Έστω και αργά κατάλαβαν στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι η παράταση ή και η τροφοδότηση της Προεδρολογίας, με την ακατάσχετη ονοματολογία, αρχίζει πλέον να βλάπτει τους ίδιους και φαίνεται ότι αποφασίστηκε η επίσπευση των σχετικών ανακοινώσεων.
Ίσως, μια και έχουν «κοινούς γνωστούς», να παραδειγματίστηκαν από τη στάση του Κώστα Σημίτη στην αντίστοιχη εκλογή του 2000, όταν με την έγκαιρη γνωστοποίηση της πρόθεσης του, να προτείνει την ανανέωση της θητείας του αείμνηστου Κωστή Στεφανόπουλου, έφερε σε δύσκολη θέση, τον τότε πρόεδρο της ΝΔ Κώστα Καραμανλή, υποχρεώνοντας τον να ακολουθήσει ασμένως.
Όσο κι αν η άμετρη εμπάθεια ορισμένων δεν τους επιτρέπει να δουν «ούτε τη μύτη» τους, ο Αλέξης Τσίπρας, ακολουθώντας την ίδια τακτική, επιδεικνύει θεσμική συνέπεια κι αυτό το αντιλαμβάνεται κάθε καλόπιστος. Με αυτή δε τη συνεπή στάση, αφαιρεί και το ύστατο επιχείρημα των πολέμιων του νυν Προέδρου, ότι πρέπει να επιλεγεί πρόσωπο από τον αντίπαλο χώρο. Μα ο αντίπαλος χώρος, δηλαδή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιμένει στην υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου, με το εύλογο επιχείρημα, ότι και η ΝΔ, τον είχε ψηφίσει το 2015. Οσοι δε επικαλούνται την παράδοση, ξεχνούν ότι μέρος αυτής είναι και η παροχή δυνατότητας δεύτερης θητείας, στον εκάστοτε Πρόεδρο. Κάτι που συνέβη ακόμη και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έστω και δια της τεθλασμένης.
Με την καθυστέρηση αλλά και τους, τουλάχιστον ατυχείς χειρισμούς του, ο πρωθυπουργός έχει «καταφέρει» δύο πράγματα: Πρώτον, να του υπαγορεύουν με ήκιστα κομψό τρόπο, κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, ποιον θα επιλέξει. Δεύτερον, να προκαλεί δυσφορία στην ίδια την παράταξη του, που αρχίζει πια να εκδηλώνεται και δημόσια. Το σκωπτικό σχόλιο του Χρύσανθου Λαζαρίδη, εκ των στενότερων συνεργατών του Αντώνη Σαμαρά, είναι «όλα τα λεφτά», όπως και ο πολλαπλασιασμός των επικριτικών αναφορών στο φιλικό τύπο.
Είναι θέμα χρόνου, αυτή η δυσφορία να «αγγίξει» και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που θα κληθεί να στηρίξει την πρωθυπουργική επιλογή, χωρίς να έχει καν γίνει κάποια, έστω γενικού περιεχομένου, διαβούλευση με τα μέλη της. Ετσι όπως τα έκαναν, αμφιβάλουμε αν θα φανεί αρκετή ακόμη και η επίσπευση…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
