Νέα δεδομένα

Λοιπόν να σοβαρευτούμε. Αυτό που συμβαίνει στον Εβρο δε συνιστά οφθαλμαπάτη, όπως γελοιωδώς υποστηρίζουν ορισμένοι.

Προπάντων, όμως, δεν είναι ώρα για «κοκορομαχίες» μεταξύ των κομμάτων και ανταλλαγή κατηγοριών, που αγγίζουν και τον πυρήνα του πατριωτισμού. Ειδικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος οφείλει πάραυτα να ανακαλέσει την αδιανόητη τοποθέτηση του.

Ειδικά ως προς το μεταναστευτικό-προσφυγικό, η χυδαία εργαλειοποίηση, εκ μέρους του κου. Ερντογάν, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα, που πεισματικά αρνούμαστε να δούμε. Ότι, τουλάχιστον από το 2015, στην Ευρώπη διαμορφώνεται μια συνθήκη διαρκούς αυστηροποίησης, ως προς την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών. Η πρόσφατη απόφαση, σε δεύτερο βαθμό και με ομοφωνία, της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που κάποιοι αγνοούν ή κάνουν πως δεν υπάρχει, επικυρώνει την και σε δικαστικό-νομολογιακό επίπεδο πιο σκληρή στάση.

Για όσους δεν έχουν ή προσποιούνται πως δεν έχουν καταλάβει, η απόφαση συνιστά μερική κάμψη, από τις διαδικασίες που προβλέπει η Σύμβαση της Γενεύης, για τη χορήγηση ασύλου. Αν δε η συγκεκριμένη απόφαση περιορίζεται στα χερσαία σύνορα, ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Αποτελεί οδηγό για την από δω και πέρα αντιμετώπιση του προβλήματος και σε αυτό το επίπεδο.

Η Ειδομένη άλλωστε έτσι προέκυψε και θα έπρεπε να μας είχε διδάξει. Ακολουθούν δε οι Ευρωπαίοι αυτή την πιο αυστηρή πολιτική, όχι γιατί έχασαν ξαφνικά την ανθρωπιά τους ή το αίσθημα αλληλεγγύης ή γιατί απεμπόλησαν τις κοινές αξίες, στις οποίες στηρίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ούτε γιατί ξαφνικά έγιναν ακροδεξιοί ή υιοθετούν την ατζέντα τους. Η ισπανική κυβέρνηση του σοσιαλιστή κου. Σάντσες, ήταν άλλωστε εκείνη που προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.  

Η Ευρώπη, ήταν ιστορικά ένας χώρος υποδοχής και αφομοίωσης μεταναστευτικών ή προσφυγικών ρευμάτων. Κάποιες εξ αυτών και για ειδικότερους ιστορικούς λόγους, αφού έγιναν εκ των πραγμάτων υποδοχείς τέτοιων ρευμάτων, από τις πρώην αποικίες τους.

Εν προκειμένω συνέβη ότι και μ` ένα δοχείο. Γεμίζει με νερό, στα όρια της χωρητικότητας του, αλλά από κάποια στιγμή, αρκεί μια σταγόνα για να ξεχειλίσει. Αυτό ένιωσαν στην Ευρώπη, εδώ και κάποια χρόνια. Ενιωσαν δηλαδή ότι το ποτήρι ξεχείλισε. Το ανεξέλεγκτο των ρευμάτων, αλλά και η απειλή του ISIS αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ