Όταν αρχίζει η φαγωμάρα…

Η περασμένη εβδομάδα δεν ήταν ιδιαιτέρως καλή για τη συνοχή της κυβέρνησης. Όχι, η στήλη δεν αναφέρεται μόνο στον εκβιασμό διαρκείας από τον Αντώνη Σαμαρά αναφορικά με την κύρωση των τριών διακρατικών συμφωνιών της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία.
Πέραν αυτού του διαρκούς, όπως όλα δείχνουν, εσωκομματικού μετώπου, άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα σοβαρά ρήγματα στην συνοχή του υπουργικού συμβουλίου.

Τα «κρούσματα» δεν ήταν ένα ή δυο. Γι’ αυτό, άλλωστε και ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε την ανάγκη να συγκαλέσει το υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να επισημάνει στους υπουργούς του ότι δεν νοείται για κάποιον να «αφήνει την ουρά του απ’ έξω», όταν η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη ή αντιμετωπίζει μία κρίση. 

Ως τώρα, άλλωστε, τα «καρφιά» και τα «αλληλοκαρφώματα» καλά κρατούσαν: όταν εκδηλώθηκε το φιάσκο με τις υπερμεγέθεις μάσκες, η Νίκη Κεραμέως φρόντισε από την πρώτη στιγμή να ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι θέμα της αρμοδιότητάς της -λες και οι μάσκες θα πήγαιναν σε σφαγεία και όχι σε σχολεία…

Ο υπουργός Εσωτερικών, που ένιωσε τα πυρά να κατευθύνονται προς τον ίδιο, είχε φροντίσει αφενός να πετάξει στην ΚΕΔΕ την «καυτή πατάτα» του διαγωνισμού για τις μάσκες, ενώ στη συνέχεια επέρριψε την ευθύνη στην επιτροπή δημόσιας υγείας για τις λαθεμένες διαστάσεις. Έφταιγαν, μ’ άλλα λόγια, όλοι εκτός από τον ίδιο. Ο υπουργός Επικρατείας, μιλώντας στη Βουλή, φρόντισε να «καρφώσει» τον Θεοδωρικάκο λέγοντας ότι ο ίδιος θα αναλάμβανε οπωσδήποτε κάθε ευθύνη που αφορά στο χαρτοφυλάκιό του και θα έριχνε την ευθύνη σε κάποιο διοικητικό όργανο -κάτι που είχε κάνει, μία εβδομάδα, νωρίτερα, επίσης από βήματος Βουλής, και ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, αναφέροντας ότι για την θεομηνία του «Ιανού» δεν είχε σωστή ενημέρωση από την ΕΜΥ και το Αστεροσκοπείο. 

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο υπουργός Οικονομικών φρόντισε να δημοσιοποιήσει την διαφωνία του με την κατασκευή δομής προσφύγων στις Θερμοπύλες -δηλαδή εντός της εκλογικής του περιφέρειας. Κι αυτό, στην ίδια συνεδρίαση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητούσε από τους υπουργούς… «συλλογική ευθύνη».

Βεβαίως, όλα αυτά δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται. Και στο παρελθόν, πολλές σελίδες εφημερίδων και πολλές ώρες ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού «αέρα» έχουν αφιερωθεί σε κόντρες υπουργών, σε αλληλοκαρφώματα, σε μαχαιρώματα κτλ. Και σε όλες τις περιπτώσεις, αυτή η εικόνα αφορούσε κυβερνήσεις που είτε είχαν πάρει την κάτω βόλτα, είτε έβλεπαν την κατηφόρα να έρχεται στο τέλος του δρόμου. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ