Κατάσταση εξαίρεσης: Το σουηδικό μοντέλο 

Η Σουηδία δεν έχει Όρμπαν και δεν είναι Ουγγαρία. Η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Στέφαν Λέβεν είναι μειοψηφική (αποτελείται από τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους και είναι η πιο αδύναμη κυβέρνηση της Σουηδίας τα τελευταία 70 χρόνια, με ποσοστό μόλις 32,7% των ψήφων συνολικά). Και όμως ζήτησε από τη Βουλή το απόλυτο δικαίωμα να πάρει μέτρα για την κρίση (την οικονομική πλέον). Και ω του θαύματος η Βουλή (δηλαδή τα άλλα κόμματα που έχουν την πλειοψηφία) του έδωσαν αυτό το δικαίωμα. Που σημαίνει ότι η Βουλή αυτοκαταργήθηκε για κάποιο διάστημα. Δυο οι πρώτες σκέψεις. Τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα, που τα άλλα κόμματα αποφεύγουν να πάρουν ευθύνες, αφήνουν την πρωτοβουλία και την απόλυτη ευθύνη και το όποιο κόστος στην κυβέρνηση. Δεύτερον, (επειδή η Σουηδία δεν είναι Ελλάδα) κρατούν μια στάση ευθύνης, περιμένοντας να την καρπωθούν στη συνέχεια. Παραμένει όμως το μεγάλο θέμα-ερώτημα. Ο κοινοβουλευτισμός εμποδίζει κάποια κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την κρίση; Και μάλιστα στη Σουηδία όπου δεν υπήρξε και καραντίνα χωρίς αντιστάσεις ή διαμαρτυρίες; Μήπως μπαίνουμε σε πολύ σκοτεινές εποχές;