«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» κατά κομματισμού και οικογενειοκρατίας!

Στο χθεσινΟ σχόλιό μας παρουσιάσαμε τις ολέθριες συνέπειες του λαϊκισμού, τον οποίο ξόρκισε ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ στη συνέχεια ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη διημερίδα για τα 30 χρόνια λειτουργίας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης ξόρκισε την «κομματοκρατία» και την «οικογενειοκρατία», με την επισήμανση να μη δικαιώσει για μιαν ακόμη φορά τη λαϊκή θυμόσοφη ρήση «δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις”.

Διότι, ο κομματισμός και η κομματοκρατία ήταν και συνεχίζει να είναι και σήμερα εναγής και ολέθριος για τη χώρα μας, παρά τα μαστιγωτικά ρηθέντα γι’ αυτόν από τον μεγάλο Εμμανουήλ Ροίδη πριν από αμέτρητες δεκαετίες και τα συνεχή ραπίσματα από τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και ιδιαίτερα από τότε διευθυντή του Γιάννη Μαρίνο με αφυπνιστικούς τίτλους άρθρων και χαρακτηρισμούς, όπως «φαύλος κύκλος κομμάτων-Δημόσιας Διοίκησης, που κρατά όμηρο την Ελλάδα», «Στρατεύματα Κατοχής οι κομματικοί», «Φέουδο των εκάστοτε κυβερνήσεων ο δημόσιος τομέας» και άλλα. Με την ευκαιρία του ξορκισμού από τον πρωθυπουργό του κομματισμού, παραθέτω χωρίς σχόλια, μερικά σχόλια του Εμμανουήλ Ροίδη (1836-1904):

-Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν΄ αναγινώσκουσι και να ν’ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό έναν ιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».

-«Εν και ήμισυ εκατομμύριον νοήμονος και φιλοπόνου λαού, οικούντος χώραν ευλογημένων, οία η Ελλάς, κατηνάλωσεν ολόκληρον τεσσαρακονταετίαν εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών. Άπαν δε το χρήμα του λαού, αντί έργων χρησίμων, προς πόλεμον ή προς ειρήνην , εδαπάνησεν εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου».

– «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι υπάρχουν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι, συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ΄ ής πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του Δημοσίου.

Όσον αφορά και την «οικογενειο­κρατία», η οποία κυριαρχούσε και στην αρχαία Ελλάδα, θα πρόσθετα το ευαγγελικό «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»…