Ποια απομόνωση;

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές», έλεγε ο εθνικός μας ποιητής και ποτέ ίσως δεν ήταν τόσο επίκαιρος.

Δυστυχώς, παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις, η κυβερνητική προπαγάνδα, συνεχίζει απτόητη. Προσπαθούν με κάθε τρόπο οι κυβερνώντες-ή ίσως να πείσουν τους εαυτούς τους-ότι η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή απομόνωση. Προφανώς και λόγω των επιδέξιων κινήσεων της ελληνικής διπλωματίας. Μόνο που, όπως έχει προσφυώς λεχθεί, η πραγματικότητα είναι σαν τις ξιφολόγχες: Μπορείς να κάνεις τα πάντα μ` αυτές, εκτός από το να κάτσεις πάνω τους. 

Έτσι και με την προπαγάνδα, λοιπόν, μπορείς να πεις ότι θες, αλλά δε μπορείς να αποκρύψεις ή διαστρεβλώσεις αυτό που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Η «απομονωμένη» Τουρκία συμμετέχει ή και επιβάλλει τους όρους της, για το μέλλον της Λιβύης, ο Ιταλός πρωθυπουργός μεταβαίνει στην Αγκυρα και ο Τούρκος πρόεδρος στο Βερολίνο. Η Τουρκία έχει ήδη προσκληθεί στη διάσκεψη του Βερολίνου, όπου θα ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, ενώ η Ελλάδα παρακαλεί  να είναι «στις άλλες χώρες», που θα προσκληθούν. Μάλλον δουλευόμαστε…..