Τράπεζες και  «ασπιρίνες»

Αν προχωρήσει κανείς στην «ανατομία» των μέτρων που εξήγγειλε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης και εξειδίκευσαν οι υπουργοί του, θα διαπιστώσει ό,τι ίσχυε για τα προηγούμενα: πολλές «γκρίζες ζώνες», ανεπαρκή οικονομική στήριξη, αλλά και αναπαραγωγή αποτυχημένων ιδεοληψιών μνημονιακής κοπής -όπως το πολλάκις διαψευσθέν από την ίδια την πραγματικότητα δόγμα ότι «ελαστικοποιούμε τα εργατικά δικαιώματα για να σώσουμε τις θέσεις εργασίας». 

Ωστόσο, έστω αυτά τα λίγα και ανεπαρκή είναι κάτι. Είναι κάτι σε σύγκριση με το τίποτα. Ωστόσο, πολλές φορές, υπάρχουν άλλοι λόγοι που το «κάτι» γίνεται «τίποτα». Και αυτοί οι λόγοι αφορούν στις τράπεζες: οι καταγγελίες ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εφαρμόζουν δική τους ατζέντα είναι πολλές και επαναλαμβανόμενες. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη και για ρευστότητα που εγγυάται το Δημόσιο, οι τράπεζες ζήτησαν από τους απελπισμένους επιχειρηματίες πρόσθετες διασφαλίσει και εγγυήσεις, καθιστώντας απαγορευτική αυτή την ρευστότητα, αλλά και ακυρώνοντας στην πράξη το όποιο πρόγραμμα εγγυοδοσίας ήθελε να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Αυτές οι καταγγελίες έρχονται να προστεθούν στις άλλες, τις σοβαρότερες, που αφορούν στο πώς οι τράπεζες «προσπερνούν» το προστατευτικό πλαίσιο για την πρώτη κατοικία, αλλά και τις -ισχνές- απαγορεύσεις από πλευράς του κράτους ως προς τις ενοχλήσεις των οφειλετών. Παρότι αν δει κανείς τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης, θα μπορούσε να υποθέσει ότι οι τράπεζες πλέον έχουν σταματήσει να «κυνηγούν» υπερχρεωμένα νοικοκυριά ή επιχειρήσεις που βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής για τις καθυστερούμενες δόσεις, η πραγματικότητα και οι καταγγελίες δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. 

Ως εκ τούτου, πέραν των αποσπασματικών και ανεπαρκών μέτρων στήριξης της οικονομίας που ανακοινώνει το Μέγαρο Μαξίμου, θα ήταν καλό να ασχοληθεί κάποτε και με τον πραγματικό σκιώδη ρόλο των τραπεζών. Γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, δε θα φτάσουν στην κοινωνία και την οικονομία ούτε καν αυτές οι «ασπιρίνες», που ανακοινώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.