Όταν δεν επιδεικνύει την αναποτελεσματικότητα του “επιτελικού” της κράτους (βλ προσφυγικό / μεταναστευτικό,), η νεοδεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, λαμβάνει αποφάσεις στη βάση μιας ανάπτυξης που υπονομεύει τον τόπο, σηματοδοτώντας έτσι την επιστροφή στις καταδικασμένες πρακτικές του χθες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Αυτό ισχύει και με την “τύχη” που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας. Με… φερετζέ τη δήθεν οικολογική της ευαισθησία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προωθεί, χωρίς διαβούλευση, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς πρόνοια για σοβαρή χρηματοδότηση, ένα πρόγραμμα μετάβασης στη μετα-λιγνιτική εποχή. Ένα επικίνδυνο πρόγραμμα – “αναπτυξιακό και κοινωνικό έγκλημα”, το χαρακτήρισε ορθά ο ΣΥΡΙΖΑ –, με την εξαγγελία από το βήμα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο, από τον κ. Μητσοτάκη της απολιγνιτοποίησης ως το 2028, νωρίτερα και από τη Γερμανία! Φυσικά, η απόφαση μπορεί να είναι αδιαφανή, οι προθέσεις όμως διαφανέστατες. Και έχουν να κάνουν με την ιδιωτικοποίηση, το ξεπούλημα των ενεργειακών υποδομών και δικτύων. Των “φιλέτων” δηλαδή για μια ορθολογική, δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη. Πλην όμως αυτό ουδέποτε ήταν το σχέδιο της νεοδεξιάς κυβέρνησης που βλέπει το ενεργειακό ως πεδίο για υπερκέρδη των ολίγων. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον να αντιμετωπιστούν τα κρίσιμα ζητήματα της δίκαιης μετάβασης στη νέα, με ουδέτερο ενεργειακό αποτύπωμα, εποχή, της ενεργειακής φτώχειας, της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης. Χωρίς ενδιαφέρον για τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Τίποτε από αυτά δεν μπαίνει στο κυβερνητικό “ραντάρ” που το μόνο που “σκανάρει” είναι κέρδη. Ήδη πάντως η κυβέρνηση ζορίζεται και επιχειρεί να περιορίσει τον διάλογο. Αλλά τα δυσκολότερα θα τα βρει μπροστά της…
