεκαετία λιτότητας, υφίστανται όμοιες πιέσεις στα δημόσια νοσοκομεία τους.
Εκ πρώτης όψεως, το επιχείρημα ακούγεται λογικό, αφού το δεύτερο κύμα σαρώνει όλη την Ευρώπη, ενώ σε αρκετές χώρες τα συστήματα υγείας πιέζονται σοβαρά. Όμως, δεν είναι λογικό. Είναι απλώς λογικοφανές, αν λάβουμε υπόψη το προφίλ της Ελλάδας, αλλά και το πώς η χώρα μας αντιμετώπισε το πρώτο κύμα της πανδημίας.
Η Ελλάδα μπήκε στο καλοκαίρι με το ιό σχεδόν εξαφανισμένο και έχοντας εξουδετερώσει πρακτικά κάθε εστία διασποράς. Κι αυτό σε αντίθεση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κύματος απλώς είχαν καταστήσει την εξάπλωση της πανδημίας διαχειρίσιμη, αλλά δεν είχαν εξαφανίσει τον κορωνοϊό.
Και μετά ήρθε ο… τουρισμός: άνοιξε με τον τρόπο που άνοιξε και τα πράγματα στη χώρα μας ανετράπησαν. Ο κορωνοϊός επανέκαμψε και, ό,τι κι αν υποστηρίζουν οι κυβερνητικοί, αποτέλεσε την εστία αναζωπύρωσης της πανδημίας στη χώρα μας. Κανείς δεν έχει ξεχάσει, άλλωστε, ότι ολόκληρα νησιά έμπαιναν σε καραντίνα και πως οι Έλληνες κολλούσαν ως επισκέπτες στα νησιά αυτά και μετέφεραν μετά στον τόπο διαμονής τους τον ιό, όταν επέστρεφαν από τις διακοπές τους…
Και μετά, ήρθε το φθινόπωρο: η Ελλάδα, παρά την επανεμφάνιση του ιού, είχε άλλους δύο πολύτιμους μήνες να οργανωθεί, όταν στις άλλες χώρες ο ιός είχε αρχίσει να «θερίζει». Γιατί, μπορεί οι κυβερνητικοί να αρέσκονται στη σύγκριση με το Βέλγιο, μόνο που στο Βέλγιο ο καιρός είναι χειμωνιάτικος από τις 20 Σεπτεμβρίου –ενώ στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους 20 βαθμούς τα μεσημέρια μόλις την προηγούμενη εβδομάδα.
Συν τοις άλλοις, το Βέλγιο είναι η «χώρα-τράνζιτ» για όλη την Ευρώπη: οι Βρυξέλλες είναι η πρωτεύουσα της Ένωσης και καθημερινά κυκλοφορούν σε αυτή την υπέροχη πόλη «όλες οι φυλές» της Γηραιάς Ηπείρου. Ως εκ τούτου, οι συγκρίσεις του Βελγίου και της Ελλάδας είναι από άλλον πλανήτη. Είναι σαν να συγκρίνει κανείς το αεροδρόμιο της Καλαμάτας και εκείνο της Φρανκφούρτης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
