Γεωργουλιές

Ο Αλέξης Γεωργούλης είναι υποχρεωμένος να δηλώσει την δεύτερη επαγγελματική του ιδιότητα σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό του ευρωκοινοβουλίου.

Ο ίδιος, στην ανακοίνωσή του υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ζήτημα ασυμβίβαστου για την παράλληλη τηλεοπτική του καριέρα. Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό.

Επίσης, συμφωνούμε απόλυτα ότι ο κανιβαλισμός είναι κατακριτέος απ’ όπου κι αν προέρχεται. Έτσι κι αλλιώς από ιεροεξεταστές στον δημόσιο λόγο μπουχτίσαμε. Άλλο όμως η ιερά εξέταση και τα fake news και άλλο η πολιτική κριτική. Επιπλέον, η νέα του δουλειά δεν είναι ηθοποιός αλλά showman. Ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό.

Ο νυν Ευρωβουλευτής της Αριστεράς, δεν γίνεται στόχος σκληρής κριτικής για κάποια μη νόμιμη ενέργεια. Επιπλέον, δεν προκύπτει κάποιο ερώτημα του τύπου «ότι είναι ηθικό είναι και νόμιμο;».

Το λοιπόν, ούτε ανήθικος είναι ο Αλέξης της Ευρωβουλής. Καλό παιδί φαίνεται, μάλιστα, με ευαισθησίες. Το πρόβλημα με τον Κ. Γεωργούλη είναι ότι, μάλλον, δεν έχει καταλάβει ποιον πολιτικό χώρο εκπροσωπεί.

Τα reality show και τα νούμερα της τηλεθέασης, που φέρνουν υψηλές διαφημίσεις, δεν αποτελούσαν ποτέ προτεραιότητα της αριστεράς. Όχι γιατί η τελευταία δεν θέλει να επικοινωνεί με τον κόσμο, αλλά γιατί έχει επιλέξει άλλους τρόπους, με άλλους όρους. Και σίγουρα δεν επενδύει στη λογική «δώσε σανό στο κοινό να μασουλά, για να ξεχνάει τα προβλήματά του».

Επίσης, θα πρέπει κάποιος να του εξηγήσει ότι δεν αποτελεί πρόβλημα για κάποιον, να βιοπορίζεται από το δημόσιο. Οι γιατροί, οι δάσκαλοι και τόσοι άλλοι άνθρωποι που εργάζονται εκεί δεν ξύνονται. Οπότε, η αιχμή που αφήνει στην ανακοίνωσή του είναι σίγουρα άστοχη.

Ο κ. Γεωργούλης πρέπει να καταλάβει ότι ο δημόσιος λόγος και οι συγκρούσεις που καλείται να δώσει η αριστερά αφορούν, πρωτίστως, τον πολιτισμό. Έναν πολιτισμό διαφορετικό από αυτόν που προβάλλουν και υπερασπίζονται τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Η τελευταία επιλογή του κινείται σίγουρα προς την αντίθετη κατεύθυνση και εκθέτει τόσο τον ίδιο, όσο και το κόμμα του.

Η απάντηση του Αλέξη Γεωργούλη

Ο ευρωβουλευτής, που δέχθηκε να συμμετάσχει ως κριτής στο σόου, υπεραμύνεται της απόφασής του, υποστηρίζοντας ότι προεκλογικά είχε δηλώσει ότι δεν θα εγκαταλείψει το επάγγελμα του ηθοποιού.

«Στα πολλά δημοσιεύματα και στα σχόλια για την συμμετοχή μου στην κριτική επιτροπή του Υour Face Sound Familiar (YFSF), υποχρεώνομαι εκ της θέσης μου να τοποθετηθώ. Δεν υπάρχει θέμα καταρχήν ασυμβίβαστου από τον Kανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για παράδειγμα, 530 από τους 751 Ευρωβουλευτές της παρούσης θητείας ασκούν παράλληλες δραστηριότητες. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα είναι και συνάδελφοι μου, δηλαδή ηθοποιοί. Να υπενθυμίσω ότι ως ηθοποιός μπήκα στην Ευρωβουλή, ηθοποιός είναι το επάγγελμα μου, από το οποίο βιοπορίζομαι τόσα χρόνια και δεν ζω κατ’ επάγγελμα από το Δημόσιο. Άλλωστε είχα δηλώσει και προεκλογικά ότι δεν θα εγκαταλείψω το επάγγελμα μου. Στην Ευρωβουλή μπήκα με το όνειρο και την επιθυμία να προσφέρω μέσα από τη δική μου σχέση με την τέχνη και τον πολιτισμό, όσοι με ψήφισαν ήξεραν ποιος είμαι και τι δουλειά έκανα. Γι’ αυτό με ψήφισαν. Σε καμία περίπτωση δεν μπαίνει σε δεύτερη μοίρα η εντολή του ελληνικού λαού. Ούτε ασφαλώς αμείβομαι διαφορετικά από όλους τους υπόλοιπους ευρωβουλευτές και δεν εννοώ μόνο τους 530 που προανέφερα.

Να υπενθυμίσω, κριτές του συγκεκριμένου αξιόλογου σόου – δοκιμασμένο και στο κοινό αλλά και στα πρότυπα παραγωγής – υπήρξαν και άλλοι πολλοί και αξιόλογοι του χώρου μου. Οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης παραγωγής είναι τέσσερις με έξι ώρες την εβδομάδα. Λιγότερο από όσο θα χρειαστώ για να αποδελτιώσω και να απαντήσω στα δημοσιεύματα του τελευταίου 24ώρου.

Στο προσοδοφόρο, για μερικούς, πεδίο του αθέμιτου μιντιακού ανταγωνισμού που με μαθηματική ακρίβεια καταλήγει στον κανιβαλισμό, μού έχει επιβληθεί μεγάλο μερίδιο. Σας διαβεβαιώνω και τώρα αλλά και μετά το πέρας του κανιβαλισμού θα κρατήσω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου και σε εσάς: Να μην μεταλλαχθώ φορώντας προσωπεία πολιτικής σοβαροφάνειας σαν αυτά που φορούν αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική και ηθική χρεοκοπία της χώρας μας».